Van vreemdelingen en chaos

Bijna 5000 vreemdelingen van wie de asielaanvraag is afgewezen, zijn vorig jaar niet vertrokken. Dat schrijft De Telegraaf. Eigenlijk hadden bijna 20.000 mensen Nederland moeten verlaten via de departementale Dienst Terugkeer en Vertrek, maar vorig jaar vertrokken er maar 15.000. Dat is een daling van 13 procent ten opzichte van 2016. Dit blijkt uit de jaarrapportage Vreemdelingenketen van het ministerie van Justitie en Veiligheid.

Nederland geeft steeds minder asielzoekers een verblijfsvergunning, vorig jaar nog maar 30 procent. Afgewezen migranten gaan daarop massaal in beroep. De kosten van deze vaak zinloze juridische procedures worden, zoals veel geld in de diepe linkerzakken verdwijnt, opgesnoven uit de belastingopbrengsten. Met andere woorden, het democratisch tot stand gekomen instrumentarium om ons land niet te laten overspoelen met vreemdelingen, wordt vakkundig door een minderheid gebruikt voor een politieke guerrilla en eigen gewin.

Het is voor veel mensen kennelijk nog moeilijk voorstelbaar dat de directies die deze industrie vorm geven, gewoon in de Staten Generaal zitten. De verbindingen tussen een partij als GroenLinks en een non-gouvernementele organisatie als Greenpeace: ach, dat is nog te overzien. Maar wat als contouren zichtbaar worden dat de PvdA verweven is met de ‘vluchtelingen-industrie’? En wat als zich een beeld ontvouwt dat D66 innige banden heeft met de rechtsprekende macht? En die ‘antifascisten’, zouden die de ledenvergadering van GroenLinks bezoeken, of die van de SGP? Met het stellen van de vragen, zijn de antwoorden ook gegeven.

Het gemeenschappelijke belang wat deze politieke en maatschappelijke partijen hebben, is een min of meer toegestane en gecontroleerde chaos. Het deert henzelf niet dat hele wijken overwoekerd raken door vreemdelingen die onze taal niet kennen en onze volkse eigenheid niet erkennen. Die een beetje een sub-maatschappij voor zichzelf creëren op precies dezelfde grondslagen en merites als wat zij zegden te zijn ontvlucht. In de aanloop naar de verkiezingen krijgen we van de politieke voorhoedes weer te horen dat ‘de problemen helder zijn en wanneer onze partij in staat wordt gesteld het partijprogramma uit te voeren, deze problemen ook daadwerkelijk zullen worden aangepakt’.

Met andere woorden, de politieke elites creëren – ondersteund door hun troepen in het land – een gecontroleerde chaos, opdat zij het electoraat kunnen overhalen opnieuw voor hen te stemmen. Het maakt nog maar eens duidelijk dat wanneer de autochtone burgers hun land en cultuur willen behouden, er meer van hen wordt verwacht dan uitsluitend het eenmaal per vier jaar roodkleuren van een vakje. Dat is schijndemocratie. De tegenbeweging moet van onderop komen. Wij moeten ons verenigen in een niet politiek gebonden gezelschap, die met publicaties en andere initiatieven het voortouw neemt, teneinde de politiek opener en democratischer te maken.

Dat het de politieke elites menens is, blijkt klip en klaar uit het afschaffen van het referendum. En misschien hebben ze wel gelijk en moeten ze inderdaad bang zijn voor het volk. Websites als deze en de wat meer brutalere Geenstijl of TPO: initiatieven die goed zijn voor een mondige burger. In België ontstaat eveneens zo’n beweging en in Nederland is Sid Lukkassen druk bezig met het ontwerp van een ‘Nieuwe Zuil’.

Die kant moeten we beslist op, want de huidige politieke structuren voldoen niet meer aan de belangen van dit land en haar burgers.