Wij leven al lang in de Orwelliaanse jaartelling.

In zijn dystopische werk ‘1984‘beschreef George in 1949 ons dagelijks bestaan anno 2018. Wij hebben in de laatste dagen gezien hoe procesrechtelijke eisen inzake wettelijke bewijslast en procesrechtelijke rechten van een aangeklaagde met voeten werden getreden. Niet door Poetin en de zijnen, maar door ‘progressieve’ Democratische senatoren op een wijze die past in Big Brother’s totalitaire staat waar de beschuldiging automatisch tot veroordeling leidt.

Afb: wikimedia-commons / Sstrobeck23

Orwell kon niet bevroeden hoe het internet ons bestaan zou domineren, maar Google ‘techies’ maken plannen om Internet searches te masseren om politiek-correct denken te stimuleren; de belichaming van Orwell’s ‘gedachtenpolitie’.

De extreem linkse New York Times publiceert een artikel – zonder bronnen – over een subversieve ‘resistance’ ambtenaar in het Witte Huis die pretendeert de wereld tegen Trump te beschermen. De FBI, CIA, DOJ en NSC zijn allemaal tijdens en door Obama’s bewind gesuborneerd teneinde zeker te stellen dat de correcte presidentskandidaat – volgens de progressieve ideologen – zou winnen. Het maken van opnames door een Washingtonse Staatssecretaris van Justitie van een mogelijk gesprek met zijn president teneinde deze als ontoerekeningsvatbaar uit zijn ambt te laten zetten wordt als normaal gezien.

Het hoogtepunt van deze surrealistische week vormden de links-extremistisch Christine Blasey Ford’s beschuldigingen in de benoeming van de kandidaat voor de Supreme Court Brett Kavanaugh, zonder enig bewijs aan te leveren terwijl de enige getuige die Ford opvoerde haar in vlammen afschoot door stellig alle ten laste gelegde feiten te ontkennen. Toen Ford op deze onacceptabele discrepantie werd gewezen wist zij te melden dat haar betreffende vriendin en enige getuige ‘ziek’ was… Het ging over een stel pubers van 15 en 17 die 36 jaar geleden op een of ander feestje aan de drank gingen en elkaar wellicht in de billen zouden hebben geknepen, kortom weinig schokkende feiten en geen sprake van een eventuele wettelijke verjaring, temeer omdat er nooit een aangifte was gedaan; maar als het in de linkse kraam te pas komt dan zijn er geen grenzen.

Daarom is het plausibel dat degenen die deze papierdunne accusaties wilden gebruiken om, puur te kwader trouw, een hen onwelgevallige rechterlijke benoeming te torpederen, niet volledig ‘compos mentis’ zijn. Zij streven slechts naar Big Brother’s almachtige staat om de levens der onderdanen volledig te kunnen beheersen.

Dit wanstaltige gedrag zet ons democratische maatschappijbeeld op losse schroeven en brengt ons in feite naar George Orwell’s wereld van 1984 in Oceania, één der drie om hegemonie strijdende continenten die de grote nucleaire oorlog hebben overleefd. Daar bestond geen strafprocesrecht met eisen voor een kwalitatief correcte procesvoering, bewijsvoering, assumptie van onschuld tot schuld afdoende bewezen is etc., maar ging het er toe zoals de door Alinsky en Obama verziekte Democratische partij afgelopen week in Washington zich als hondsdollen te buiten ging aan rabiaat wangedrag.

De octogenaire Senator Diane Feinstein en andere Democraten in het ‘Senate Judiciary Committee’ hadden lang geprobeerd om Brett Kavanaugh’s nominatie te verstieren. Hun eigen historische blunders kwamen daarbij als een boemerang terug omdat zij de ‘filibuster’ over gerechtelijke benoemingen in 2013 hadden afgeschaft en dus niet langer konden traineren dan zij al gedaan hadden. Zij hadden ook in 1992 de regel geïntroduceerd dat een ‘lame-duck-president’ geen Supreme Court kandidaten mocht voorstellen. Daar is natuurlijk ook al geen sprake van en Kavanaugh’s wetenschappelijke ‘credentials’ waren onaantastbaar; de gebruikelijke riedel van linkse beschuldigingen gleed ook van zijn rug als water van de rug van een eend en hij bleek ook nog een innemende kerel te zijn. Dodelijk frustrerend en kansloos voor de aanhangers van Big Brother, dus er was een immorele bomexplosie nodig om hun doel te bereiken, ongeacht de slopende gevolgen voor de reputatie en de geestelijke gezondheid van hun slachtoffer, zijn gezin en het aanzien van de Senaat. Straathonden!

