“Provinciale Staten”, het referendum over Rutte III

Nederland staat volgende maand voor verkiezingen waarvan Rutte suggereert dat “die slechts een gebeuren in de provincie zijn”, terwijl hij zijn hart vasthoudt omdat dit feitelijk een plaatsvervangend referendum wordt over Rutte III. Het gaat erom of de vaderlandse kiezer nu zijn voortschrijdende ondermijning van onze democratie met Ollongren en haar élitaire linkse kliek een halt toeroept.

Een halt aan een sluipende ondermijning door deze ras-opportunist die al zo vaak met alle winden heeft meegedraaid dat hij er zelf duizelig van is geworden, maar één ding is duidelijk: hij heeft de VVD zover naar links gemanipuleerd dat D’66 van de weeromstuit nog verder naar links is geschoven en inmiddels betalen wij de huizenhoge rekening voor hun drammerige dagdroompjes.

Wat beweegt de ideologische verdwazing die Rutte’s opportunisme mogelijk maakt? Het is een bekend gezegde dat zodra er twee socialisten zijn, er minstens drie politieke stromingen bestaan. Socialisme zoals Willem Drees sr. dat vertegenwoordigde ging over werkelijke armoede, zonder de verderfelijke sprookjes van staatseigendom van alle productie-, distributie- en transactionele middelen.

Hedendaags socialisme kan wellicht gedefinieerd worden als totaal ontspoorde, halfzachte geitenharensokken ideologie in de trant van “laten wij vooral allemaal aardig zijn voor elkaar en daartoe het geld van andere mensen gebruiken”. Die zieke ideologie mist iedere binding met het ware socialisme van Drees sr., die daarom op latere leeftijd de politiek verloederde PvdA ook resoluut de rug toekeerde. Waar komt deze ellende vandaan en hoe roepen wij die een halt toe?

In de laatste decennia van de 20^e eeuw zagen wij hoe de ene socialistische kleptocratie na de andere bezweek in het morele failliet van hun ideologie, waarna enkele totalitaire staten resteerden die begrepen dat het niet fout was om schatrijk te worden, zoals China, en veel stagnerende sociaal-democratieën die proclameerden socialistisch te zijn en daaraan bezweken, zoals Cuba en Venezuela.

Anachronistische Sociaaldemocraten hebben met name in het “vrije westen” hun taaie greep op de macht nog steeds niet verloren dankzij jarenlange effectieve indoctrinatie van het electoraat en vooral de naïeve jeugd, getuige de door Merkel en Macron geïnspireerde chicanes van Brussel, waartegen slechts “gezond verstand” kan helpen. “Gezond verstand” is de nachtmerrie van het salon-socialisme en wordt door moreel corrupte politici als Rutte en Ollongren weggezet als “slecht populisme”, maar de opkomst van die oppositie is kenmerkend voor het feit dat de “grote zwijgende massa” te lang geterroriseerd is en de politiek daarop begint af te rekenen. Ondertussen mogen wij niet vergeten hoe de USA het communisme heeft geadopteerd, resulterend in de winst bij de tussentijdse verkiezingen van november der volledig doorgeslagen “Democratic Socialists” en hoe die beweging der “kinderen van Obama” in feite de motor is achter partijen als de Social Justice partij D’66 en het door communisten aangestuurde GL.

De recente winst der “Democratic Socialists” geeft deze dolle honden vleugels in Washington, maar dreigt ook hun eigen partij te verscheuren, zozeer zelfs dat hun presidentiële ambities voor 2020 nu verstoord dreigen te worden door een afsplitsing uit hun gelederen door de StarBucks miljardair Howard Schulz als onafhankelijke kandidaat. Meer dan tien Democratische kandidaten voor 2020 staan ondertussen al machtsdronken in de startblokken en de één doet zijn uiterste best om nog linkser over te komen dan de ander teneinde de illiterate Democratic Socialists voor zich te winnen, maar ook daar begint onzin als hun “Green New Deal” barstjes te vertonen nu juichende Republikeinen onder veel hilariteit ermee aan de haal gaan.

Wij zien ook hoe anti-EU sentiment in Griekenland, Hongarije, Polen, Frankrijk, Italië en Duitsland zich meer en meer manifesteert, dat er sinds kort zelfs sprake is van een Dexit en hoe Engeland zich verzet tegen dit nieuwe socialisme in Brexit. Gelukkig zien wij eindelijk dit “politieke weerwoord” in meerdere West-Europese democratieën opbloeien, want deze extremistische vorm van socialisme creëert hun eigen vijanden in hun Orwelliaanse “newspeak” en heeft de wedergeboorte van het goede nationalisme en populisme bevorderd door hun globalistische ondermijning van het eigen land. Dit is een fenomeen waarmee wij in Nederland ook meer en meer geconfronteerd worden nu zelfs subversieve Turken als het brutale Denk menen ons de maat te mogen nemen.

