De feitelijke ontwaarding van de natiestaat gaat samen met een groeiende invloed van de Europese Unie. De wens om de EU in een politieke federatie te veranderen krijgt niet overal steun. Integendeel. Veel Europeanen zien liever een herstel van de nationale soevereiniteit inclusief een hervestiging van landsgrenzen.
Deze wens tot begrenzing wordt gevoed door de instroom van illegalen en vluchtelingen die veelal uit een islamitische cultuur komen. Media en politiek kijken ondertussen weg van de spanningen tussen allochtonen en autochtonen: liever richten zij hun pijlen op Rusland. Maar lang niet iedereen wenst in de oude vijand de nieuwe vijand te zien.
In Europa staan nu twee partijen tegenover elkaar: voorstanders van de EU versus pleitbezorgers van de natiestaat die deel moet uitmaken van een – om het in de woorden van de Gaulle te zeggen – ‘Europa der Vaderlanden’. Deze tegenstelling tussen ‘eurofielen’ en ‘eurosceptici’ speelt in ieder EU-land. In Midden-Europese landen van de Visegrádgroep heeft de kritische houding jegens de EU intussen geleid tot een scherpe opleving van nationaalconservatief gedachtegoed.
Of de Europese politiek in de 21e eeuw terugkeert naar de natiestaat, danwel kiest voor een uitbreiding en verdieping van de EU, is onduidelijk. Wel kan nu al worden vastgesteld dat de geopolitieke ontwikkelingen in Noord-Afrika en Oekraïne ons weinig tijd laten om een passend antwoord te vinden.
Deze bundel, waarin auteurs met diverse standpunten aan het woord komen, probeert een bijdrage te leveren aan het inzichtelijk maken van deze processen.
Met Bijdrage van:
Juliaan van Acker | Jan Herman Brinks | Paul Cliteur | Lex Cornelissen | Wim Couwenberg | Derk Jan Eppink | Susan Hommerson & Peter Kruit | Anton Kruft | Sid Lukkassen | Luc Pauwels | Wim van Rooy | Patrick van Schie | Marin Terpstra | Ad verbrugge | Emerson Vermaat | Arjan Witte
—————————————————–
DE EUROPESE SPAGAAT
Het Europa der vaderlanden òf een hernieuwde Europese Unie
isbn 9789463381963
prijs € 24,95
Uitgeverij Aspekt, Soesterberg
De vaststelling en de commentaren over de EU en de Euro is als die van een “verslaggever”. De feiten wijzen uit dat de Europese bevolking niet langer ” tolerant” is tegenover de bestuurders in de Europese Unie. Immers: “De Europese Unie ontwikkelt zich zonder een democratische onderbouwing.” Dat betekent: dat de burger wordt uitgesloten van deelname en niet wordt geraadpleegd bij immigratie en/of er een ongecontroleerde uitbreiding van Banken, Multinationals en de Islamisering van Europa en de bestaande bureaucratische systemen in tact blijven ten behoeve van de Europese Elite. De graaipolitiek en overbevolking, ook deels door immigratie, is een doorn in het oog van veel burgers.
Ongeacht op welke wijze de schrijvers en columnisten ook naar de situatie in Europa kijken en deze omschrijven en analyseren, de feiten gewoon blijven bestaan.
De miljoenen immigranten hebben de Europese burger een enorm stuk beweegruimte afgenomen. Het is dan ook logisch dat als reactie er tegenstand is en er nationalistische tendens op gang is gekomen.De burger heeft duidelijk het gevoel dat hij/zij is gemanipuleerd op een vileine wijze. Dat Nederland voor € 156.000.000.000,- garant staat voor het opkopen van Staatsobligaties van de Zuidelijk landen en nu ook de schulden van bedrijven worden opgekocht door de ECB is de maat vol. Daarnaast blijkt dat de zuidelijke Centrale Banken nog € 100.000.000.000,- aan de Nederlandse bank verschuldigd zijn. Pieter Omtzicht heeft als Kamerlid daarover vragen aan de regering gesteld. Alleen al de hier genoemde feiten is aanleiding tot absolute boosheid en de minachting tegen over de Europese burger alsof de burger slechts “oud vuil” is. De burger wil niet langer de bank van onbegrensde leningen zijn. Dat wordt kennelijk niet begrepen.
De enige weg, dewelke de burger nog kan bewandelen is uit de EU en de Eurozone ontmantelen. De opkomst van de nieuwe partijen, zoals “:Alternatief voor Duitsland”, de “PVV” in Nederland, het “Front Nationaal” in Frankrijk en in Oostenrijk is de uitkomst van die ontevredenheid. Die Nationalistische partijen zijn de geboortes van het huidige beleid. Zoiets heet eigenlijk “eigen”schuld dikke bult”. Simpel maar wel duidelijk.
Het is nu afwachten hoe,de politieke verhoudingen in Europa zich zullen ontwikkelen na de verkiezingen in Nederland, Frankrijk en Duitsland. En, dat te bedenken dat alle ellende ontstaan is door niet realistische ambities van de dagdromende elite in het verleden.