Wind en zon [1]

Het wensdenken om onafhankelijk te zijn van het fossiele energiegeboefte en het beperken van CO2-emissie drijft snelheid en kosten van de transitie naar ‘groene energie’ progressief op. Het spookbeeld van de JSF-ontwikkeling komt op het netvlies van de belastingbetaler: het duurt steeds langer en het wordt steeds duurder.

Afb: pixabay

Voortdurend wordt het succes van de Energiewende in Duitsland als lichtend voorbeeld naar voren gehaald, vermoedelijk met de achterliggende gedachte dat de belastingbetaler de juistheid van die vergelijking toch niet kan natrekken. Hij is te dom en te lui.

In de wind slaan

Er zijn bijbels gepubliceerd die de voordelen van zonne- en windenergie uitbundig bewieroken. Aan de nadelen, de bijbehorende kosten en de schouders die de kosten moeten dragen, worden nauwelijks zinvolle teksten gewijd. Elektriciteit die wordt opgewekt door zonnepanelen en windturbines hebben voordelen, maar ook voor het grote publiek verzwegen nadelen. Bij beide herbruikbare elektriciteitsopwekkers zijn die technisch en economisch van aard. In beide gevallen komen de kosten op de schouders van de belastingbetaler.

Wetenschappers ondergraven de mythe dat windclusters fossiele kolen- of gascentrales compleet kunnen vervangen. Het is al vaker naar voren gebracht: bij de afspraken en het sluiten van het Energieakkoord zijn wetenschappers buiten de deur gehouden en hebben alfa- en gamma-opgeleide politici, belangenverenigingen en bouwinstanties de randvoorwaarden vastgesteld. Het gevolg is dat op het gebied van windenergie de kosten vooral op de schouders van de kleinverbruiker terecht komt; een overdracht van financiële middelen van de verbruiker naar de windmolenbeheerder en van de klein- naar de grootverbruiker plaats vindt. Bovendien is uit praktijkdata (Ierland en Engeland) duidelijk geworden dat windenergie niet de prijs-kwaliteitsverhouding weerspiegelt die de politiek de burger voorschotelt en door de windafhankelijkheid, transportproblematiek en het ruimtebeslag een uiterst onbetrouwbare en voor de verbruiker zeer kostbare oplossing is.

Windturbines bezitten nog steeds een aantal zwakheden, zoals variabele opbrengst door windstille dagen, variabele windsterkte en – windrichting, waardoor een back-upsysteem noodzakelijk is om de taak in voorkomend geval over te nemen. Een windpark levert geen stroom wanneer het niet, niet hard genoeg of te hard waait. Bij windclusters op land is dat driekwart van de tijd het geval en op zee de helft van de tijd. Die perioden van tijdelijke of gedeeltelijke energiestop zal door andere opties zoals de bestaande kern-, kolen- of gascentrales gecompenseerd moeten worden. Andere nadelen zijn hogere exploitatiekosten dan traditionele energie; duur door subsidies ter stimulering van een overgang op duurzame energie en de energiebelasting op de energierekening; landschapsvervuiling, schadelijk voor flora en fauna (vogels, vleermuizen) en slagschaduw en geluidsoverlast. De windturbine op zich vertoont ook wat ongevalsrisico´s, nl. kans op elektrocutie, valgevaar, beknelling, brandgevaar, vallende rotorbladen en ijsafzetting. Een back-upsysteem doet de kosten groeien.

