De reden dat de Turkse regering in Nederland en Duitsland op verkiezingstournee wil, is gelegen in het simpele feit dat democratie zich momenteel vooral buiten de Turkse grenzen afspeelt. In hun eigen land is de democratie inmiddels ver te zoeken en als het aan de Turken ligt doen ze daar binnenkort nog een schepje bij bovenop. Het gaat om een referendum wat ervoor moet zorgen dat de grondwettelijke functies van premier en president worden samengevoegd, waarmee de macht van de regeringsleider enorm toeneemt. Een voornemen dus, wat per definitie de opmaat is voor een dictatuur.
Afb: Wikimedia
Je zou toch eigenlijk mogen verwachten van onze politici, onverminderd dat ze zelf ook aan hun (her-) verkiezingen werken, dat zij paal en perk stellen aan verkiezingscampagnes op Nederlandse bodem van notabene regimes die druk doende zijn een dictatuur in hun eigen land te vestigen. Zeker nu het Erdogan betreft en zijn ambities als onversneden islamist. Het ophitsen van Erdogan-getrouwe elites op ons domein heeft een smaak die sterk verweven is met de eeuwigdurende ambitie van moslims om het rijke ‘Avondland’ te overheersen en vooral hun economische successen op te souperen. Zij zoeken kortom, de confrontatie niet op het sportievere gebied van competitie, maar op de terreinen van gewelddadigheid. Een typisch islamitische reflex en een verklaring voor de ronduit erbarmelijke staat waarin deze landen zichzelf –in alle opzichten- bevinden: ofwel in staat van oorlog, ofwel in honger en armoede.
“Als ik wil, kom ik morgen”.
Nadat de Duitse gemeentes Gaggenau en Keulen ronduit verklaarden geen Turkse campagnes binnen hun grenzen te dulden, meende Erdogan de tijd al rijp om de Duitsers ‘een opstand’ in het vooruitzicht te stellen. “Als ik wil, kom ik morgen. Ik kom en als jullie mij niet toelaten of niet laten spreken, dan zal ik voor een opstand zorgen”. De Duitsers hebben wel een geschiedenis om met onwelgevallige bevolkingsgroepen om te gaan. En bovendien: in de Bondsrepubliek wonen 1,5 miljoen Turkse kiezers en van hun stem zal de uitslag van het referendum niet van doorslaggevende betekenis zijn. Er steken dus andere bedoelingen achter de uitspraken van de toekomstige dictator van Turkije, maar of het erg slim is om dat juist met Duitsers te doen…. Nou, nee.
Die Erdogan-getrouwe elites op ons grondgebied ophitsen heeft eigenlijk dan ook maar één reden: de ‘vijfde colonne’ gereed maken en gereed hebben om onze landen te kunnen domineren. In Turkije zelf namelijk, wonen meer dan genoeg Turken om van doorslaggevende betekenis te zijn voor de verkiezingen daar. Er is dus geen enkele electorale reden om buiten de eigen landsgrenzen op die manier te werven. Daarom alleen al zouden die verkiezingscampagnes op ons grondgebied verboden moeten en ook kunnen worden. Zij zijn, evenals de politieke ambities van de islamitisch gedomineerde PvdA-afscheidingsbeweging DENK, een gevaar voor ons land, de veiligheid en de democratie.
Dus een verbod op ‘campagnes op het grondgebied van het Koninkrijk, gericht op het verweven van steun voor elders gevestigde, niet-Nederlandse overheden’, behoren onderdeel uit te maken van onze wet. Als dat nog niet zo is, dan moet die wet er ‘gisteren’ komen. En waarom zou dat niet snel kunnen: indien de belastingen verhoogd dienen te worden om het overdadige uitgavenpatroon van de achtereenvolgende regeringen te bekostigen, dan volstaat een handbeweging van onze Minister.
Erdogan kan naar hartelust werven in Turkije en indien het hem aan electoraat ontbreekt, dan zijn de West-Europeanen massaal bereid hem het ontbrekende deel toe te sturen in ‘treinen die naar het oosten rijden’. Het zal hem aan niets ontbreken.