Zodra Trump het onderwerp van nieuwsgaring is, bevestigde Twan Huys tijdens een uitzending van de DWDD dat zelfs een alom gerespecteerde journalist zich verlaagt tot het niveau van de riooljournalistiek.
Twan Huys. Afb: Flickr.
In twee zinnen werd het de spaarzame kijker duidelijk dat ook hij geen moeite wil doen om een insinuerende uitspraak over Trump’s privé leven op juistheid te toetsen. Aan tafel bij de DWDD vertrouwde hij besmuikt lachend een hijgerige presentator toe dat “ Trump een buitenechtelijke relatie had met iemand in het Witte Huis”. Zijn informatiebron? Michael Wolff die niet bekend staat om zijn journalistieke integriteit noch om de correctheid van observaties die hij als feitelijkheden op papier zet.
Riool journalistiek en nepnieuws
Als Twan de moeite had genomen om te onderzoeken of die informatie wel of niet een verbijsterende vorm van vuilspuiterij kon zijn, dan had hij zich een journalist van de oude stempel getoond. Een die bij diverse bronnen te rade gaat om vast te kunnen stellen of de ontvangen informatie een kern van waarheid bevat. Maar, nee, het gaat over Trump en als Michael Wolff dat beweert dan moet het wel waar zijn.
Welnu, beste Twan, het is niet waar. Meerdere Amerikaanse anti-Trump media bronnen hebben de mededeling van Wolff kokhalzend in het ronde archief gegooid en de man is daarop aangesproken. Onder de kop “Liberal media finally turning on disgraceful anti-Trump author Michael Wolff” wordt onderstreept dat zelfs in het liberale segment van de gevestigde media de atmosfeer is omgeslagen. Twee incidenten blijken daarvan de reden te zijn geweest, In het HBO programma “Real Time with Bill Maher” kwam Wolff met de niet onderbouwde uitspraak dat hij “absolutely sure was that President Trump was currently having an extramartial affair “ en hij hintte dat haar naam verborgen was in zijn boek. Als het grote publiek de intelligentie bezat en de moeite zou nemen om “reading between the Lines” dan werd het duidelijk wie dat is.
Net als de golden boy van DWDD vroeg ook Bill Maher niet door en kwam Wolff met deze niet onderbouwde vuilspuiterij eenvoudig weg. Het was Trump en dus was het okay. Het gevolg was dat twitter idioten onmiddellijk de naam van de Amerikaanse UN Ambassadeur bij de UN de ether in gooiden en die gedwongen werd het ongefundeerde gerucht te ontkennen. Trump zelf reageerde niet eens op deze vuilspuiterij. Overigens was diezelfde Bill Maher niet thuis toen Bill Clinton tijdens zijn presidentsperiode de ene na de andere maîtresse verslond. Maar zijn voornaamgenoot was een Democraat en Trump een Republikein. Dan is alles schijnbaar geoorloofd.
Washington Post columnist Erik Wemple wees in zijn kolom er op dat Wolff zich op de borst had geklopt miljoenen woorden op papier te hebben gezet zonder een keer te hebben gecorrigeerd. Hij schreef “we are learning why”. Axios reporter Jonathan Swan zond de volgende twitter boodschap naar Wolff, “It must be fun to write and say whatever you want under the banner of ‘non-fiction,’ with zero fact-checking or basic decency.” Hij vroeg Wolff om zijn naam te verwijderen uit de lijst van mensen die de inhoud van het boek ondersteunen. Het gesprek met Mika Brzezinski co-host bij het MSNBC programma “Morning Joe” werd zelfs afgekapt, toen zij hem vragen stelde over het Nikki Haley gerucht dat hij in de wereld had gebracht. Ze verweet hem “You said she has embraced it… You might be having a fun time playing a little game dancing around this, but you’re slurring a woman, it’s disgraceful,” en kapte het gesprek bruut af. Wolff trachtte op twitter zijn gezicht nog te redden. Tevergeefs.
Een groot aantal liberale journalisten hebben inmiddels spijt gekregen het boek te hebben aangeprezen. Aanvankelijk hebben zij Wolff´s boek als een nieuw soort evangelie omarmd, maar naarmate steeds duidelijker wordt dat het boek een extreme vorm van vuilspuiterij is, nemen zij afstand van het boek en van Wolff. Zelfs bij vertegenwoordigers van anti-Trump media bronnen is de maat vol. Wolff de aanvankelijke kampioen van het policor liberale deel van de Amerikaanse samenleving, dreigt in toenemende mate een personae non grata, zelfs een paria te worden.
