Het artikel “Een Maakbare Realiteit” eindigt met de vaststelling dat de “…terroristische aanslagen in Parijs en de steeds sterker wordende roep uit de boezem van nationale samenlevingen om het islamitisch extremisme in het Midden Oosten de nek om te draaien, Poetin en zijn ‘mythefabrieken’ in de kaart zullen spelen. Zijn initiatief om een AntiTerrorism Task Force, op te richten om het terrorisme op CIS-territoir te gaan bestrijden en zijn intensieve inspanningen om de toestand in het Midden-Oosten te stabiliseren, zullen hem, gezien het gebrek aan daadkracht bij de wegkijkende westerse regeringsleiders, geen windeieren leggen…”.
Het heeft er alle schijn van dat die successen de Moscow Council on Foreign and Defense Policy.hebben aangespoord om de manier waarop die Russische successen zijn bereikt te vertalen in een advies voor het aanpassen van de Russische buitenlandse politiek. Op de website russialist.org is op 8 juni 2016 een artikel verschenen waarin de contouren van dat Buitenland Beleid scherp worden aangezet.
Kseniya Kirillova
Rapport Moscow Council on Foreign and Defense Policy[1].
Het artikel van de hand van Paul Goble kopt met de uitspraak Russian Elite Not Only Believes Its Own Propaganda But is Basing Its Actions on It en die benadrukt dat die Russische elite[2] haar eigen maakbare realiteit in elkaar geknutseld heeft en levend in die parallelle wereld de doelen wil realiseren om Rusland machtig en bepalend te maken en te houden. Geen geruststellende gedachte. De marges om die elite met de neus op de echte feiten te drukken zijn daardoor gering. Volgens Kseniya Kirillova, een Russsiche analiste wonend en werkend in de USA, staat het document bol van propaganda boodschappen. Boodschappen die worden gebruikt voor de benadering van de wereld om Rusland heen en t sterke herinneringen oproept aan de diepste duisternis van de Koude Oorlog.
Volgens Kirillova volstaat een lacherig scannen van de inhoud niet. Het document moet intensief bestudeerd worden om te kunnen vaststellen welke consequenties de inhoud heeft voor de wereldorde, mondiale krachtenveld en in het verlengde daarvan de stabiliteit in de verschillende regionale brandhaarden. Het blijkt dan pas dat de inhoud weliswaar gevuld is met de klassieke propagandistische mythes, maar die mythes kunnen en mogen niet meer beschouwd worden als boodschappen voor de Russische massa. Die propaganda moet worden gezien als de kern van beleid waaraan die Russische elite zich niet zo maar kan, mag en wilt onttrekken.
Het document roept op om militaire kracht als first resort en diplomatie als last resort aan te wenden. Een boodschap die Poetin gezien de resultaten in het Midden Oosten en het effect van zijn hybride oorlogvoering op het gedrag van de buurlanden, als muziek in de oren klinkt. De Council adviseert het Kremlin om het nucleaire potentieel als pressiemiddel te gebruiken om de invloed van het Westen in te dammen en Russische belangen te beschermen. Rusland moet daarom niet aanzitten bij onderhandelingen om nucleaire wapensystemen en voorraden verder in te perken. Een derde advies treft de MINSK II akkoorden. Die moet volgens de Council in het ronde archief gegooid worden en het Kremlin moet de huidige status quo aanvaarden of in de woorden van de Council “…better to have a semi-independent but formally Ukrainian territory which will help Russia..”. De Council roept Poetin op om de etnisch Russische diaspora als een soft power, als de lange arm van Moskou te gebruiken om de politieke besluitvorming in de thuislanden van die etnische Russen te kunnen beïnvloeden en te manipuleren. Het vijfde advies heeft betrekking op de veronderstelde politieke verschuiving in de USA. De Council stelt vast dat de Regering Obama en diens opvolger opnieuw zal kiezen voor een indamming of isolering politiek. Hoofdzakelijk toegesneden op Rusland. Daarom moet het Kremlin alle beschikbare machtsmiddelen inzetten om zoals de Council het noemt revolutionary democratic messianism van het Westen aan banden te leggen. Dat betekent dat met man en macht voorkomen moet worden dat autocratische machtsbases worden ingeruild voor democratisch georiënteerde machtsbases.
Mondiale en regionale effecten.
Wanneer de betekenis van de conclusies van Kirillova op de belangen van het Westen worden geprojecteerd, zal het Westen niet al te veel soepelheid van Poetin mogen verwachten bij het oplossen van mondiale en regionale spanningen. In een aantal artikelen in Carré en op de website van Stapal is uitvoerig en uitbundig gewezen op de karakteristieken van autocratische leiderschap en de effecten op de handel en wandel van Westerse regeringen en politici. Vastgesteld moet worden dat het Westen niet al te handig is omgegaan met autocratische leiderschap in het Midden Oosten en Noord Afrika. Het Westen heeft zeker niet begrepen dat autocratische leiderschap een van de kenmerken van tribale samenlevingen is en m.n. in het Midden Oosten de basis vormt van regionale en nationale stabiliteit. Weliswaar ten koste van de betrokken samenlevingen, maar dat blijkt de prijs te zijn die een autocratische machtsbases wil betalen.
