De accountants van Vestia hadden de jaarrekeningen van de woningcorporatie over 2009 en 2010 nooit mogen goedkeuren. Het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) oordeelde donderdag in een hoger beroep dat de accountants tekort zijn geschoten. Dit meldt De Telegraaf.
Afb: commons.wikimedia.org
De klacht van Vestia tegen de accountant van Deloitte Nederland die de jaarrekening van 2009 controleerde is hierdoor voor een deel alsnog gegrond verklaard, omdat de accountant zorgvuldiger te werk had moeten gaan. Hij krijgt een waarschuwing(!) van het CBb. Wat betreft de klachten tegen de accountant van KPMG die zijn fiat gaf over de jaarrekening van 2010, verwijst het CBb terug naar een eerdere uitspraak waarbij deze al een berisping(!) had gekregen. Vestia kwam in 2012 in de problemen door de handel in zogeheten derivaten. Andere woningcorporaties werden gedwongen om de grootste corporatie van Nederland financieel overeind te houden.
De gevolgen daarvan mogen duidelijk zijn: voor het voor miljarden gokken met risicovolle derivaten door een aantal ‘topbestuurders’ en de opgelegde financiële ondersteuning door andere woningbouwcorporaties, die daarmee werkelijk helemaal niets van doen hadden, betalen de huurders uiteindelijk de prijs. In plaats van te schikken met de verantwoordelijken zoals begin januari dit jaar gebeurd is, zou het beter en vooral ook rechtvaardiger zijn als Vestia de verantwoordelijken hoofdelijk aansprakelijk zou blijven houden en tot op het bot kaal zou plukken. Ik heb namelijk nu nog heel erg het idee dat, als ik zo eens bezie wat meneer Staal alleen al aan pensioenrechten meenam (3,5 mln) na zijn gedwongen vertrek, de verantwoordelijken voor de problemen van Vestia er werkelijk met een fooitje vanaf komen en dat de prijs daarvoor betaald wordt door mensen die met die hele kwestie niets hebben uit te staan – maar dat wel, en uiteraard geheel onvrijwillig, in hun toch al veelgeplaagde portemonnee voelen.
Want laten we over één ding duidelijk zijn: dat Staal nu 1 miljoen aan Vestia betaalt als schikking, staat in nul en generlei verhouding tot de 2 miljard waarvoor Vestia hem aansprakelijk stelde. Staal betaalt nu een halve promille(!) als schadevergoeding voor de schade waarvoor hij als enige statutaire bestuurder verantwoordelijk was. Dat betekent dat 999,5 promille door anderen wordt opgehoest, waarvan slechts een klein deel wordt betaald door andere verantwoordelijken, zoals toezichthouders, banken en accountants. Het zijn dus uiteindelijk voor het grootste deel de huurders van Vestia en de andere woningbouwcorporaties die de lasten gaan dragen. Het gegoochel met cijfers, de misselijkmakende en exorbitante zelfverrijking van falende ‘topbestuurders’ en vervolgens in de kosten gaan snijden door bijvoorbeeld personeel te ontslaan (zoals dat 9.000 man bij de Deutsche Bank staat te wachten), waarna de samenleving mag opdraaien voor de kosten van het levensonderhoud van een heel leger aan extra èn nodeloze werklozen moest maar eens voor eens en altijd afgelopen zijn. Dat bereik je niet met schikkingen, waarschuwinkjes en berispinkjes, maar met afschrikwekkende voorbeelden.
Ik ben er alleen bang voor, dat er wederom helemaal niets gedaan wordt met de bevindingen van het College van Beroep voor het bedrijfsleven en dat die bevindingen slechts voor kennisgeving worden aangenomen.