Op Turkse consulaten in Duitsland worden de paspoorten van Erdogan-critici afgepakt. Het is een verdere escalatie tussen Turkije en de Europese staten, die het afgelopen weekeinde verder oplaaide.
De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens stelt in artikel 15:
- Een ieder heeft het recht op een nationaliteit;
- Aan niemand mag willekeurig zijn nationaliteit worden ontnomen, noch het recht worden ontzegd om van nationaliteit te veranderen.
Turkse grondtroepen. Afb: wikimedia-commons
Naar blijkt wenst de Turkse overheid zich niet te houden aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Er is een geval bekend van een in Duitsland geboren Turk. De burger, met uitsluitende de Turkse nationaliteit, werd volgens het dagblad De Telegraaf (20-03-2017) in Hessen geboren, was leraar op een Gülen-gymnasium en wilde na 33 jaar Duitser worden. Nadat zijn paspoort op het consulaat werd geconfisqueerd was hij opeens stateloos geworden. De gemeente Hamburg zou vier van deze gevallen kennen. Eerder werd al bekend dat de consulaten Gülen-aanhangers lieten bespioneren en de berichten doorstuurden naar Ankara. Er duiken zelfs berichten op over gedwongen onteigening, inbeslagname van banktegoeden en lichamelijk geweld.
Machtswellustelingen als Erdogan hebben in het internationale diplomatieke veld moreel gezien totaal niets te zoeken. Wie doende is zijn electoraat te verwerven door tegenstanders in het gevang te zetten of overhoop te schieten, of in het geval zij niet opgepakt kunnen worden, simpelweg statenloos te maken tegen alle internationale regels in; daar kan niemand nog zaken mee doen. De Europese landen dienen hun diplomatieke betrekkingen met Turkije dan ook direct te herzien en in ieder geval onmiddellijk te stoppen met het subsidiëren van dat regime. Van deelname van Turkije in de NAVO, evenals van het vrije verkeer van personen kan geen enkele sprake meer zijn. Met dergelijke landen behoren wij ons niet in te laten, noch behoren wij daar zaken mee te doen, laat staan dat zij deel uitmaken van het Atlantische bondgenootschap.
Dat zou bij veel allochtonen in ons land met een Turkse achtergrond wellicht niet helemaal in goede aarde vallen. Welnu: als zij dan, zoals in Rotterdam klip en klaar is gebleken, hun loyaliteit en toekomst nadrukkelijk in het Turkije van Erdogan zien, dan dienen zij bij voorkeur onmiddellijk hun biezen te pakken en zich te vestigen in dat land. Wij zijn in onze landen heel goed in staat om onder andere de uitkeringen en toeslagen die zij bovenmatig opsouperen zelf tot ons te nemen. Ook voor het eventuele werk wat zij verrichten, zijn handen genoeg beschikbaar. Daar is werkelijk totaal geen Turkse assistentie bij nodig. Sterker: gelet op het Turkse nationalisme onder een grote meerderheid van de Turken, zien wij maar moeilijk in waarom politici met een Turks en Nederlands paspoort toegang verleend zou moeten worden tot onze wetgevende macht.
Als Turkije zelf al Turken uitzet, dan moesten wij daar ook maar eens heel goed over nadenken.