Houd Unilever Nederlands!

Naar gisteren bekend werd gemaakt, heeft het Amerikaanse levensmiddelenconcern Kraft Heinz een onvrijwillig – lees: vijandig – overnamebod van 130 miljard euro gedaan op zijn Nederlands-Britse branchegenoot Unilever.

Afb: wikimedia-commons

Kraft Heinz, uiteraard bekend van de sandwich spread en de ketchup, is zelf veel kleiner dan Unilever, maar krijgt naar verluidt financiële steun van enkele multimiljardairs in de persoon van Warren Buffett (86) en diens zakenvrindje Jorge Paulo Lemann (77). Het bedrijf is ontstaan uit – jawel, je bedenkt het niet – een fusie tussen Kraft en Heinz en bestaat als zodanig nog niet eens zo vreselijk lang. Unilever heeft het eerste bod van het Amerikaanse concern afgewezen, maar verwacht wordt dat de Amerikanen binnen een maand met een nieuw voorstel komen. Klaarblijkelijk is het de bedoeling dat Unilever koste wat kost in Amerikaanse handen komt en de eerste indruk is dat de Amerikanen zo vasthoudend als een terriër zijn. Ik spreek dan ook mijn vrees uit voor wat er staat te gebeuren op het moment dat het Nederlands-Britse conglomeraat aan de Amerikanen wordt verkocht.

Het spreekt namelijk voor zichzelf dat Kraft Heinz, de hoogbejaarde Warren Buffett en de iets minder hoogbejaarde Jorge Paulo Lemann hun investering willen terugverdienen. Dat leidt welhaast automatisch tot het volgende scenario: hun private equity fund (lees: figuurlijke slachterij) trekt heel Unilever uit elkaar, rationalisering van de productie, samenvoegen van overeenkomstige productlijnen en dientengevolge het overhevelen van productlijnen vanuit Nederland en Groot-Brittannië naar de VS, met als gevolg het sluiten van fabrieken in Nederland en Groot-Brittannië, het overhevelen van de laboratoria en dus de kennis naar de VS, het sluiten van laboratoria in Nederland en Groot-Brittannië, ontslag van Nederlands en Brits personeel en een stijging van de werkloosheid – bij Unilever werken ruim 168.000 mensen – en dus een significante toename van het verstrekken van door belasting- en premiebetalers gefinancierde uitkeringen, in het bijzonder voor laaggeschoold productiepersoneel. De leden van de raad van bestuur en de raad van commissarissen van Unilever zullen – dat spreekt uiteraard vanzelf – uitermate riante vertrekregelingen en bonussen ontvangen. Zij zullen niet te maken krijgen met ontwrichte gezinnen door baanverlies. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het kwijtraken van zowel kennis, alsmede een aantal prachtige Nederlandse merken die als gevolg van een andere wetgeving in de VS in kwaliteit achteruit zullen hollen.

Een doemscenario? Nee. Zo gaat het immers altijd. Unilever heeft dat zelf ook gedaan bij overnames en de reputatie van Jorge Paulo Lemann op dat vlak voorspelt bepaald niet veel goeds.

Het uitbrengen van een bod op Unilever door Kraft Heinz en twee hoogbejaarden is allemaal mooi en aardig, maar de door onze VVD o zo bejubelde marktwerking leert dat je voor een overname twee partijen nodig hebt: een vraag- en een aanbodzijde. En als de aanbodzijde niet wil verkopen, heeft de vraagzijde gewoon een houten kaak.

Ik ben van mening dat het Nederlands-Britse Unilever maar mooi Nederlands-Brits moest blijven en niet verkwanseld moet worden aan een – in verhouding – Amerikaanse kruidenier met behulp van geld van twee bejaarden.

Houd Unilever Nederlands!