Wat de doorsnee burger al decennia weet, begint eindelijk in de hersenen van politici in het buitenland door te sijpelen. Het buitenland, maar nog steeds niet bij onze visionaire politici op het Binnenhof. Migratie uit falende moslimstaten is niet verenigbaar met de principes van een welvaartsstaat en in het verlengde daarvan hebben Zweedse politici eindelijk vastgesteld dat migratie niet samengaat met open grenzen. De vraag wie de dupe is geworden van de tunnelvisie van hedendaagse politici laat zich niet moeilijk raden: de doorsnee burger.
Het percentage echte vluchtelingen is verwaarloosbaar
Oorspronkelijke afbeelding: Pixabay
Hoewel steeds vaker door de burger in de straat wordt getwijfeld aan de mooie woorden die politici voor asielzoekers gebruiken, konden die gevoelens nooit met harde cijfers onderbouwd worden. In het artikel “Prima gli Italiani” heeft de net aangetreden Italiaanse regering, bij monde van zijn minister van Binnenlandse Zaken Salvani, die cijfermatige onderbouwing aangereikt. In Italië is vastgesteld dat van alle migranten die op een bootje naar Europa stappen slechts 7% zich kan kwalificeren als vluchteling. Méér dan 9 op de 10 migranten heeft geen recht op verblijf op ons continent, maar kunnen door de verstikkende bureaucratie, meelevende juristen en rechters die meer naar hun hart luisteren dan naar de wet kijken, toch maanden of zelfs jaren in een van de EU-lidstaten vertoeven.
Hoewel die cijfers de Italiaanse situatie benadrukken, zullen onderzoeken gericht op vluchtelingenstromen uit Noord-Afrika en Midden-Oosten naar andere Europese lidstaten, gelet op hun gelijksoortige samenstelling, vermoedelijk ook die resultaten opleveren. In ieder geval bevestigen die schokkende cijfers dat het huidige EU-migratiebeleid chronisch faalt en met die data in de hand heeft Italië daarom een tienpuntenplan op de onlangs gehouden Europese top over migratie op tafel gelegd. Ontzetting alom.
Migratie verhoogt de druk op sociale voorzieningen, onderwijs en criminaliteit
Historicus Rolf Peter Sieferle[1] die in 2016 zich het leven nam en in zijn boeken Duitse politici en links-liberale bewegingen een realiteitsspiegel voorhield, formuleerde zijn mening over het spanningsveld tussen massa immigratie, open grenzen en handhaving van een welvaartsstaat als volgt:
“Een voortzetting van de welvaartsstaat bij gelijktijdige massa-immigratie is zelfvernietigend. (…) Men kan de markten zowel naar buiten als naar binnen toe liberaliseren, maar men kan in het binnenland geen hoge sociale standaard opbouwen en tegelijkertijd de grenzen openen. Dan handelt men als de bewoner van een goed verwarmd huis, die in de winter de ramen en deuren wagenwijd openzet. Als dat tot afkoeling leidt, zet hij gewoon de verwarming hoger. Men hoeft geen energiedeskundige te zijn om te begrijpen dat dit op den duur niet gaat”.
Helaas denken politici, en vooral Nederlandse politici, wel verstand te hebben van de energiematerie en in het verlengde van de manier waarop voorkomen kan worden dat Europa wordt overspoeld door migranten uit Noord-Afrika. Zonder materiedeskundigheid en niet luisterend naar werkbare concrete adviezen, is dat vanzelfsprekend een kansloos gebeuren. In de achterliggende jaren hebben die politici herhaaldelijk bevestigd dat zij de effecten van de combinatie open grenzen, massa-immigratie voor de overlevingskans van de welvaartstaat hopeloos onderschat hebben. Italië heeft met cijfers aangetoond dat de gewone burger de wrange vruchten moet plukken van hun dwalingen.
