De Amsterdamse eerste burger Van der Laan heeft zich, gedwongen door een fatale tumor, ziek moeten melden bij de Commissaris van de Koning in Noord-Holland. Een lot wat je niemand toewenst, overkomt nu de oer-Amsterdammer Van der Laan. Beterschap wensen helpt niet, sterkte wensen eigenlijk ook niet. Ik was het nooit met hem eens, heb hem verguisd omwille van zijn soms idiote initiatieven, hem kwalijk genomen dat het voor mensen als mij van Joodse origine, steeds moeilijker wordt om over straat te gaan zonder in problemen te raken.
Eberhard van der Laan. Afb: wikimedia
Nee: dan toch is het laatste wat ik heb gewenst is dat Eberhard van der Laan zijn eigen strijd tegen deze ellendige ziekte nu lijkt te verliezen. Hoeveel liever was het mij geweest dat hij de strijd had verloren om Fatima Elatik en Saaida a.T. aan te stellen. De pragmaticus Van der Laan, zoals hij liefkozend door zijn achterban wordt genoemd, heeft die strijd wel gewonnen. De sporen van Fatima Elatik, Saaida a.T. en Bilal Lamrani zullen nog jarenlang door de stad waaien. De burgemeester won en de stad verloor.
Toch zal ik Van er Laan missen, want wat krijgen we terug? Het spel om de ketting en de hoed van eerste burger in een grote stad wordt gespeeld in de wandelgangen van de Haagse politiek en beslist in het ‘torentje’ van de premier van dit land. Daarbij is de lidmaatschapskaart van de juiste partij onontbeerlijk. In Nederland zijn een krappe 300.000 mensen lid van een politieke partij en één van hen moet het worden, de andere 10 miljoen volwassenen staan zoals gewoonlijk buitenspel. Wat een verspilling van talent en wat een grenzeloos dedain van het politieke metier. Anders was er immers wel iemand uit de groep van tien miljoen geroepen tot de functie. Maar goed, de lobby van de grote partijen bepaalt wie de functie krijgt toegeschoven waarbij eigenlijke kwaliteiten er minder toe doen. Daarbij bedenk ik mij overigens dat kwaliteiten veelal juist in weg staan te midden van zo onwaarschijnlijk veel middelmatigheid.
Waarom zou niemand op het idee komen om bijvoorbeeld Martin Bosma (PVV) voor deze functie te vragen? Bosma is een intellectueel, een voortreffelijk politicus, een buitengewoon kundig lid van het Presidium van de Tweede Kamer en bovendien een aimabel mens. Bovendien, de PVV is de tweede partij in grootte. En vreemd genoeg, er is geen één burgemeester van deze partij terwijl de PvdA met haar magere 9 zetels, twee van de vier grote vier steden gijzelt. Hoe democratisch is dit eigenlijk? En reken maar, blunders zoals met Fatima Elatik of Saaida a. T. zul je Bosma niet zien maken. Sterker: de kans op aanslagen wordt zelfs zienderogen minder wanneer Bosma de eerste burger van Amsterdam zou zijn. De reden is waarschijnlijk dat Bosma’s PVV problemen benoemd zonder een politiek correct filter. Dat mag niet van de wegkijk-elite. Maar een juiste analyse van de gezondheidssituatie schept mogelijkheden voor een succesvol behandeltraject, in het bijzonder als dat ten koste gaat van subsidie slurpende linkse bendes uit het politieke achterveld.
Maar nee; de chaos wordt straks waarschijnlijk verder aangezwengeld door –niet al te opvallend- hengelende ex-politici zoals Femke Halsema (GroenLinks) of Rogier van Boxtel (D66). Beiden vormen een garantie op verdere polarisatie tussen concurrerende culturen in de stad waarvoor de cultuur marxistische grachtengordel zich graag voluit garant stelt.
De erfenis van Van der Laan vergt echter een aanpak die orde op zaken stelt in een sterk verdeelde stad die bol staat van criminaliteit, politieke onkunde en bestuurlijke fraude.
Ook ik houd mijn hart vast wie de opvolg(st)er van Van der Laan wordt. Ik hoop oprecht, dat niet Femke Halsema deze plaats zal gaan innemen. Dan worden we weer getuige van de hysterische huilstem, die ze zo prachtig rond haar wereldvreemde oraties drapeert. Als er dan toch een rode vrouw moet komen, dan kies ik voor
Sharon Dijksma. Dat is een flinke vrouw, die zich niets laat wijs maken, die haar stukken kent en bij wie de stad op de eerste plaats zal komen in plaats van de Partij. Een sentimentele brokkenpiloot als Van der Laan is zij niet, integendeel!
Ik vind het niet prettig, dat mijn oordeel over Van der Laan niet gunstig is, maar zijn status als burgemeester is nu eenmaal niet het toppunt van een krachtig beleid voor de hoofdstad, integendeel.
Amsterdam is hèt trieste voorbeeld van de polarisatie omwille van de polarisatie die de, door communistische propaganda in de koude oorlog gecreëerde, ‘social justice’ manie heeft veroorzaakt. Ignorante volksstammen die ’s morgens wakker worden met de prangende gewetensvraag waardoor zij die dag eventueel weer eens gekwetst zouden kunnen worden en hoeveel subcategorieën van micro-tot macro-agressie zij nog kunnen bedenken om de maatschappij verder te verdelen en te polariseren alvorens zich gender-neutraal aan te kleden bij de Hema.
In hun hang om tegen religie aan te schoppen, uit het diepst van hun intolerante hartjes, hebben zij in hun ideologische verblinding hun eigen grootste – en nog véél intolerantere, slavernij propagerende, discriminerende, homofobe, xenofobe en gewoon fascistische tegenspeler de Islam op een voetstuk gezet.
Een beetje realiteit inzake van der Laan plaatst hem vol in die domme ideologische hoek en nergens anders. Als ‘het kartel’ een G.L.trol als Halsema, die kinderboeken ging schrijven toen zij haar wachtgeld toucheerde, binnen loodst dan weten wij op voorhand dat de onfrisse wind die dankzij van der Laan door de Stopera waait, zal aanwakkeren tot een storm dankzij de al jaren -niet toevallig – werkeloze Tofiq Habibi en andere mislukkelingen.