Een ander vervelend kenmerk van autocratisch leiderschap is het willen hebben en gebruiken van de lange arm. Het projecteren van het nationale eenkleurige politieke mozaïek op gelijksoortige etnische entiteiten in invloedrijke landen. Hoewel de praktijk leert dat het zeker niet beperkt is gebleven tot Westerse landen, staat het Westen door het transparante karakter, gepassioneerd handhaven van mensenrechten, sterke neiging tot politieke correct denken en materiële rijkdom hoog op het prioriteiten lijstje van autocratische leiders. In feite bewondert de Council de manier waarop Erdogan zijn invloed in het Westen probeert uit te breiden en te intensiveren en raadt Poetin aan om die weg ook in te slaan.
Wat de door de Council geconstateerde beleidswijziging van het Witte Huis betreft het volgende. Westerse experts beschouwden de Koude Oorlog,[3] het resultaat van de Amerikaanse containment politiek[4] versus de Sovjet expansie politiek waarbij de USA probeerde om de invloed van het communisme te beperken en de Sovjet Unie zijn visie op de communistische ideologie aan andere landen wilde opleggen. Onder de huidige omstandigheden moet de communistische expansie politiek worden vervangen door het op kromme historische argumenten gebaseerde beleid van Poetin om de Russische invloedsfeer uit te breiden. Die uitbreiding is volgens het Kremlin noodzakelijk om de bufferzone rondom Rusland te verruimen en de veiligheid van het hartland te verzekeren. Wanneer de inschatting van de Council inderdaad juist is dan lijkt een terugval naar de Confrontatie perioden 1962-1969 en 1981-1985 onvermijdelijk en zal mondiaal het aantal brandhaarden in omvang, kleur, intensiteit en tijdsduur groeien.
Het Westen blijft volharden in het maken ven verkeerde keuzes.
Het document dat de Moscow Council on Foreign and Defense Policy eind mei 2016 heeft gepubliceerd en de contouren beschrijft van de Russische Buitenlandse Politiek voor het restant van dit decennium, voorspelt niet veel goeds voor het Westen. Niet alleen omdat het onderstreept dat het accent moet worden gelegd op militaire kracht en niet op diplomatie. De adviezen druisen in tegen de instelling die het Westen heeft om hedendaagse crises te benaderen en op te lossen en in het verlengde daarvan de wil om de nationale en alliantie veiligheid te waarborgen.
Veiligheid wordt in het westen met Nederland als gidsland ingeruild voor buitenlandse en binnenlandse hobby´s van onnadenkende politici die zich een regenten status hebben aangemeten. Het gevolg is een voortdurende afbraak van Veiligheidstructuren, die door geldgebrek, incompetente en gecorrumpeerde leiding, verstikkende bureaucratie en stuitend politiek correct denken uitgehold, gedemotiveerd en vleugellam zijn geraakt. Een groot aantal westerse landen zal worden gedegradeerd tot piepende kuikens in een door een sterke haan bewaakt hok. In de rijen van de piepende kuikens staat Nederland ver achteraan in de diepe duisternis van het ongewisse..
Wanneer Poetin inderdaad de adviezen van de Moscow Council on Foreign and Defense Policy maakt tot de speerpunten van zijn buitenlands beleid, zal de rol die het westen op het podium van de mondiale politiek kan spelen, worden gemarginaliseerd. In die zin blijkt autocratie sterker te zijn dan democratie.
———————————————
[1] Voorzitter: Fyodor Lukyanov. tevens hoofdredacteur Russia in Global Affairs. Een aantal uitspraken Hillary is the worst option of any president [from the Russian view], maybe worse than any Republican; The Russian leadership has no clue about how the American system works, how complicated it is. en (Putin) is utterly anti-American, deeply and sincerely….It’s about his perception of America as a destructive power…. The idea was not to challenge America, but to protect Russia. This is how he sees the world, with the United States as a really destructive and destabilizing power.
[2] Volgens Kirillova zijn er drie redenen waarom die elite Poetin stent nl. angst voor instabiliteit en chaos zoals na de implosie van de Sovjet Unie ; het gebrek aan een positieve invulling van de nabije toekomst en de traditionele eerbied voor de beslissingen van de Staat op het gebied van het Buitenlandse beleid.
[3] Term in 1947 geïntroduceerd door de Amerikanen Brauch en Lipmann.
[4] De Containment politiek was een essentieel onderdeel van het naoorlogse US buitenlandse beleid en maakt deel uit van de z.g Truman-doctrine uit 1947. Truman formuleerde het als volgt: …het voorkomen resp. stoppen van het zogenoemde domino effect veroorzaakt door naties die zich in politiek opzicht liever oriënteren op het door de Sovjet Unie gepropageerde communisme dan op het Europees-Amerikaanse kapitalisme