Omdat een enkelvoudige zonnecel relatief weinig elektriciteit produceert, is elektriciteit opgewekt door zonnepanelen op kosten per Watt basis veel duurder dan door water, kolen, kernsplitsing, en zelfs wind. Om de behoefte van een middelgrote stad te dekken, is een grote hoeveelheid zonnepanelen en ruimte noodzakelijk Wanneer er geen zon is, zal er vanzelfsprekend geen elektriciteit worden opgewekt. Daardoor is het net als windenergie een onbetrouwbare energiebron voor bijvoorbeeld samenlevingen in regio´s met relatief weinig zonne-uren per jaar. Deze omissie kan gecompenseerd worden door een back-up systeem, bestaande uit batterijen waar elektriciteit kan worden opgeslagen. Afhankelijk van de behoefte zal ook dat back-up systeem ruimte vragen en kosten met zich meebrengen. Wanneer de ruimte er niet is om zonnepaneelvelden en back-upsystemen in de nabijheid van de behoeftesteller te bouwen, is een transportsysteem noodzakelijk om de opgewekte resp. opgeslagen elektriciteit van bron naar behoeftesteller te brengen. Ook dat kost geld en eist schaarse ruimte op.

Het is dus allemaal niet zo eenvoudig als klimaatsprookjesvertellers hun gehoor voorspiegelen. Technologische verbeteringen zijn noodzakelijk om door zonnepanelen en windturbines opgewekte elektriciteit en het noodzakelijke back-upsysteem efficiënter, kleiner en goedkoper voor doorsnee huishoudens te maken[2]. Gelet op de verhouding zonne/winduren lijken windturbines de voorkeur te hebben voor Nederlandse klimaatenthousiasten, waarbij de negatieve effecten voor milieu en landschap blijkbaar ineens niet meer een factor zijn.

De graaier haalt, de burger betaalt

Na Climategate[3] uit 2009, waarin sprake was van het gebruik van gemanipuleerde data door o.m. de invloedrijke Climatic Research Unit verbonden aan de University of East Anglia, is Parijs een tweede bevestiging dat de klimaatmafia – anders kan ik het niet noemen – gebruikmakend van de naïviteit en – in het geval van Obama – vooringenomenheid van regeringsleiders en hun adviseurs, in staat zijn om op basis van gefalsificeerde informatie, geld uit de zakken van de rijkere landen te trekken. Op die manier wordt het sprookje van Global Warming of Climate Change tot aan het gaatje gebruikt om de eigen beurs te spekken. Qui ducunt hominem, de goedgelovige mens dicteert de klimaatdiscussie.

Klimaatjunks verdienen kapitalen. De groene industrie die zich in leven houdt m.b.v. subsidies die door de belastingbetaler opgebracht moeten worden, is een miljardenbusiness. In de klimaatindustrie werd drie jaar geleden een geldvolume rondgepompt van rond de $1500 miljard en dat volume zal vooral door de klimaatovereenkomst van Parijs procentueel gegroeid zijn. De manier waarop die groene industrie te werk gaat, is vergelijkbaar met de handelwijze van de zieligheidsindustrie. Geldgraaiers aan de top, manipuleren van informatie, lobbyen bij naïeve politici, veel beloven en criticasters die hun Klimaatutopia bestrijden, worden keihard buiten spel gezet. Klimaatgekkies als Gore en Liebreich hebben hun zakken de laatste twee jaar sinds Parijs aanzienlijk kunnen vullen. Met hun angst tactieken ontnemen ze het grote publiek de wetenschap dat meer dan de helft van de energiebehoefte tot ver voorbij 2040 moet worden gedekt door fossiele energiebronnen. Dat bevestigt Liebreich met zijn uitspraak “Even the most ardent climate activist is going to be a user of fossil fuels and petrochemical products for many more decades, and no one with integrity can demonize products whose demand they themselves drive” en gelet op zijn reismethodes en reislust schaart ook hij zich persoonlijk onder die categorie.

Volgens echte wetenschappers is gratis geld een geïnstitutionaliseerde misvatting en is de Algemene Rekenkamer mede daardoor niet in staat om te berekenen wat de beleidsrichtlijn 14% duurzame energie in 2020 kost. Dat is uiterst merkwaardig. Desondanks blijkt Nederland (politieke kartel en niet de belastingbetaler) inmiddels €37,7 miljard aan subsidies toegezegd te hebben om het percentage duurzame energie met 1,43% te doen stijgen naar 6,15% in 2020. De Nederlandse belastingbetaler zal daarvoor €315 per huishouden per jaar gedurende 15 jaar voor 1,43% extra duurzame energie uit eigen beurs moeten betalen.