In een groot aantal artikelen zijn die dwalingen op de website Sta-Pal aan de kaak gesteld. Het is te hopen dat er in Den Haag politici te vinden zijn die de moeite hebben genomen om meningen te lezen die haaks staan op de gebruikelijke Haagse politieke benadering van asielzoeker en migratie. Ontkennen dat binnen de context van de Italiaanse cijfers, asielzoekers naar Europa komen om daar de geldbomen van hun bladeren te ontdoen is, gezien de vele misstanden die zij veroorzaken, te vergelijken met blinde mensen die met een donkere bril op in het duister kijkend, melden niets te kunnen zien. Misstanden die zich uitstrekken van het frauderen met sociale voorzieningen, onwil om aan het arbeidsproces deel te nemen tot aan onderduiken in het criminele circuit waartoe ook het kraken van panden gerekend moet worden. Misstanden die het loyaliteitsbeginsel op de helling plaatst, de schatkist alleen maar leger maakt en geld dat bijvoorbeeld in Nederland besteed zou moeten worden, via diverse kanalen naar de onveilige herkomstlanden getransporteerd wordt om daar de staatskas te vullen, de bankrekeningen van leidende politici te spekken, wapens aan te kopen of het leven van familieleden tijdelijk en plaatselijk draaglijk te maken.
Op de website www.pinews,net werd gemeld dat 59% van de in Duitsland binnenkomende migranten analfabeet zijn”. Misschien is de kwalificatie analfabeet ietwat overtrokken, maar niet of laag gekwalificeerde arbeidskrachten zijn het wel. Van de 500.000 migranten weigerde 25% aan te geven of ze wel of niet een erkend vakdiploma uit het land van herkomst hadden meegenomen. Het Duitse Instituut voor Beroepsopleiding (BIBB) dat een onderzoek naar kennis en ervaring van migranten heeft gedaan, acht het onwaarschijnlijk dat die 25% toch kunnen wijzen op een of ander diploma dan wel een getuigschrift van hun arbeidservaring. Het is volgens de BIBB duidelijk dat ruim 59% van migranten uit de belangrijkste “onveilige” herkomstlanden Eritrea, Somalië, Afghanistan, Irak, Syrië, Nigeria, Iran en Pakistan door het gebrek aan opleiding, vorming en ervaring geen of amper een kans op de arbeidsmarkt hebben[2]. Overigens hadden ze dat in hun land van herkomst ook niet.
De informatie die Martin Hess, een politiefunctionaris en politicus van de AfD, in juli 2018 de Bundestag voorlegde, schilderde een schokkend beeld van de relatie migratie-criminaliteit. In het jaar 2017 werden in Duitsland ongeveer 290.000 delicten door immigranten gepleegd. Delicten, die nooit gepleegd zouden zijn wanneer Merkel niet in 2015 hard “Wir schaffen daß” uit het raam naar de wanhopige hordes uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten geroepen had en vervolgens de grenspoorten aan de Duitse grens wijd open had gegooid.
De Duitse regering, die herhaaldelijk verwijst naar de criminaliteitsstatistiek van de politie om te onderbouwen dat Duitsland veilig is, draait de samenleving een rad voor de ogen. Die bewering kan om diverse redenen niet kloppen.
- Het is algemeen bekend dat het grijze gebied, delicten waarvan weliswaar geen aangifte wordt gedaan bij de politie, maar die wel gepleegd worden, aanzienlijk is. Volgens schattingen van de Bond van Duitse rechercheurs bedraagt het totale aantal van de in Duitsland daadwerkelijk gepleegde delicten niet, zoals in die criminaliteitsstatistiek staat, 5,7 miljoen, maar in werkelijkheid 25 miljoen. Bovendien is het radicaal-islamitische terreurgevaar niet in de statistiek opgenomen. Die is zo hoog als nooit tevoren. Door die omissies blijkt de informatie uit de criminaliteitsstatistiek onbetrouwbaar te zijn en reflecteert een vorm van nepnieuws.
- De dagelijkse realiteit bevestigt de doorsnee burger dat de regering een praatje voor de vaak probeert te verkopen. Vóór 2015 werd het straatbeeld niet ontsierd door betonblokken, zwaarbewapende politieagenten en beschermende zones voor vrouwen om openbare evenementen vreedzaam en veilig te vieren. Hoezo veilig?