De reactie der Nederlandse kiezers was aanvankelijk authentiek maar amorf “populisme” in de PVV als het instinctieve verzet van “grote zwijgende massa” die de pijn dagelijks voelde, maar begint nu gestalte te krijgen in de constructievere wijze waarop het FvD die gevoelens knap kanaliseert op basis van “gezond verstand”. Waar een PVV, na aanvankelijk succes, niet in staat bleek om een – wellicht sympathiserend – breder electoraat te mobiliseren omdat dat niet “uit de kast” durfde te komen, spreekt Baudet dat segment des te meer aan en kapitaliseert daarop. Ook trekt hij kiezers van het slag “ons soort mensen” wier oogkleppen afvallen na zoveel jaren van blinde trouw aan CDA of VVD, “omdat het altijd al zo gegaan was….” (de rampzalige resultaten liegen er nu eenmaal niet om).

PVV en FvD zijn in beginsel complementair en kunnen instrumenteel zijn in de bevrijding van Nederland van het salon-socialistische juk. Men is het zat!

Het gevaar is dat de infiltratie van ons onderwijs en onze maatschappelijke instituten, gebaseerd op het dodelijke concept van Gramsci, een communistische partij als GL ook zal doen groeien, maar nu die kleur begint te bekennen door de kiezer bijna letterlijk uit te kleden, zal de bijbehorende “pijn in de portemonnaie” het “gezond verstand” vermoedelijk ook gaan stimuleren. De kneep zit hem in de steeds extremere ideologische verdwazing ter linkerzijde, zoals de steeds meer links-élitaire PvdA hun traditionele kiezers heeft verraden en daarop is afgerekend. De toonzetting van de Amerikaanse “Democratic Socialists” – dus niet de traditionele “liberals”, maar de “decadente-Obama-liberalen” – gaat daar nog met vele straatlengten aan voorbij met hun positionering naar extreem links, zoals wij in Nederland ook zien bij hun ideologische kloons van D’66 en G.L. Naarmate zij meer invloed kregen, tonen zij steeds meer hun ware kleuren zoals in de gemeente Amsterdam – die weliswaar geen Winterpaleis van Petrograd bij de hand heeft om te bestormen – maar waar zij nèt zo vijandig staan jegens onze vrijheid en de belangen der burgers volledig overboord zetten ten gunste van hun ideologische stokpaardjes: de arrogantie van de macht.

De belastingbetaler wordt, onder datzelfde motto, met de leugens van Rutte en Ollongren over de verbetering van de koopkracht uitgemolken door de linkse medeplichtige kliek die het hier voor het zeggen heeft. Berekeningen van het CBS die aantonen wat voor een infame leugenaar Rutte is, werden eind vorige week – te kwader trouw – pas rond middernacht gepubliceerd, zodat (hopelijk) niemand daar aandacht aan geeft! Feit is dat drie op de vier Nederlanders melden dat het meer en meer pijn doet in de portemonnaie, maar Rutte en Ollongren durven dat publiekelijk keihard te ontkennen! Als dat geen manipulatief socialisme is, dan zijn wij nog verder van huis dan de veel te naïeve en passieve Nederlandse kiezers vermoeden.

Het enige waarover deze intriganten het eens zijn is dat – terwijl zij het land kaalstelen en bedonderen – die socialistische élite in Den Haag nog véél meer overheid wenst in hun ondermijning der vrije markten en democratie. U weet wel: Big Brother moet de macht zo snel mogelijk overnemen! In de USA lopen de “democratic socialists” van de daken te schreeuwen dat “de rijken” tot 90% belast moeten worden, in Holland zegt Rutte al jaren lang niets hardop maar draait weldegelijk de duimschroeven elk jaar aan voor degenen die kwetsbaar zijn, roepend dat dit zo’n prachtland is….

Waar zijn de ‘gilets jaunes’ in dit land? Zolang de kiezer zit te snurken gaat deze hondsbrutale kliek onverdroten verder op dit pad met – minimaal – tientallen miljarden aan nutteloze uitgaven voor hun ideologische klimaat stokpaardje, daarbij ondersteund door Rutte in zijn tomeloze Europese ambities.

Maar de pendule van de historie zwaait onherroepelijk de andere kant op, dus helpt u vooral een beetje mee, want hier is uw kans: In maart stemt u niet voor de “Provinciale Staten” maar participeert u in een referendum over het begin van het einde van het salon-socialisme.

.