De Britse problemen met losgeslagen moslims blijken veel groter dan aanvankelijk toegegeven. Daarbij gaat het niet alleen om terreur, maar ook andere activiteiten die ‘observatie’ wenselijk maken.
Of dit middel effectief is, valt te betwijfelen gezien de fouten door ‘overbelasting’ van de inlichtingendienst MI-5. Mogelijk worden de resultaten geheim gehouden, want de minister van Binnenlandse Zaken spreekt over het succesvol afronden van de ‘operatie’ in Manchester voordat een onderzoek begint naar het functioneren van MI-5. Hoe een verantwoordelijk bewindspersoon nog kan verwijzen naar een succesvolle operatie, nadat de aanslag reeds heeft plaatsgevonden, is een raadsel dat past in de schimmige wereld van terreurbestrijding en politieke rookgordijnen. Doch erg geloofwaardig is het allemaal niet.
Duitse verwijten
De verwijten vanuit Europa dat Trump de finesses van de diplomatie negeert, zijn inmiddels ontaard in onbeschaamde beschuldigingen over de onbetrouwbaarheid van de VS (Merkel) en het aanzetten tot oorlog (Duitse minister van BuZa Gabriël). De vijandigheid druipt eraf en dit heeft niets meer met diplomatie te maken, doch vooral met machtspolitiek. De Duitse regering wil niet worden gedwarsboomd en tegelijk zo nodig een beroep kunnen doen op de Amerikaanse krijgsmacht en invloed.
Waarom men de VS onmisbaar acht bij de Europese spelletjes en milieuverspillingen, is een raadsel, net als de verzwegen onbetrouwbaarheid van Erdogan en Poetin die door Berlijn nauwelijks worden bekritiseerd. Mogelijk heeft Merkel behoefte aan een ‘vijand’, gezien de vele schandalen die voor de verkiezingen naar buiten (kunnen) komen. Haar verkapte dreigement om de NAVO te verdelen in een Europese component en de rest, is meer in het voordeel van Moskou dan in het nadeel van Washington. Merkel heeft toch geen geheime telefoonverbinding met Poetin?
Groepsdwang
Er is iets geks aan de hand met EU- en G7-conferenties. Naar voorbeeld van de groepsdwang bij milieudoelstellingen waarvan zelden iemand weet wat de gevolgen van goedkeuring zijn, afgezien van het behoud van baantjes voor milieu-activisten en – onderzoekers, lijkt het nu ook ‘verboden’ een eigen positie in te nemen tijdens bijeenkomsten die juist bedoeld zijn om kennis te nemen van elkaars (afwijkende) nationale standpunten en deze toe te lichten. Tenzij het om Duitsland of Frankrijk zelf gaat natuurlijk, die beide eigen opstellingen hadden bij de Balkan-geschillen, de nationale begrotingstekorten, het (niet) doorgaan met kernenergie, de (niet) scheiding van kerk en staat, de Griekenlandblunders, de relaties met Israël en de asielregels.
Klokkenluiders
Een zekere ‘Marit’ (schuilnaam) heeft een open brief geschreven over bepaalde tekortkomingen binnen de politie. Zij/hij beschouwt zich kennelijk niet als een klokkenluider of heeft terecht geen vertrouwen in de klokkenluidersregeling. Welke conclusies de politiebonden trekken uit de brief, is onduidelijk of blijft binnenskamers, want alleen om meer geld vragen zal de korpsleiding niemand kwalijk nemen. Iets anders is het falen van het topmanagement aan de kaak stellen, want de problemen zijn niet nieuw en ook niet onverwacht. De jarenlange cultuur van de (schone) schijn ophouden en kritiek binnenskamers willen afdoen, zonder daadwerkelijk aan een oplossing te werken, is demotiverend en ondermijnt het vertrouwen in de organisatie. En dit laatste is juist nodig om op aangeven van klokkenluiders in te grijpen en apathie te bestrijden. Uiterlijk vertoon, gebrek aan leiderschap, integriteitsdelicten, risicomijdend gedrag en het manipuleren van informatie veroorzaken echter het tegenovergestelde, waarbij het gebruik van een schuilnaam kennelijk noodzakelijk is.
Russische maffia
Het gebrek aan controle op geldstromen komt Duitse ziektekostenverzekeraars duur te staan. De Russische maffia heeft daar tientallen miljoenen weggesluisd met omgekochte artsen en patiënten, gefingeerde zorg-/verpleegkosten en een eigen verpleeg- en declaratienetwerk. Het zoveelste corruptieschandaal waarvoor ‘niemand’ aansprakelijk is.