- de Duitse minister van Binnenlandse Zaken en de Duitse bondskanselier maken ruzie over het gegeven of geldend recht weer moet worden toegepast aan de grens.
- In Duitsland blijken rechtbanken te bestaan die het eerder genoemde geldend recht voor moslims aan de laars lapt en sharia-uitspraken over kindhuwelijken, eerwraak en moord op de zogenoemde infidels sanctioneert met het argument “Het maakt deel uit van hun cultuur”. Geldend recht geldt dus niet voor migranten?
Duitsland is niet het enige Europese land dat nogal coulant met wetsovertredingen van asielzoekers omgaat en die wet strikt toepast voor de eigen burgers. Een vorm van discriminatie gericht tegen de autochtone staatsburger. Het gedogen van het kraken van panden in de regio Amsterdam door uit te zetten en dus illegale asielzoekers, is in Nederland een van de vele voorbeelden.
Het kostenbeeld
In 2015 verklaarden AIVD en NCTV “Er is momenteel geen informatie die erop duidt dat zich in de migratiestromen vanuit het Midden-Oosten en Noord-Afrika grote aantallen jihadisten bevinden die opzettelijk naar Europa worden gestuurd”. Terreuraanslagen, ontdekkingen van wapenarsenalen en het oprollen van slapende cellen in de periode 2015-2018 heeft die uitspraak ontkracht en het in 2014 door de IS-leiding aangekondigde beleid bevestigd. Er kan wel degelijk een verband gelegd worden tussen de stroom asielzoekers en jihadisten die naar het thuisland terugkeren, dan wel naar Europa en Amerika gestuurd worden. Het kostenbeeld dat gerelateerd moet worden aan de stroom asielzoekers moet daarom gesplitst worden in de de groeiende financiële druk op sociale voorzieningen etc. en de kosten die verbonden zijn met terreuraanslagen.
Hoewel het kostenbewustzijn van politici laag is en onderzoek door de politiek correcte vergoelijkingslobby verguisd en weggemoffeld wordt onder een collectieve deken van multiculturele verdraagzaamheid, komt er toch informatie vrij waarmee de kosten van de asielzoekerstroom berekend kunnen worden[3]
- In 2016 splitste het CBP in Nederland de kosten in verzorgingsstaatkosten (uitkeringen, zorg, onderwijs etc.) en departementale kosten, die opgenomen worden in de Miljoenennota. Bij nader onderzoek schatte het CBP de verzorgingsstaatkosten op een bedrag van € 6,1 miljard en € 2 miljard departementale kosten. Rond de 8 miljard per jaar. Gelet op de te verwachten gezinshereniging, de lage opleiding, het nog steeds heersende analfabetisme en dientengevolge de geringe kansen op de arbeidsmarkt en de beperkte arbeidsparticipatie zal de druk op de verzorgingsstaatkosten groeien en dus zullen de kosten per jaar de gepresenteerde € 8 miljard gaan overstijgen. Volgens onbevestigde berichten heeft de asielzoeker in Nederland in een periode van 30 jaar (1986-2016) ruim € 250 miljard gekost. Geld dat o.m. is onthouden aan Defensie en ouderenzorg.
- De drie woorden van Merkel hebben de Duitse belastingbetaler ruim € 22 miljard in 2016 gekost en net als in Nederland zal dat bedrag volgens het Duitse ministerie van Financiën in de periode 2017-2020 oplopen tot ca. €94 miljard. Een bedrag dat is opgebouwd uit sociale voorzieningen als werkloosheidsuitkering en huursubsidies[4], kosten van taalcursussen en subsidies voor arbeidsintegratie. Gelet op de weinig enthousiaste arbeidsparticipatie – in 2016 bedroeg het aantal werkeloze nieuwe Duitsers ruim 34% – rijst de vraag of het laatste bedrag geen weggegooid geld zal zijn. Net als in Nederland zal een steeds kleiner arbeidsvolume de kosten moeten opbrengen voor een groeiend volume ruifgraaiers en wordt verarming[5] van (vooral de oudere) Duitser steeds duidelijker herkenbaar.
