In het ‘klassiek liberale’ filosofische concept past een democratische staat die van ons, de burgers, specifieke bevoegdheden gedelegeerd krijgt om onze samenleving te (be-)sturen langs de lijnen van onze eigen grondwet.
Afb: pixabay
Het diametraal tegenovergestelde model der ‘decadent liberale’ stroming – dat er slechts op uit is om de kiezers hun dictaat op te leggen – krijgt momenteel in de USA meer en meer gestalte in ‘rockstars’ als de overjarige communist Bernie Sanders en het hersenloze onbenul en ‘Democratische Socialist’ Alexandria Ocasio-Cortez. Haar beweging komt voort uit de ‘grassroots’ van de – veelal minderjarige- extreem linkse Democraten die puur communistisch geïndoctrineerd zijn zonder enig idee van de historische ellende waaraan zij zich met hart en ziel wijden. Hun ‘anti-establishment’ sentiment werd gevoed door het verlies van Clinton, maar richt zich nu ook tegen de élitaire Democratische ‘swamp’. Die moet zich in allerlei bochten wringen om te voorkomen dat de ‘grassroots’ beweging de Democratische partij overneemt en verscheurt, zoals hun ‘pater intellectualis’ Obama daarvoor het gehele land heeft verscheurd. Deze discipel van Alinsky heeft grote invloed gehad over de grenzen dankzij de ‘kritische-massa’ van de USA, waar de extreem linkse vleugel de toon kan zetten voor de 2020 verkiezingen als het Democratische establishment blijft denken dat het allemaal wel zal meevallen.
Maar vlak de verderfelijke Europese invloeden niet uit van een Gramsci of de sociopaat Sartre. Daarom is het verhelderend ook eens dicht bij huis te kijken naar het door Pakistaanse moslims met meer dan 220 illegale Sharia rechtbanken geïnfiltreerde Engeland waar een levensgevaarlijke marxist en antisemiet als Labour’s Corbin – de Engelse Bernie Sanders – mijns inziens zwaar wordt onderschat en reden geeft tot grote bezorgdheid.
Navrant is dat van nature vrijheidslievende conservatieve, ‘klassieke liberalen’ zich nu sterk maken voor een krachtiger, soevereine nationale staat die zich fermer opstelt tegenover de globalistische aspiraties van linkse activisten als Obama en het hersenloze Jul & Jut duo dat ik hierboven aanhaalde en niet te vergeten de hegemonistische EU. Zowel Sanders als Corbyn hebben, wellicht tot hun eigen verrassing, gezien hoe hun ‘hard-line-communisme’ aanslaat en toen Corbyn in 2016 al op de nominatie stond om bij de vuilniszakken op de stoep gezet te worden vergrootte hij zijn marge! Ook de slappe Theresa May onderschatte het fenomeen Corbyn, riep nieuwe verkiezingen uit in 2017en ging roemloos en kansloos onderuit. Deze Raspoetin zou May wel eens kunnen opvolgen, zeker na haar schandelijke bedrog van haar EU onderhandelaar David Davies en de ondermijning van haar positie bij de Brexit onderhandelingen…. Amerikaanse ‘decadente liberalen’ – die ik zeer sterk en negatief contrasteer met ‘klassieke liberalen’ – zouden eens moeten nadenken hoe de Democraten steeds meer op hetzelfde glijdende pad naar de extreme linkerzijde verzeild raken. Zoals ik al eerder aanstipte was JFK – als Democraat – in hedendaagse termen een conservatieve politicus, waarna een extremist als Lyndon Johnson de weg naar het verval insloeg, culminerend in blatante subversie van de USA door Obama op weg naar zijn ideaal, de decadente, totalitaire ‘United States of Alinsky’, waar de criminele Antifa zwarthemden gevierde ereburgers zijn.
