Toen de Britse anti-EU politicus Nigel Farage in 2005 een biertje dronk met collega’s om het Franse en Nederlandse ‘Nee’ tegen de Europese grondwet te vieren, viel zijn oog op de passerende Duitse Sociaaldemocraat Jo Leinen. Deze Leinen was prominent medeauteur van de EU grondwet en hartstochtelijk voorstander van een Federaal Europa. Nog steeds overigens.
Nigel Farage. Afb: https://www.flickr.com/photos/gageskidmore/16486469418
Uiteraard schoot Farage deze parlementariër aan met een bitse opmerking over de binnendruppelende uitslagen die op een massaal ‘Nee’ afstevenden. Het antwoord van de Duitse Sociaaldemocraat was veelzeggend: “Jullie kunnen een feestje vieren op één overwinning, maar wij hebben 50 manieren om alsnog te winnen”. Dat de Britse politicus, toen nog in de veronderstelling dat de grondwet er niet meer zou komen, in verbijstering achterbleef laat zich raden. En zie: alleen de voorgenomen Europese vlag en het ‘volkslied’ verdwenen even in de kast, om er na het Verdrag van Lissabon weer uit te komen. Wat bleek? Ineens vonden de Eurofielen de voorgenomen grondwet een ´overeenkomst´ en daar hoefde helemaal niet over gestemd te worden door het plebs. De vraag of wij hier nog in een democratie leven is daarmee meteen beantwoord.
Morgen zijn we weer in de gelegenheid om te stemmen over een EU voorstel. Dankzij het forum voor democratie en de website geenstijl, die gewaagd en spitsvondig de strijd aanbonden met de politieke elites in Den Haag en Brussel. Zij dwongen een referendum af over de vraag of met Oekraïne een ´associatieverdrag´ moet worden afgesloten. Nu is Oekraïne zo corrupt als de neten en hun President Porosjenko blijkt een schimmige figuur die zijn prominente rol in bedenkelijke zaken en financiële constructies liever buiten het zicht houdt. Het duidt er tenminste niet op dat hij op zijn belastingaangifte in alle eerlijkheid aangeeft dat hij helaas moeilijk te traceren is als eigenaar van een snoepfabriek met enige miljarden euro’s aan omzet. Anders stond het bedrijf wel geregistreerd in Kiev en bankierde hij bij de Oekraïense Rabobank.
Het ziet er naar uit dat de nee-stemmers flink in de meerderheid zijn. Veel Nederlanders zijn heel behoorlijk op de hoogte van de reguliere Oekraïense corruptie en ook het verleden van de West-Oekraïense kampbewaarders in de Tweede Wereldoorlog is nog niet verdwenen uit het collectieve geheugen. Bovendien zitten wij niet te wachten op een conflict met Rusland, die de ambities van de EU en de Oekraïne met argusogen bekijkt. Niet zo gek natuurlijk, want voor de Russen is de ellende vrijwel altijd uit het Westen gekomen in de geschiedenis.
De vraag is wat onze Regering dan staat te doen. Een ‘nee’ honoreren kan niet. Rutte is immers momenteel voorzitter van een EU die behalve Nederland het verdrag al heeft aanvaard. Anderzijds is het negeren van een ‘nee’ dodelijk voor het draagvlak van de EU. Een tweede maal de wil van de bevolking terzijde leggen is even dodelijk. Een van de 50 manieren is om een ‘nee’ om te buigen in een ‘ja’ door bijvoorbeeld vergissingen bij het tellen toe te staan. Het blijven immers politici.
De bevolking zelf heeft aan één manier genoeg, maar die blijft ongetwijfeld nog even op voorraad. Tot het te gek wordt natuurlijk….