De aanslagen op 11 september 2001 op de ‘twin towers’ in New York, het Pentagon nabij Washington D.C. en Shanksville (Pennsylvania) luidden een tijdperk in waarin het Westen zich steeds meer bewust zou worden van de dreiging van de islamitische jihad, die sindsdien alleen maar is toegenomen.
9 september 2001. Afb: Wikimedia
Dat de Amerikanen vaak een desastreus buitenlandbeleid hebben gevoerd en voeren is juist, maar de essentie van het probleem ligt besloten in het fundament van de islamitische leer, dat kennelijk aanknopingspunten biedt voor gewelddadige acties. Toch blijft de politiek correcte eenheidsgedachte dat slechts de zogenaamde ‘politieke islam’ of het ‘islamisme’ een probleem vormt en dat we vooral ook moeten opletten niet te vervallen in ‘islamofobie’. ‘Politieke islam’ of het zogenaamde ‘islamisme’ is echter een pleonasme. Hoewel er uiteraard veel gematigde en vredelievende mensen zijn die zichzelf (volgens de islamitische leer echter doorgaans onterecht) moslim noemen, is de kern van de islam politiek en totalitair: de vanuit westerse en democratische standpunt inhumane sharia, en daarnaast de gewelddadige jihad zijn een fundamenteel en onlosmakelijk onderdeel van de islamitische leer.
Er zijn, zo wordt vrij algemeen aangenomen, drie manieren om islamitisch geïnspireerd geweld zoals op 11 september 2001 te analyseren. Namelijk op grond van:
1. Culturele analyse,
2. Psychologische analyse, of
3. Sociologische analyse.
In het geval van culturele analyse hebben de ideeën, waarden, opvattingen, de levensbeschouwing of religie van de dader een bepalende invloed op zijn gedrag. In het geval van psychologische analyse probeert men gedrag te verklaren vanuit de persoonlijkheidskenmerken van de dader. Tot slot de sociologische analyse: gedrag wordt verklaard vanuit maatschappelijke oorzaken.
Het merkwaardige is echter dat wanneer wij bijvoorbeeld die culturele, psychologische en sociologische analyses van islamitisch gedrag en/of geweld op persoonlijk titel prijsgeven of publiceren, onmiddellijk op verzet stuiten. In deze analyses is het onvermijdelijk de levensbeschouwing en de religie betrekken en precies dat is voor velen het sein om onmiddellijk de racismekaart te trekken of woorden als ‘islambasher’ en ‘islamofoob’ in de ring te gooien. Men vreest kennelijk dat wanneer de islam wordt aangevallen ook de ‘gematigde moslims’ zich eerder aangetrokken zullen voelen tot radicalisme en geweldsmiddelen. De communicatiestrategie voor sociale verandering die dan wordt aanbevolen, is die van grote voorzichtigheid. Diezelfde voorzichtigheid ontbreekt vooralsnog bij de daders zelf, die hun misdrijven niet zelden aankondigen met de kreet ‘Allahu Ahkbar’ (God is groot).
Twee voorbeelden om iets duidelijker te zijn:
Salman Rushdie. Afb: wikimedia
Het eerste is de kwestie Salma Rushdie. Deze islamitische auteur van Indiase afkomst, publiceerde in 1988 zijn fictie-roman ‘De Duivelsverzen’. Het boek begint bij de ontploffing van een gekaapt vliegtuig boven Zuid-Engeland. Djibriel Farishta en Saladin Chamcha, twee Indiase acteurs, vallen uit de lucht op het Engelse strand. Beiden overleven de val. Djibriel Farisjta transformeert vervolgens tot de aartsengel Djibriel (Gabriël), terwijl Saladin Chamcha verandert in de duivel. Dit boek is voor de Iraanse geestelijk leider Khomeini aanleiding om Rushdie in 1989 vogelvrij te verklaren, waarna de auteur ruim tien jaar lang heeft moeten onderduiken en tot op de dag van vandaag persoonsbeveiliging heeft. Hij ontsnapte aan tenminste één bomaanslag. De Italiaanse en Japanse vertalers van het boek werden vermoord en de Nederlandse vertaalster moest onderduiken.
Franca Treur. Afb: wikimedia
Het tweede voorbeeld is de Zeeuwse Franca Treur, dochter uit een strenggelovig gereformeerd gezin. In oktober 2009 verscheen haar eerste boek, ‘Dorsvloer vol confetti’, een psychologische roman over een meisje dat eind jaren tachtig, begin jaren negentig in Zeeland opgroeit in een strenggelovig boerengezin. Alhoewel Franca Treur in haar Zeeuwse geboortedorp bepaald niet werd gelauwerd, behoefde zij niet onder te duiken. Integendeel: In 2010 won Franca Treur de Selexyz-debuutprijs. ‘Dorsvloer vol confetti’ werd meerdere malen genomineerd, waaronder voor de AKO Literatuurprijs (longlist) en de NS Publieksprijs. Eind 2010 werd bekend dat Column Film de filmrechten van Dorsvloer vol confetti had gekocht. De film draaide in 2014 in de bioscoop.
Kritiek op de islam wordt dus beantwoord met geweld en kritiek op het christendom met allerhande literaire prijzen en bekroningen. Onderstreept u zelf waar uw voorkeur naar uitgaat.
In juni 2016 werd een homobar in Orlando door een terroristische aanslag getroffen. De aanslagpleger was Omar Mateen, een 29-jarige schutter met islamitische sympathieën. Waarom sloeg Mateen eigenlijk toe in een homobar? Heeft dat iets te maken met de ‘wereldbeschouwing’ van de schutter of zijn dat soort verbanden allemaal veel te ver gezocht? De heersende opvatting is dat we dat vooral niet moeten denken. Of misschien mogen we het wel denken en mogen we het zelfs wel weten, maar moeten we het vooral niet hardop zeggen, want “that’s how they (de islamieten dus) recruit” zoals de vorige Amerikaanse president Obama na de aanslag liet weten. “Don’t bash islam for it, while it is a religion of peace as christianity is”.
Maar is het wel verstandig om strategisch te liegen over hoe de werkelijkheid in elkaar zit? Waar heeft dat ons gebracht de afgelopen vijftien jaar? Niet tot grote prestaties in het terugdringen van het islamitisch terrorisme, zo lijkt het. Is het na een zomer van aanslagen in 2016 niet nu al verantwoord om te stellen dat het antiterrorismebeleid en onze politiek hebben gefaald?
Op het Malieveld in Den Haag waren een handjevol mensen bijeen met onder hen de lijsttrekkers van alle linkse partijen in ons land. Zij protesteerden tegen de maatregelen van de Amerikaanse overheid die erin voorzagen dat reizigers uit zeven islamitische landen voorlopig Amerika niet meer in mogen. Deze zeven landen, Iran, Irak, Libië, Somalië, Soedan, Syrië en Jemen, maken deel uit van een groep landen (met uitzondering van Somalië) die zélf ook reizigers weren, namelijk uit Israël.
Maar daar hebben we onze linkse vrienden niet over gehoord. ‘That’s how they recruit’…..