Al meerdere malen is op deze site aandacht besteed aan het Nederlandse publieke omroepbestel, dat gekenmerkt wordt door eenzijdige berichtgeving met bewerkt materiaal, in het bijzonder door de voormalige rooie ‘arbeidersomroep’ VARA – met hun presentatoren-boven-de-Balkenende-norm – en de NOS.
Met name die laatste maakt er regelmatig een potje van. Nadat we hier eerder al gewag van hebben gemaakt door het voorbeeld van de BBC aan te halen, die een journalist naar de Russische president Poetin had gezonden om hem een aantal vragen te stellen, werd door de NOS alleen de enkele seconden in beeld gebracht dat de man door de lijfwachten van Poetin werd afgehouden. De waarheid was echter beduidend anders: ja, hij werd inderdaad bij Poetin weggehouden door diens lijfwachten, maar Poetin draaide zich naar hem om, liet zijn lijfwachten even plaatsmaken en heeft de BBC-interviewer zeker twee minuten te woord gestaan. Dit is op de BBC ook gewoon uitgezonden. De NOS heeft door deze wijze van in beeld brengen bewust een bepaald beeld van de Russische president gecreëerd bij de Nederlandse kijker naar het NOS-journaal. Dat is niet objectief. Verre van, zelfs; dit is beïnvloeding van de publieke opinie, één van de belangrijkste kenmerken van propaganda.
Recentelijk had de politie in Rotterdam de handen vol aan rellen die waren uitgebroken na het gedwongen vertrek van de Turkse minister voor Familiezaken Fatma Betül Sayan Kaya, die van tevoren al te verstaan was gegeven dat ze niet welkom was. Boze Turken gingen de straat op, met alle gevolgen van dien. Na de rellen twitterde journalist Bart Schut: “Honderden nieuwe volgers na mijn verslag van de #Turkijerellen in #Rotterdam. Maar voor NOS en RTL-‘collega’s’ een reden mij te ontvolgen”. Hij merkte in Café Weltschmerz op dat er vooral buitenlandse media aanwezig waren bij de rellen. Schut zag hoe het Turkse rapalje de achterhoede van een kordon ME’ers aanviel, terwijl de media juist met de beschuldigende vinger naar de politie wezen. Op het NOS-journaal werd een reportage gebracht, waarvan de inhoud volgens Schut lijnrecht tegenover de werkelijkheid stond, wat NOS-verslaggevers ter plaatse ook hadden gezien. Dit hebben de betreffende journalisten zelfs erkend, maar de redactie van het NOS-journaal had klaarblijkelijk ingegrepen: de enige getuige die in het Journaal aan het woord kwam, was een Turkse jongen die zei dat de ME vanuit het niets een charge uitvoerde, aldus de journalist. Wat hij gezien heeft is dat de politie zich terugtrok en hun achterhoede werd aangevallen door Turken die erop uit waren om te rellen en te vechten. Hij is dan ook van mening dat de NOS op deze wijze verslag heeft gedaan van de rellen vanwege de verkiezingen, die op dat moment voor de deur stonden.
Conclusie: dit is wederom niet objectief. Verre van, zelfs; dit is, net als het vorige voorbeeld over Poetin, beïnvloeding van de publieke opinie, één van de belangrijkste kenmerken van propaganda. Gelet op de recente uitspraken van onze demissionaire minister-president en de lijsttrekker van D66 om de mogelijkheid open te laten Erdogan’s Turkse vijfde kolonne in de vorm van DENK bij de regering te betrekken, kan het vertekende nieuws van ons Niet Objectief Staatsmedium geenszins tot verbazing wekken.
Maar als belastingbetaler, dus hoofdsponsor van het publieke omroepbestel, verwacht ik júist van de NOS journalistieke integriteit, waarheidsvinding en onafhankelijke nieuwsgaring. Aangezien dat niet het geval blijkt te zijn, kunnen we dan ook concluderen dat Nederland geenszins onderdoet voor een Rusland, een Noord-Korea of de eerste de beste bananenrepubliek en rest er derhalve geen andere optie dan de tent te sluiten. Dit soort zelfbenoemde ‘waakhonden van de democratie’ zijn onbruikbaar voor het doel waarvoor ze bestemd zijn.
Geachte Heer Oterdoom,
U slaat de spijker op de kop maar u wordt, uiteraard, moe bij de gedachte dat u dat wel elke dag zou kunnen doen… Uiteindelijk is er vrijwel dagelijks aanleiding toe omdat het overgrote deel van de pers slechts politiek-correcte agitatoren zijn met een linkse agenda.
In de ‘goede oude tijd’ was, bijvoorbeeld, de Nieuwe Rotterdammer Courant o.l.v. de heer Heldring nog een kwaliteitskrant met objectieve, erudiete redacteuren maar commercieel gezien ging het de krant steeds slechter, reden waarom expliciet op het salon-socialistische D’66 publiek werd omgeschakeld. Toen al ging het mis met alle gevolgen vandien voor de kwaliteit die nu slechts een – pretentieus – ‘locaal sufferdje’ laat zien.
Dat salon-socialisme een ziekte is waarvan een land wellicht nooit meer zal genezen wordt hier pijnlijk duidelijk, want die mentaliteit heeft ons overheidsapparaat, (hoger) onderwijs, rechterlijke macht en de pers geinfiltreerd en, al decennia geleden, tot de actuele politiek-correcte agitatoren gemaakt die slechts één doel hebben: de greep naar de macht. In dat opzicht hebben zij iets gemeen met de geduldige maar nooit versagende Islam die elke dag weer genadeloos op gelovigen en ongelovigen inhamert en voilà het rampzalige resultaat na 13 eeuwen… De parallel met de demagogische Democratische partij in de USA gaat enigszins mank omdat zij slechts een jaar of vijftig hebben nodig gehad om hun verderfelijke agenda (gelukkig net niet) af te ronden o.l.v. de grootste aller agitatoren Barack Obama, maar zij gaan nog dagelijks door met hun hysterische agitatie.
Het feit dat hun arrogantie van de macht hen nu fataal gaat worden is zichtbaar in de historische omwenteling waarbij Trump als één van de weinigen de energie had om zich dagelijks voldoende kwaad te maken om hen het hoofd te bieden.
Dat is een eigenschap die het zelfgenoegzame Nederlandse electoraat helaas lijkt te missen, maar ik moet het Wilders nageven dat zijn onvermoeibare dagelijkse inzet het accent van de verkiezingen in ieder geval behoorlijk naar rechts heeft doen verschuiven.
Dat een crypto-D’66 volgeling als Rutte de VVD nu alweer driftig naar links aan het opschuiven is was te verwachten, maar daarom is het goed dat scribenten zoals u ook dagelijks blijven hameren op de fatale gevolgen van deze linkse ziekte.
Ik mis in uw verhaal de NPO1 politieke verslaggevers Jinek en Pauw, die een duidelijk standpunt tentoonstellen door “Rechts” in de verdrukking te duwen en “Links” een open podium geven.
Als ik alle individuele kletsmajoors met hun politiek eenzijdige, maar vooral oeverloze gewauwel op de Nederlandse televisie moet gaan bespreken, is het einde werkelijk zoek. Maar wellicht is het aardig om te verwijzen naar de eerdere artikelen ‘De valse waakhond van de democratie’ en ‘Debatteren is ook een kunst’. Met name in die eerste wordt een afschuwwekkend voorbeeld van het beïnvloeden van de publieke opinie beschreven.