De moreel door en door corrupte Democraat Dianne Feinstein had al maanden een brief van Ford, met een weinig overtuigende zo niet onbewijsbare aanklacht, achter de hand gehouden voor deze gewetenloze streek om de nominatie van Kavanaugh te saboteren. Omdat er naar de letter van de wet geen enkele kans was om de klacht van Ford handen en voeten te geven, werd iedere vorm van rechtsgevoel overboord gezet door hysterische Democratische actievoerders en activisten in de MSM om maar zoveel mogelijk emotioneel misbaar te maken en zodoende een situatie te creëren waarbij Kavanaugh was overgeleverd aan de genade van de linkse ‘mob’ en hun politieke activist cum linkse psychologie professor Ford en haar pure communist van een advocaat.

Orwell had al ‘Newspeak’ en ‘Doublethink’ geïntroduceerd en ‘onschuldig tenzij schuld bewezen wordt’ ging uit het raam omdat Kavanaugh’s schuld van tevoren per se moest vaststaan zodra de beschuldiging was geuit en het was aan hem om zijn onschuld te bewijzen terwijl hij nauwelijks weet waarvan hij beschuldigd wordt zonder enig bewijs. Ford kon noch locus delicti, noch datum of tijd substantiëren en wist al helemaal niet hoe zij ter plekke was gekomen of vertrokken, maar dat was irrelevant. Wellicht kon de Senaat even kijken naar de notities van haar psychologische consulten, als het niet teveel moeite was?

Navrant is dat die consulten achteraf voor ‘marriage counseling’ bleken te zijn en echt niet voor vermeend jeugdtrauma! Ford verklaarde onder ede, maar voor progressieven speelt dat nu eenmaal geen rol als je aan ‘de moreel juiste zijde’ staat. Aanvankelijk waren er, volgens die notities, 4 personen aanwezig maar nu waren het er slechts twee, terwijl geen één van die getuigen zich dit gebeuren kon herinneren. Maar het was wèl ‘traumatisch’ en zo in haar geheugen gegrift dat zij zich meer dan de helft niet kon herinneren…

Kortom, geen enkele getuige onderbouwt Ford’s trauma; haar beste vriendin ontkent ronduit dat dit überhaupt gebeurd zou zijn, maar wordt dan als ‘ziek’ weggezet bij het oud vuil.

Navrant is dat de hysterische Democraten staan te balken ‘dat alle vrouwen geloofd moeten worden’, behalve natuurlijk Monica Lewinsky en andere slachtoffers van Bill Clinton en linkse sterren aan hun duistere firmament zoals Keith Ellison, Sherrod Brown en Joe Biden.

Maar hoe je het ook wendt of keert, Kavanaugh’s schuld stond vast want Big Brother dicteert de rechtsgang ad hoc zodat er geen slippertjes mogelijk zijn en het rechtssysteem grondig wordt verkracht. In Orwell’s Kafkaëske ‘doublespeak’ bestaat alleen maar een slachtoffer en dat is de aanklager die ‘geloofd moet worden’ ( en vooral niet aan een kruisverhoor moet worden onderworpen waarin zij door de mand valt).

Ik meldde al dat Ford een linkse extremist is en het is geen toeval dat haar media accounts kort na haar klacht verdwenen als sneeuw voor de zon, al haar pro-Sanders en anti-Trump gehuil was verdwenen van de ene op de andere dag! Orwell’s “memory holes”!

Als gevolg van deze liederlijke leugens gelooft nu de helft van alle Amerikanen dat Kavanaugh schuldig is omdat zij al zo geïndoctrineerd zijn dat zij volkomen onder de invloed van Big Brother staan maar ook omdat zij geen idee hebben van wat een eerlijke rechtsgang inhoudt, laat staan dat zij enigszins analytisch en onafhankelijk hierover zouden kunnen nadenken. Conclusie is dat wij dus al lang in 1984 leven.