Realiteit

Op de website Breitbart werd op 9 juni een artikel gepubliceerd, dat de kwetsbaarheid van de herbruikbare energiebronnen zoals zonne- en windenergie opnieuw bevestigt. De prijzen en dus de inkomsten voor zonne-energie zijn door een financiële maatregel van China de afgelopen week wereldwijd gekelderd. China, de grootste zonnepanelenproducent en -gebruiker, beperkte de subsidiestroom op deze groene energiebron. Die beperking is bedoeld om de overcapaciteit te stoppen in een sector die jarenlang heeft geleefd van subsidies. De Chinese overheid heeft besloten om geen subsidies meer te geven aan projecten die dit jaar worden opgestart en stevig te snijden in subsidies van lopende projecten. Aandelen in zonne-energie zijn met dubbele cijfers gedaald en het is uitermate onzeker of en wanneer die sector zich gaat herstellen.

Ook de windenergiesector heeft een dreun gekregen. In de UK is de sector de nationale grap geworden omdat de turbines een week stil hebben gelegen en er dus geen elektriciteit werd geproduceerd. Geen productie, maar de subsidie geldstromen gingen gewoon door. Het bewijst dat de toelevering van elektriciteit door wind een onzekere bron is, omdat het met horten en stoten functioneert: het is er niet altijd als men het nodig heeft en het noodzaakt een doorlopend functionerende back-upsysteem bestaande uit fossiele brandstoffen producerende stelsels.

De Breitbartjournalist merkt daarom het volgende op

“The entire renewables industry is an act of faith. The ONLY reason it can survive is through subsidies. And those subsidies can ONLY continue if renewables true believers can persuade enough gullible people to accept being fleeced by their gullible governments to pay over the odds for wind and solar in the name of the environment. Once people start to lose that faith all bets are off.”

Meetbaar

Wanneer klimaatgoeroes gebruik gaan maken van de meetbare inhoud van dergelijke studies en daaraan ook een prijskaartje voegen, kan de klimaatdiscussie in de juiste richting worden gestuurd. Daarbij is het principe van woord en wederwoord gehoord belangrijk om de effecten van klimaatontwikkelingen op de juiste manier in te schatten. Op die manier wordt niet alleen de persoon met de grootste mond gehoord, maar ook de kritisch denkende medeburger. Die andersdenkende moet dan niet herhaaldelijk beticht worden van klimaatontkenning om te voorkomen dat discussies gaan verzanden in welles-nieteswedstrijden. Bovendien moeten klimaatgoeroes bereid zijn om hun ongelijk te erkennen wanneer dat ongelijk op basis van meetbare data wordt aangetoond.

Wind en zon, het is een fabel dat de natuur die herbruikbare energie gratis aan de wereldbevolking gaat leveren. Wind en zon, zelfs op vakantie zuigen die twee het geld uit de portemonnee.

————————————————-

[1] Zie artikelen “Wind is niet gratis, Klimaatziekte, Qui ducunt Hominem, Negeren van Meetbare data, Klimaat Gekte schadelijk voor de Gezondheid en Delingpole: Epic Renewables Fail as Solar Crashes and Wind Refuses to Blow”

[2] Voor een optimale effectiviteit moet het zonnepaneel doorlopend loodrecht op de zonnestand staan en moet de zon de hele dag kunnen volgen. Zo´n mechanisch systeem is afhankelijk van het oppervlak van de zonnepanelen in onderhoudstechnisch opzicht uitermate duur.

[3] Wetenschappers probeerden de toegang tot data te blokkeren en gebruikten trucjes om pijnlijke gebreken in hun beweringen te verdoezelen.