Corbyn’s demagogische vijandigheid jegens Israël en zijn aperte weigering om antisemitisme te veroordelen zijn voorbeelden van zijn zieke, totalitaire denkraampje, terwijl zijn openlijke steun voor Hamas en andere radicale Islamisten die Israël willen vernietigen iedere beschrijving tart; de Engelse pers ziet dat nauwelijks. De extremistische ‘decadent liberale’ Engelse élite manipuleert hun openlijke antisemitisme onder het kleed als antizionisme maar schakelt dat gemakshalve gelijk met racisme, gecombineerd met openlijke sympathie voor de overname van Engeland door de Pakistaanse moslims die nu al meerdere grote steden als London en Birmingham in handen hebben gekregen en naar de donder helpen, net zoals Amsterdam.
Corbyn’s Marxistische demagogie is achterbaks genoeg om zijn Jodenhaat te verstoppen achter de antizionisme kul, maar dat is te transparant want zijn oppositie tegen de regering van Netanyahu wordt gelijkgeschakeld met het ontkennen van Israëli’s bestaansrecht. Labour is in handen gevallen van Big Brother en in een nooit eerder waargenomen initiatief stelden alle drie nationale Joodse kranten dat: ‘Corbynite contempt for Jews and Israël may turn the possibility of a Corbyn-led government into an “existential threat to Jewish life” in Britain’. Dat wij in Nederland precies hetzelfde soort achterbaks antisemitisme zien bij D’66 en de PvdA is véél te weinig bekend.
In het grote mondiale plaatje zagen wij hoe het pestilente communisme, dat voorbestemd leek om eeuwig te bestaan, binnen de kortste keren implodeerde door eigen intellectuele inconsistentie, incompetentie, corruptie, primitieve intolerantie en mensenhaat jegens andersdenkenden. De kwaadaardige communistische wereld verpulverde, maar de zieke filosofie leeft voort in het ‘vrije westen’, hetgeen de vraag oproept of de val van het communisme een éénmalig fenomeen was. Die hamvraag is legitiem omdat veel van de hedendaagse ellende niet afkomstig is uit de verre periferie maar uit de westerse machtscentra, waar sinds de komst van Trump een ‘culture-war’ is ontbrand.
Opmerkelijk is dat na Brexit de natie die ‘vrijhandel’ had ontwikkeld, afstand nam van het grootste vrije blok dat ooit tot stand was gekomen omdat diezelfde natie niet gediend was van de sluipende usurpatie van hun soevereiniteit door de totalitaire EU. Trump symboliseert een vergelijkbare terugtrekking van de USA uit dergelijke wereldwijde samenwerkingsverbanden ten gunste van een soevereine staat die meer naar de eigen belangen kijkt dan zich te sacrifiëren op het altaar van globalistische, parasitaire ‘partners’ die de USA leegzogen; de kiezers gaven hem gelijk. In een land dat, net als Engeland, democratische waarden hoog in het vaandel schrijft werd de weerstand tegen het streven naar hegemonie der socialisten en globalisten niet alleen vanuit het hart gevoerd, maar ook vanuit de portemonnee die dankzij het globalisme steeds leger werd voor ‘Jan met de pet’, terwijl de decadent liberale élite ervan profiteerde.
Trump heeft het concept in zijn vaandel van een sterke overheid die de burgers verdedigt tegen andere landen en wijkt hiermee lichtelijk af van het ‘klassieke-liberale’ ideaal maar rafelt het ‘decadent-liberale’ concept van een neoliberale wereldorde volledig uiteen: “Americanism, not globalism, will be our credo.” Brexit’s en Trump’s dreiging, van binnen uit, voor de na W.O.II opgebouwde wereldorde, past niet in een parasitair denkraam waarbij de EU profiteerde van, bijvoorbeeld, minieme (2 %) Amerikaanse importheffingen op Europese auto’s terwijl de EU glashard een tarief van ruim 10% belastte op de import van Amerikaanse auto’s, om vervolgens veel valse ophef te maken als Trump gelijke behandeling eist.
