Verwarde mannen

Wat ik dus werkelijk niet begrijp is dat, terwijl ieder weldenkend mens gewoon wéét wat er daadwerkelijk aan de hand is, de overheden, politie, Justitie en vooral ook de media pokhouterig blijven volharden in het gebruik van de term ‘verwarde mannen’ als het om geradicaliseerde godsdienstwaanzinnigen van islamitische gezindte gaat. Het afgelopen weekend werd dat in een grote stapel berichtgeving opnieuw in de praktijk gebracht.

Afb: wikipedia.

Durf nu als journaille nu gewoon eens zowel het beestje, alsmede de problemen die door die beestjes veroorzaakt worden, bij de naam te noemen. Toon nu als journalist gewoon eens de ballen om inhoud te geven aan uw zelfbenoemde ‘journalistieke integriteit’, en ‘onafhankelijke waarheidsvinding’ en ‘objectieve verslaglegging’ in de praktijk te brengen, zoals het de ‘waakhond van de democratie’ zou moeten betamen. Niemand gelooft jullie nog als jullie messentrekkende jihadisten blijven aanmerken als ‘verwarde mannen’. Wie willen jullie in dit tijdperk van maximaal gedeelde sociale media nu eigenlijk voor de gek blijven houden?

En nog directer: hoe denken jullie dit zonder scrupules te kunnen blijven verkopen aan de (nabestaanden van) de slacht-offers, in de meest letterlijke zin van het woord?

Wat zijn voor jullie nu precies de beweegredenen om de aantoonbare keiharde werkelijkheid te verbloemen onder ‘verwarring’, ‘diabetes’, ‘asielzoekers’ en allerlei andere eufemistische termen waarvan de vlag de lading totaal niet dekt – in feite glasharde leugens dus – en waarvan gewoonweg iedereen wéét wat er daadwerkelijk aan de hand is? Een beangstigende werkelijkheid, die zichtbaar wordt door de plaatsing van betonblokken, ‘Merkel-lego’, op locaties waar veel mensen op af komen? Waarom moet er ‘officieel bevestigd’ worden, dat zo’n islamitische amateurslager wel of geen “Allahu akhbar” heeft geroepen, terwijl dat in filmpjes, met tijdstipvermelding, gewoon duidelijk hoorbaar is?

Waarom wordt op zo’n overduidelijk wanhopige wijze getracht om het sprookje van de cultuurverrijkers, diversiteit en de multiculturele samenleving in stand te houden, terwijl ieder normaal en weldenkend mens gewoon kan zien dat die op een flagrante mislukking is uitgedraaid?

In het artikel ‘Duurzame slappe kwats’ heb ik al eerder geageerd tegen een bepaalde betekenisverandering die ons sinds enkele jaren doorlopend door de strot geduwd wordt. Er zit er overduidelijk nog eentje aan te komen, maar de enige ‘verwarde mannen’ die ik tegenwoordig feitelijk ontwaar, zijn de leden van het journaille zelf, naast die van overheden, politie en Justitie. En gelet op de acties van degenen, die juist zij als ‘verwarde mannen’ (moeten?) aanmerken, is dat een predicaat dat ik zelf liever niet toegekend zou willen krijgen.