Steeds meer burgers lijken vraagtekens te zetten bij de EU, nu ook Hongarije een referendum gaat houden. Ditmaal over de door de EU verplichte herverdeling van vluchtelingen in Europa. Het referendum moet gaan over de vraag of Hongarije moet instemmen met de vluchtelingenquota die de EU aan haar lidstaten wil opleggen, zo meldt het persbureau AFP vandaag. Deze quota zouden voor een eerlijker verdeling van de vluchtelingen moeten zorgen en komen uit de politieke koker van onze landgenoot en eerste Vice-Voorzitter van de EU Frans Timmermans (PvdA). In een ingelaste persconferentie zei de Hongaarse premier Viktor Orbán ondermeer dat “Degene die ‘Nee’ stemt bij het referendum stemt voor de Hongaarse onafhankelijkheid”.
Vraagtekens bij EU
Hongarije geldt algemeen als de grootste tegenstander van het vluchtelingenbeleid van de EU, met in zijn kielzog de andere voormalige Oostbloklanden. Naar oordeel van de Hongaarse premier Viktor Orbán is zijn land een Christelijke natie en heeft de EU zeker niet het recht het etnische, culturele en religieuze landschap te veranderen. Eerder verklaarde Hongarije al ‘Geen enkele vluchteling terug te nemen’ van Duitsland. Los van wat uitzonderingen houdt immers niemand zich aan dat akkoord, zo benadrukte de Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken, Péter Szijjártó in een toelichting op het akkoord van Dublin.
Nu verschillende regeringen in Europa referenda krijgen opgedrongen van hun inwoners, krijgt het volksverzet tegen de EU een massale vorm. In het Verenigd Koninkrijk lijkt de bevolking in meerderheid voor een vertrek uit de EU te stemmen, ondanks de diepe knieval die de EU voor de Britten maakte. De Britten willen baas zijn in eigen land. Voor zoveel dat ook in Nederland nog niet duidelijk was: de door het ongekozen gezelschap in Brussel uitgevaardigde wetten worden niet langer geaccepteerd. In een democratie behoren burgers het recht te hebben wetten te veranderen of een regering naar huis te sturen. Het lidmaatschap van de EU echter, maakt dat de Europese Commissie grote delen van het beleid bepaalt. Het resultaat zien wij dagelijks: onze buitengrenzen zijn zo lek als een mandje. Ongewenste figuren, die zich niets van onze cultuur aantrekken en slechts lijken te zijn gekomen om hun culturele achterlijkheid in onze maatschappij bot te vieren, kunnen wij zelfs niet uitzetten.
.
Complete mislukking
De EU heeft bewezen een complete mislukking te zijn. De Euro heeft miljoenen aan de bedelstaf gebracht, van Griekenland tot Spanje. Het immigratiebeleid heeft mensensmokkelaars in de kaart gespeeld en tot kampementen vol wanhopige vluchtelingen aan onze grenzen geleid. Zij kunnen op afroep in de boot stappen om overgevaren te worden naar de onbewaakte grenzen van de EU. Door nationale parlementen gewenste wetsvoorstellen moeten eerst getoetst worden aan de meest onzinnige EU-regels. Onze defensie is een enorme puinhoop en niet voor niets waarschuwen militairen voor de rampzalige gevolgen. Al deze factoren, gecombineerd met volkswoede over het tekort aan politieke rekenschap, hebben extremisme aangewakkerd. En tegen datzelfde extremisme loopt de politieke elite vervolgens te hoop, terwijl zij die zelf hebben geschapen door de democratische rechten van de bevolkingen met voeten te treden. De macht wordt bij een beperkte elite gehouden en uitsluitend wie op het juiste moment over het juiste partijlidmaatschap beschikt, komt in aanmerking voor lucratieve banen in het circuit. Zodoende kon een vrij kleurloze politica tot voorzitter van het Nederlandse parlement worden gekozen: een Marokkaanse nota bene, maar lid van de PvdA. Verreweg de beste kandidaat, Martin Bosma (PVV), beschikte niet over een partijkaart die het meritocrate gezelschap welgevallig was.
Wat een verspilling van geld overal en wat een verspilling aan talent in dit geval alleen al.
De miljarden die wij jaarlijks aan het onzalige EU feestje uitgeven, kunnen wij beter gebruiken om te investeren in een herstel van het onderwijs, in elkaar gestort omwille van mooie banen voor gelukszoekers uit de politieke achterbannen. Onze unieke ligging, met een van de grootste zeehavens ter wereld en een op vervoer naar de rest van Europa gerichte infrastructuur, biedt een garantie op economische voorspoed. Als transitonatie is Nederland voor exporterende en importerende partijen een onmisbare factor en de waanzin dat ‘dichte grenzen’ ons een fortuin zullen kosten, nemen we maar beter met een korrel zout. De ongebreidelde import van vreemdelingen, mede in gang gehouden door weer andere concepten uit de politieke kliek, kosten ons namelijk een veelvoud.
Het burgerlijk privilege om gebruik te kunnen maken van democratische rechten is een bijzonder voorecht. Degenen die dat voorrecht, zonder daarvoor te zijn gelegitimeerd door verkiezingen, willen beperken en zelfs verhinderen hebben ambities waarvan Europa in 1945 nu juist met geweld werd bevrijd en waarvan het zich in 1989 definitief ontdeed.