Binnenlandse breuklijnen werden zichtbaar tussen de linkse élite en de grote massa, zowel in Europa als de USA, langs identieke lijnen die in het verleden tussen Europa en de rest van de wereld bestonden. Daarom probeerden ‘hoger opgeleide’ en ‘meer verlichte’ fantasten als Rutte en Pechtold ‘de irrationele massa’ te overtuigen dat het totalitaire globalisme feitelijk juist in hun eigen belang zou zijn. Politici en andere gevaarlijke semi-intellectuelen (veelal dus ‘progressieve’, naar hun eigen zeggen ‘hoger opgeleide’, elementen) poogden het onacceptabele (populistische) stemgedrag via allerlei psychoanalytische theorieën te verklaren. Hoe konden ‘niet-hoger-opgeleide-kiezers’ in hemelsnaam nog tijdig heropgevoed worden als niet snel het funeste referendum werd afgeschaft en Boude en Wilders middels een ‘cordon sanitaire’ uitgesloten werden, zodat het volk geen oneigenlijke invloed meer kon uitoefenen op hun democratische wereldje op het pluche? Dat zulke pedante ideeën nog meer tegenstand zouden oproepen was voor hen ondenkbaar, maar het is niet voor niets dat juist Baudet en Wilders zullen profiteren van deze ideologische prietpraat.
Wij zijn een klein landje waar buitenlandse invloed aan de orde van de dag is, maar Trump is het product van een nieuwe wereld waar veel kiezers aan den lijve de negatieve gevolgen van globalisme ervaren hebben omdat er – net als in Engeland – in feite geen ‘klassiek-liberale’ orde meer heerst ten gevolge van de linkse subversie van de maatschappij en de daarmee samengaande globalisering, waartegen (semi-)intellectuele en financiële elites goed bestand blijken.
Dat grote groepen van de bevolking het zwaar te verduren kregen dankzij onwenselijke immigratie en globalisering deerde hen niet. Niet in materieel opzicht noch in moreel opzicht omdat Rutte de VVD van een ‘klassiek-liberale’ middenpartij tot een links van het midden opererende ‘decadent-liberale- D’66-clone’ heeft getransformeerd. In ons landje dat al sowieso weinig affiniteit met onze eigen cultuur en historie vertoont, leidt dit tot het morele failliet van de politiek die sowieso op onwettige wijze via een regeerakkoord verhindert dat de volksvertegenwoordigers op eerlijke wijze hun kiezers kunnen vertegenwoordigen: “ ga zitten op het rode pluche en dan 4 jaren de kaken stijf op elkaar totdat het uw beurt is om enthousiast ’ja’ te knikken” – of ‘nee’.
Ons kiesstelsel werkt deze morele corruptie in de hand en zolang de kiezers verhinderd worden door de corrupte gladakker Pechtold en diens toverkol Ollongren om aan de bel te trekken middels een referendum is er geen vuiltje aan de lucht. Zolang werkgelegenheid verdwijnt dankzij economische migratie en concurrentie uit China, India of elders en de schamele boodschap van onze politiek is dat daar niets aan te doen is – dankzij door hen zelf veroorzaakte hoge loonkosten, onwerkbare bureaucratie en dodelijke socialistische belastingen – is de kous af. Pas als deze bedrogen kiezers gehoor vinden bij relatief nieuwe politici als een Wilders, die daarmee een bedreiging vormen voor het aan het pluche gehechte kartel, wordt het huis te klein en is er plots iets als ‘slecht-populisme’ (waar haalt de stumper het vandaan?). Dat onder deze omstandigheden de deur wagenwijd open staat voor terrorisme hoeft geen betoog want voornoemde stumper c.s. hebben het veel te druk om het hele land van het aardgas af te forceren en miljarden te vergooien aan windmolens in een illusoir klimaatakkoord, twee zaken waar de kiezer zich nooit voor uitsprak bij mijn weten.