- Door het gebrek aan informatie is het nog onduidelijk hoe hoog de kosten in andere EU-lidstaten zijn. Gelet op de verandering van migratiestromen zullen de kosten van asielzoekers in Italië naar verwachting dalen en die op het Iberisch schiereiland gaan stijgen.
Wie uitgewezen wordt, verdwijnt in de illegaliteit, wachtend op het zoveelste generaal pardon. Zij duiken meestal het zwarte circuit van de grote steden in om zich door criminele en/of extremistische activiteiten in leven te houden. Die verborgen criminaliteitskosten worden aangevuld met de kosten die terreuraanslagen veroorzaken. Rand heeft berekend dat terreuraanslagen Europa in de periode 2004-2016 meer dan € 180 miljard heeft gekost. Het merendeel van de kosten dragen Frankrijk en de UK nl. UK: € 44 miljard; Frankrijk: € 43 miljard en Spanje: € 40 miljard plus en Duitsland €20 miljard. Een land als Duitsland wordt tijdens de migrantencrisis voor een bedrag van ruim € 40 miljard aangeslagen
Zweden wanhopig op zoek naar de U-turn
Zweden, het walhalla van het links-liberale optimisme, wordt nu hard geconfronteerd met de gevolgen van het streven om als wereldkampioen humaniteit gezien te worden. In de jaren ’90 kwamen er tot 80.000 immigranten per jaar binnen en soms zelfs nog meer. In 2009 behaalde het land met 102.000 immigranten per jaar een eerste record. En vanaf dat moment zou het bij die orde van grootte blijven. In 2012 kwamen er ca. 103.000 immigranten; in 2014 bijna 100.000 en daarna kwam het hoogtepunt, het jaar 2015 met 170.000 immigranten binnen twaalf maanden. Ruim over de anderhalf miljoen mensen. Bij het verstrekken van verblijfsvergunningen heeft de Zweedse overheid uit humanitaire redenen nooit gelet op vooropleiding, intellect of kwalificatie en het is onbegrijpelijk dat opvolgende Zweedse regeringen nooit hebben ingecalculeerd dat dit op den duur voor de arbeidsmarkt en het sociale stelsel niet goed kon gaan. Veel invendare (immigranten) belandden in de lagelonensector, waar de afgelopen jaren in toenemende mate arbeidsplaatsen weggerationaliseerd werden, omdat die niet productief waren. 42% van de (langdurig) werklozen is immigrant en immigranten maken aanspraak op 58% van de uitbetaalde sociale voorzieningen.
Van de na het jaar 2000 geïmmigreerde personen beschikt ca. 20% maximaal over een basisschoolopleiding. In geen enkel ander land is het onderwijsniveau tussen 2006 en 2012 zo gedaald als in Zweden en veel immigranten blijven voorgoed slecht gekwalificeerd en zijn niet in te voegen in de arbeidsmarkt. In 2016 overtrof het aantal buitenlandse werklozen voor het eerst dat van de autochtonen (162.500 tegenover 160.600) en 15 jaar na de immigratie bedraagt het aantal immigranten met werk nog maar net 60%.
Het aantal seksuele delicten is in de periode 2006- 2016, nogmaals met 56% gestegen (van 4208 tot 6560 zaken). 26% van de gevangenen is immigrant. En bij diegenen die een gevangenisstraf van meer dan 5 jaar hebben, is zelfs 50% van alle gevangenen immigrant. Het draait dus niet om kleine criminelen, maar over echte misdadigers. In 2014 sprak de nationale politie van 55 crisisgebieden in 22 Zweedse steden. Deze zouden zich vooral onderscheiden door een hoog aandeel immigranten, hoge werkloosheid en lage inkomens. Bendeoorlogen nemen toe, maar ook brandende auto´s, moorden op straat, aanslagen met bommen en handgranaten. Groepsverkrachtingen en zware seksuele overvallen door immigranten worden vaak over een langere periode door de politie en de mainstream media verzwegen. Van bovenaf kregen politiefunctionarissen opdracht om te zwijgen en te ontkennen. Code 291 (de Zweedse politie mag niet berichten over delicten van migranten) moet de Zweedse politieagenten bij delicten in verband met migranten tot zwijgen brengen. Niet verrassend dat 80% van de Zweedse politieagenten door de groeiende risico´s in de Zweedse straten versterkt door de slechte betaling het liefst wil stoppen.
