‘Als schapen naar de slachting’ is de uitdrukking die u hierboven in het Hebreeuws leest. Het is een zin die verwijst naar het idee dat Joden passief naar hun dood gingen tijdens de Holocaust, waarmee De Telegraaf vandaag probeert FvD Senaatslid Toine Beukering pootje te lichten. Toine Beukering liet zich ontvallen dat hij altijd verbaasd is geweest over het feit dat de Joden zich in de Tweede Wereldoorlog ogenschijnlijk zonder verzet lieten afvoeren.
Er zijn mensen die voor mindere karaktermoord hun abonnement op de inmiddels Belgische krant opzegden. Wat Beukering echter uiteen zette, is een onderwerp dat al sinds 1963, Hannah Arendt’s ‘Eichmann in Jeruzalem’, een terugkerend punt in de discussie is geweest. Kijk daarvoor de film ‘Hannah Arendt’ uit 2012. Los daarvan benoemt Beukering wel een alom erkend feit, maar kennelijk mag je feiten niet meer benoemen als je lid bent van de fracties van FvD of PVV. De context waarin hij die opmerking overigens maakte, is dat de weerloosheid tegenover het grote onrecht dat toen de joden, maar ook de rest van de wereld getroffen heeft, voor hem een motiverende factor was om in het leger dienst te nemen.
Inge Lengton en Wouter de Winther, de betreffende journalisten van De Telegraaf lijken niet geïnteresseerd te zijn in een integer gesprek over een belangrijk ethisch en geschiedkundig vraagstuk, maar meer in het goedkoop scoren over de rug van Beukering door een artikeltje met mogelijk veel ‘clicks’ te publiceren, naast een toernee met de onderarm in boreale richting door de endeldarm van de hoofdredacteur. Er ligt namelijk iets teveel accent op ‘makke schapen’.
Toine Beukering heeft zeker geen boosaardige bedoelingen gehad met zijn opmerkingen (kan niet, want v.m. en gewaardeerd collega van Charlef Brantz), maar meer gewezen op één van zijn redenen om dienst te nemen in het leger. Dat hij daar carrière maakte en het nu ook nog tot Senaatsvoorzitter namens de FvD dreigt te schoppen, is kennelijk ook voor Telegraaf journalisten teveel van het goede.
Met deze walgelijke vertoning heeft De Telegraaf zich afgewaardeerd tot het niveau van een ordinaire kattenbak-editie.
.
De Holocaust is door twee ‘quasi-journalisten’ smakeloos misbruikt als stok om de F.v.D.-hond te slaan. Goedkoop en Asscher’s obligate reactie is best gezien in de door Mw.van der Land zo prima geschetste context van ‘de zoveelste uitglijder’ van een kneus.
Dat Beukering vandaag zijn excuses aanbiedt is mosterd na de maaltijd, de schade is al aangericht en FvD wordt wéér – onnodig – beschadigd door narcistische beginnersfoutjes, nu eens van Baudet, dan weer van Otten of Beukering.
U blijft kwetsbaar met zo weinig zelfkennis, heertjes!
@ Puck
Alle criticasters van Beukering zouden zich moeten schamen in plaats van de moreel superieure kaart te trekken, de heer Ascher voorop. De constatering van Beukering is voor wie onbevooroordeeld luistert/ leest beslist niet bedoeld om Joden te diskwalificeren.
https://tpo.nl/2019/06/09/briefje-van-jan-aan-lodewijk-asscher-2/
Ik reageer hierbij op 2 teksten. Ten eerste dat het mij vooral verbaasde dat de heer Beukering na alles wat hij al gelezen heeft over de Shoah, toch geen antwoord had gevonden op zijn vraag waarom de joden als weerloze schapen hun dood tegemoet waren gegaan.
Na de zaak Eichmann was het mij duidelijk dat er sprake was van een ongelofelijke misleiding door de nazi’s, over de gehele linie, met een bijna mediagenieke campagnes om de joden zwart te maken en iedereen op het verkeerde been te zetten.