In het verleden hebben wij soortgelijke fenomenen gezien in islamitische samenlevingen waar de Europese machtspolitiek zich uitbreidde; tot in de 18e eeuw leken de moslim-naties onkwetsbaar, de Ottomaanse, Safavide en Mughal élite’s konden zich ook niets anders voorstellen. Toen de nare boodschap duidelijk werd in militaire échecs en steeds grotere economische afhankelijkheid waren die landen totaal niet voorbereid en leken de moslim élite’s slechts in staat om af te wachten tot de bui overwaaide, zoals de Franse kolonisatie van Noord-Afrika en Libanon aantoonde.
Wat wèl geschiedde was enerzijds de opkomst van de ‘zuiverheid in de leer’, de oorsprong van de huidige compromisloze Wahhabi leer en hun letterlijke interpretatie van de Koran, terwijl anderzijds een nieuwe stroming streefde naar hervorming van de moslim-samenleving in een poging de zwakten te ondervangen en Europese concepten te adopteren, met name op militair vlak waar westerse technologie tot grote en beslissende superioriteit leidde. Nu heeft elke ayatollah een eigen ‘drone’, dus het speelveld is een stukje egaler geworden.
Ruim een eeuw later zagen wij een parallelle ontwikkeling in China waar de markten werden opengebroken voor buitenlandse goederen. De Engelsen introduceerden het verderfelijke gebruik van opium en handhaafden dat met superieur militair geweld, gebaseerd op modern wapentuig en vooral superieure oorlogsschepen die de Chinese koffiemolens in de pan hakten. Nadat de Chinese keizer voor vrede koos werd Hong Kong ‘voor eeuwig’ aan de Britten afgestaan. Ook de Mandarijnen deden generaties lang hun ogen stijf dicht, niet in staat om in te zien dat de Chinese cultuur kon verpulveren onder de westerse aanranding ervan. In voor het westen strategisch belangrijkelanden als Egypte, Turkije of Pakistan ontstond zodoende een cultuur van dupliciteit, wantrouwen en wraakzucht die grote verwantschap toont met wat er na 2016 in Noord-Amerika gebeurde en voor die landen volledig logisch en begrijpelijk is: permanente haat & nijd, list & bedrog…
Wantrouwen en buitenlandse politiek werden elementen van machtspolitiek die in een soort van ‘kneejerk-reflex’ elke tegenstander uitmaakte voor verrader en Quisling en geen enkele inspanning deed om tot betere politiek te komen die niet alleen maar éénrichtingverkeer kent, zoals ook het huidige Democratische wangedrag tegen Trump en zijn medewerkers. Als macht en invloed in alle richtingen kunnen vloeien zal eenieder daar in principe baat bij hebben, want wie weerhoudt Trump er straks van om ‘progressieven’ op dezelfde proleterige wijze te behandelen als de extreme-Democraten hem nu behandelen? Schiet iemand ermee op als het slechts revanchisme wordt wat de klok slaat?
Otto von Bismarck deed niet anders dan verkiezingen van soevereine Europese staten manipuleren met dagelijkse interventie in hun binnenlandse zaken, dus wat te verwachten van een handige opportunist als Poetin? De historische radio uitzendingen op de korte golf van ‘the voice of America’ hadden precies datzelfde doel en iedere idioot weet hoe makkelijk het is om chaos en verdeeldheid te veroorzaken via het internet – vraag maar aan de toverkol Ollongren – zeker als je onscrupuleuze linkse medeplichtigen hebt als Facebook, Google, You Tube en Twitter( denk maar eens aan de paniek en chaos na Orson Welles’ radio-uitzending in 1938 van ‘War of the worlds’).
Donald Trump heeft de huidige puinhoop niet veroorzaakt; hij is het product van kiezers die zich in toenemende mate gemanipuleerd voelen door linkse, globalistische invloeden die slechts – in hun perceptie – Donald Trump kan beteugelen. Trump kan wel eens, stom toevallig, ‘the right man at the right time on the right spot’ blijken te zijn in deze ‘culture war’.
In ieder geval schuwt ‘the Donald’ die historische confrontatie niet, hij lust er wel pap van!