De economie van de EU ontwikkeld zich negatief op het wereldtoneel maar de Britse economie groeit veel harder dan de Engelse centrale bank had verwacht na het Brexit-referendum. Voor 2017 voorziet de bank nu een groei van 2 procent, tweeënhalf keer zoveel als de bank in augustus vorig jaar voorspelde. In november dacht de bank aan maar 1,4 procent groei.
Afb: pixabay
Wat de Britten zeker helpt, is dat de wereldeconomie aantrekt, in het bijzonder het vertrouwen onder investeerders in de VS sinds het aantreden van president Trump, die de vennootschapsbelasting wil verlagen en de infrastructuur wil vernieuwen. De Britse consumenten zijn kennelijk geld blijven uitgeven. Anders dan investeerders lijken ze immuun voor de onzekerheid rond de Brexit. Ze sparen weinig, net zo weinig als voor de financiële crisis die in 2007 begon, en kopen meer op krediet. Dat duidt erop dat de Britse burgers veel vertrouwen hebben voor de toekomst na de Brexit.
De spectaculaire resultaten die de Britten momenteel boeken, vullen de kranten en nieuwsbulletins op het Europese vasteland vooralsnog niet. Het goede nieuws voor de Britten na de Brexit mag kennelijk niet op TV worden uitgezonden. In augustus 2016, meldde de NOS op haar website nog dat er een ‘lichte krimp’ aan zat te komen voor de Britten. In dat artikel wordt dan ook in mineur gesproken over de Brexit. Dat blijkt dus precies omgekeerd uit te pakken en daarmee ontmaskerd de NOS zich opnieuw als propagandistische spreekbuis van de politiek.
Aandeel EU in de wereldeconomie
Afgemeten aan het bbp liep het Nederlandse aandeel in de wereldeconomie juist terug van 1,3 procent in 1980 tot 0,7 procent in 2014. Het aandeel van de landen die in 2014 tot de EU behoorden is in dezelfde periode teruggelopen van 30 naar 17 procent. Een enorme terugval dus. De Verenigde Staten zagen hun economisch belang tussen 1980 en 2014 ook dalen, maar de afname van ruim 22 tot zo’n 16 procent was veel minder stevig dan in Europa. De economie van de VS lijkt die van de EU te hebben ingehaald in 2017.
Het standaard antwoord op dergelijke probleemstellingen is meestal “meer Europese integratie”. Het lijkt er echter op dat het omgekeerde het geval is.
Het Britse voorbeeld is zo slecht dus nog niet….