Met de introductie van een partij die vooral uit allochtonen van Turkse en Marokkaanse achtergrond blijkt te bestaan, is ook meteen de daar vigerende praktijken opgedoken. De Midden-Oosterse, Marokkaanse en Turkse praktijk is er vooral een van bedrog rond de stembus, of anders wel intimidatie of fraude.
Turkse grondtroepen. Afb: wikimedia-commons
Elsevier maakt zich op haar website geen illusies over de opmerkelijke uitslagen in sommige stembureaus in de grote steden: volgens hen is er fors geronseld. Een lid van een stembureau in Amsterdam Nieuw-West, waar de laatste originele Amsterdammer al jaren geleden als laatste vertrok, vertelt aan Elsevier zijn taxatie. Het lid spreekt van ‘ronselstemmen’, gezien het grote aantal allochtonen dat met een ‘hele rits volmachten van familie’ bij het stembureau aankwam. Iets minder dan 13.500 kiezers stemden in dat stadsdeel op de partij DENK, wat neerkomt op een percentage van 19,2 procent. In heel Amsterdam kreeg DENK 28.128 stemmen, tegen 31.738 stemmen voor de PvdA, traditiegetrouw de partij voor allochtone Nederlanders.
Het lid van het stembureau wil anoniem blijven, maar liet desgevraagd aan Elsevier weten: “Een jongen (twintiger) kwam met zijn moeder binnenlopen. Hij wilde voor zijn moeder stemmen, maar zij had hem niet gemachtigd. Mijn observatie was dat deze vrouw werkelijk geen idee had waar dit hele stemmen over ging. De jongen heeft haar op een voorbeeldformulier moeten uitleggen welk rondje ze moest inkleuren.’ Daarnaast was het volgens het stembureaulid zo dat er ‘grotendeels allochtone mensen samen probeerden te stemmen’, iets wat niet is toegestaan. Verreweg het opvallendste vindt hij het grote aantal volmachten: “Er waren enorm veel jongeren die volmachten hadden van bijvoorbeeld hun beide ouders. Ik vraag mij af of deze jongeren kwamen om iets bij te dragen aan de democratie, of dat ze alleen kwamen om maar zoveel mogelijk proteststemmen naar DENK te krijgen, inclusief al die volmachten”.
Dergelijke berichten, die overigens vandaag steeds meer in de pers verschijnen, maken de noodzaak duidelijk dat de leden van deze partij en hun praktijken grondig moeten worden onderzocht en het ligt daarbij voor de hand dat de partij gedurende het onderzoek uit de Kamer wordt gehouden.
Een vijfde colonne in het land is al erg genoeg. In de Tweede Kamer hoort dat spul beslist niet thuis.