Vóór de asielzoekerstsunami was Zweden om diverse redenen – een lange periode van vrede, een homogene bevolking -een unieke verbinding tussen welvaart, groei en gelijkheid. Die idylle is voorgoed voorbij. De onvrede over de ontbinding van de welvaartsstaat, de massale immigratie en de toenemende werkloosheid wordt steeds groter. De Zweedse regering is wanhopig op zoek naar de middelen om de migrantenstroom in te dammen en de veiligheid in de Zweedse straten en beemden weer te herstellen. Het proces dat Zweden heeft doorgemaakt bewijst dat open grenzen en handhaving van de welvaartsstaat in zijn huidige vorm niet samen kan gaan.
Merkels oplossing
Hess legde de Bondsdag uit waarom het onlangs naar buiten gebrachte voorstel van Merkel voor Duitslands migrantenprobleem niet de gewenste oplossing betekent. De Bondsregering introduceerde de transitcentra als oplossing voor het door de regering zelf veroorzaakte migratieprobleem. Die regeling strekt zich uit over een klein, al geregistreerd deel migranten, die de Duits-Oostenrijkse grens zullen mijden en via Zwitserland, Frankrijk of Tsjechië Duitsland binnen zullen trekken. De overwegende meerderheid zal registratie in de EU vermijden om ongehinderd Duitsland te kunnen binnenkomen. Het bilaterale akkoord met Oostenrijk werd door de Oostenrijkse kanselier, de vicekanselier en de minister van Binnenlandse Zaken afgewezen. Repatriëring zonder effectieve grenscontroles is absoluut zinloos, omdat deze personen zich enkele dagen later alweer in Duitsland bevinden.
Volgens de eerdergenoemde Hess is de door de Bondsregering gepresenteerde oplossing opgebouwd uit twee elementen, nl. totale realiteitsweigering en puur wensdenken. De Europese burger wil de Duitse welkomstpolitiek niet, omdat die sociale onvrede genereert en de veiligheid in Europa schaadt. Merkel heeft uit machtsbehoud de veiligheid van de Duitse samenleving opgeofferd en daarmee de omvolking van Duitsland in gang gezet en zelfs versneld.
Slotsom
Besluiten die recht doen aan het zich goed voelen van de huidige politieke generatie, gesymboliseerd door het opengooien van de grenzen, heeft de sociale stabiliteit in Europa ondergraven en het westerse model van de verzorgingsstaat in gevaar gebracht. Europa, aangevoerd door Brussel, Berlijn en Parijs, is de weg kwijtgeraakt en de Europese burger is de sjaak. Goddank geven de Visegrad-landen, Italië, de Balkanstaten en Oostenrijk tegengas. De rest van Europa is duidelijk de weg kwijt.
———————————————
[1] Auteur van het boek “Finnis Germania” waarin hij neerzet waarom Duitsland opnieuw de weg naar de uitgang heeft ingeslagen, werd in 2017 postuum gepubliceerd.
[2] De prestaties van leerlingen houden nauw verband met hun sociaal-economische achtergrond, in het bijzonder bij migrantenjongeren. Dat is des te ernstiger, omdat kwetsbare leerlingengroepen het sterkst zullen groeien.
[3] In Nederland splitste het CBP in 2016 de kosten in verzorgingsstaatkosten (uitkeringen, zorg, onderwijs etc.) en departementale kosten, die opgenomen worden in de Miljoenennota. Samen kwam het CBP op een bedrag van € 6,1 miljard verzorgingsstaatkosten en € 2 miljard departementale kosten. Rond de 8 miljard per jaar.
[4] De sociale uitkeringen zijn in 2016 bijna 10% gestegen; ruim € 5 miljard.
[5] Hogere belastingdruk, meer heffingen, grotere werkloosheid