Wat blijkt. Twan toonde zich weer de oude conventionele journalist tijdens de vragenronde in zijn programma College Tour en legde Wolff de vraag van Eric Wemple voor. Is het nu wel of niet waar dat Trump een verhouding had met iemand uit het Witte Huis. Wolff was er toch absoluut zeker van en miste volgens eigen zeggen alleen de blauwe jurk[i] om het te bewijzen. De hints leidden naar Nikki Haley, de Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties, met wie Trump de vermeende affaire zou hebben. Wolff werd naar de bewijzen van zijn bewering gevraagd en het onverwachte gebeurde. Hij bekende “Ik weet niet met wie Trump een affaire heeft ,,,dit is het laatste wat ik er over zeg”
Het was daarom verstandiger geweest als Twan eerst op een columnist als Erik Wemple teruggekoppeld had, voordat hij trots de onjuiste informatie van Wolff op het scherm papegaaide en hem uitnodigde voor een van de afleveringen van College Tour. Het is een gave om in een korte zin je te verlagen tot riool journalistiek en nepnieuws te verspreiden. Die twijfelachtige eer komt Twan toe. Helaas.
Negeren van de realiteit
Kan het liberale deel van de Amerikaanse media in het geval van Wolff nog een bepaalde mate van realiteitsgevoel toegekend worden; dat is absoluut niet het geval wat hun waardering voor Trump´s toespraak voor het Congres betreft. Niet alleen wordt geen woord gerept over de onbeschofte manier waarop het Democratische deel van het Congres meende zich te moeten gedragen, maar het negeren van de feitelijke realiteit was pijnlijk. Diverse peilingen zoals de CBS/YouGov poll bevestigden dat ruim driekwart van de Amerikaanse kijkers de toespraak zeer waardeerde. Ruim 80% had de indruk dat Trump inderdaad trachtte de eenheid binnen de Amerikaanse samenleving te herstellen. Liberale mediabronnen echter gebruikten uitdrukkingen als he blew it. Volgens die bronnen had Trump de kans voorbij laten gaan om het land te verenigen, een handreiking te doen across the aisle. Het was overigens uitermate pijnlijk te constateren dat CBS commentatoren de uitkomst van de eigen peiling tegenspraken.
Houding en commentaren van Democratische politici onderstrepen het hoge calimero gehalte van de Democratische partij en zijn een demonstratie van hun op een slachtoffer rol gebaseerde kijk op de wereld van vandaag en gisteren. Het negeren van de realiteit zoals peilingen na de toespraak reflecteren, accentueert hoe ergerlijk partijdig een deel van de media is en hoever ze buiten de dagelijkse realiteit leven. Die verderfelijke instelling en pogingen het grote publiek een rad voor de ogen te draaien door een eigen op Democratische beginselen kromme werkelijkheid te verkopen, kleurt ook de commentaren op de positieve effecten van de belastingverlaging. Dat diverse grote zakennamen die belasting verlaging hebben gebruikt om hun personeel te belonen met vette bonussen; voor een verhoging van salarissen, verbetering van arbeidsomstandigheden, uitbreiding van het arbeidsplaatsenvolume, werd begroet met cynische teksten die meer wijzen op de verdiensten van Obama dan op die van Trump.
Nederland geen haar beter
Als het om Trump draait, schaatsen veel Nederlandse reporters en journalisten mee in het spoor van het liberale deel van de Amerikaanse media. Wat het effect daarvan is, kan het grote publiek dagelijks vaststellen in de links georiënteerde babbelboxen van de NPO. Er is niets mis met het scherp beoordelen van uitspraken en activiteiten van politici om kijkers en lezers te voeden en vormen met kwaliteitsinformatie; er is echter van alles mis met het papegaaien van ongefundeerde, onbewezen vuilspuiterij om lezer en kijker van het eigen gelijk te willen overtuigen. Hopelijk gaan journalisten en reporters snel begrijpen dat een dergelijke instelling als een boemerang terug slaat en het kwaliteitsimago van betrokken media vertegenwoordigers ernstig kan beschadigen.
Journalistieke luiheid? Je moet het maar willen.
———————————–
[i] Een verwijzing naar de spermasporen van Bill Clinton op de kleding van Monica Lewinsky.
Het uitstekende artikel van de auteur, Charief Brantz, geeft “impliciet” aan, dat de media links georiënteerd is, waaruit een zeer duidelijk vorm van INDOCTRINATIE op te maken valt.
Indoctrinatie? Ook Twan Huys doet ” gewoon” mee aan die indoctrinatie-politiek.
Wie er op let zal het zeker opvallen. Het gebeurd heel vilein, vooral als Geert Wilders, Thierry Baudet en President Trump als “item” wordt gekozen.
Het is alsof de presentatoren van de “Staatsomroep” NPO, door een WESP worden gestoken als Trump, Baudet en Wilders bij naam worden genoemd.
Hoe zoiets moet worden benoemd? “Realiteit verkrachters” of “irrealiteit- fanaten”of gewoon ,”mentaal zieke betweters”, die, zoals Dr. Lyle Rossiters dat in zijn boek, The Liberal Mind, omschreef, het een Psychologische storing is als het over de politiek gaat waarbij zeer markante uitspraken en irrationele overtuigingen en emoties van “links” denkende mensen.