Hannah Arendt gaf ooit als verklaring voor deze misdaden “de banaliteit van het kwaad” wat uitgelegd werd als “dat iedereen in principe tot zulk moorddadig gedrag in staat kan worden geacht”.
Maar het vermoorden van 6 miljoen joden op bijna industriële manier, als lopende band werk, is veel meer dan een banaliteit. Daar is een groot deel van de mensheid niet toe in staat. De hele vernietiging was een jarenlang voorbereid plan dat tot in de details werd uitgewerkt. De flim Shoah van Claude Lanzmann laat dit zo verschrikkelijk pijnlijk zien.
De ouders van mijn eerste man gingen op transport naar “een werkkamp” met een koffertje met kleren, maar hun zoon lieten ze bij vrienden achter omdat ze niet wisten wat hen boven het hoofd hing. Ze werden vermoord in Sobibor. Misleid waren zij, ook door de Joodse Raad, door deze niet opzettelijk zo bedoeld, maar mensen geloofden de Raad wel.
Na het zien van de film Shoah had ik eindelijk antwoord op mijn vraag waarom ze niet eerder waren ondergedoken.
Ik heb niet zozeer kritiek op de heer Beukering maar ik vind hem wel een beetje naïef voor iemand die zich volgens eigen woorden intensief met de 2e wereldoorlog heeft bezig gehouden. Ik voel me daarom ook niet aangesproken door de woorden van Wim ? aan de criticasters. De hele politiek van vandaag de dag is een slangenkuil, waar je half mens half duivel moet zijn om eerlijk en oprecht begrepen te worden, tenzij je natuurlijk politiek correct meehuilt met de wolven in het bos.
Het is wel een heel misselijke streek van deze journalisten om hem op een uitspraak te veroordelen. Laat zij nog eens nadenken over de rol die de Telegraaf in de oorlog speelde!!! voordat ze een goed bedoelend iemand die politiek nog niet ervaren is, gaan zitten afkraken.
Wat de verwijzing naar de tekst van Jan Dijkgraaf betreft: uitstekend artikel. Ik had het maandagmorgen vroeg al gelezen. Ik wilde de naam van Ascher hier niet linken aan de Joodse Raad: wat de overgrootvader van PvdA-Ascher heeft gedaan kun je zijn achterkleinkind niet aanrekenen. Laten we PvdA-Ascher beoordelen op zijn eindeloze reeks van politieke mislukkingen die hij in zijn “carrière” maakt.
Toen ik het interview in de Telegraaf las schrok ik eerlijk gezegd wel van de opmerking van de heer Beukering. Ik begrijp achteraf dat hij dit niet kwetsend had bedoeld, blijkens zijn overige uitspraken. Wat ik hier nog toe wil voegen, dat is dat de rol van de Nederlandse overheid in de oorlogsjaren zeker genoemd had moeten worden, door hem of de journalisten. Het was immers zo dat het ambtenaren apparaat al dan niet vrijwillig haar medewerking verleende bij het doorzoeken van de dossiers van de burgerlijke stand naar joodse burgers. Zo konden die lijsten opgesteld worden. Mensen werden ook ernstig misleid over de bedoelingen van de Duitse bezetter en er waren kranten die daaraan meewerkten. Bovendien werkte ook de Joodse Raad mee met het opstellen van lijsten van wie mochten blijven en wie moesten vertrekken. Uiteindelijk ging iedereen naar de hel.
De nazi’s hadden een systematisch vernietingsmodel opgesteld, dat zo ongelofelijk slim in elkaar stak, dat ze iedereen er mee misleiden, zelfs als de mensen al 4 dagen in een trein gestouwd hadden gezeten dat bij aankomst in Auschwitz nogmaals in de val liepen van dat ze konden gaan douchen toen ze een stukje “zeep” in de hand gedrukt kregen: zeep was een stuk puimsteen! Misschien moet meneer Beukering de film Shoah van Claude Lanzmann (opnieuw) bekijken. Dan wordt duidelijk dat er weinig te verzetten viel. Het kamp Westerbork is daar een verschrikkelijk voorbeeld van.
Niettemin wens ik hem succes met zijn carrière in de Eerste Kamer.