De zoveelste ‘zaak Wilders’ is weer van start gegaan met het Hoger Beroep en meteen sloeg de twijfel bij het gewone publiek weer onverbiddelijk toe; “heeft de Staat een zeker belang bij de veroordeling van een politicus?” In het proces Wilders staat een vraag uit 2014 centraal. Die vraag, gesteld in een café in Den Haag, was of men in Nederland minder Europese Unie wilde? En minder PvdA? En minder Marokkanen? “Minder, minder, minder”, antwoordde het publiek.
Het OM ging over tot vervolging op grond van het laatste en de rechter veroordeelde Wilders. Minder EU wensen is in Nederland kennelijk niet strafbaar. Minder PvdA wensen ook niet. Maar minder Marokkanen wensen is dat klaarblijkelijk wel. Dat zou beledigend zijn voor alle Marokkanen, ondanks dat de leider van de PVV had toegelicht dat het hem ging om Marokkaanse criminelen, hun jeugdafdelingen in het bijzonder. Ik heb al eerder betoogd dat het OM daarmee het wetenschappelijke werk van Charles Darwin van meerdere dimensies voorzag: niet eerder slaagde de wetenschap erin om ‘nationaliteit’ in verband te brengen met ‘ras’. Klaarblijkelijk leidt het generaties lang dragen van een nationaliteit tot een aanzienlijke genetische verandering van dusdanige proportie dat het voor iedere rechter van dienst klip en klaar is dat een nieuw ras is ontstaan. Ik neem aan dat er ook in de wereld van de kynologie veel belangstelling bestaat voor dit patent. Nu Marokkanen tot een ras zijn verheven, gebiedt de eerlijkheid jegens andere nationaliteiten dat wij hen ook als ras zien en die mogen wij niet beledigen. Wie minder Amerikaanse en Chinese toeristen in de stad wil, zou dus bejegend moeten worden met 6.474 aangiften wegens ‘rassisme’, dat is Wilders immers ook overkomen.
Eerlijk gezegd: de rechtbank Den Haag heeft Wilders dus eigenlijk eerder veroordeeld zonder wettelijke grondslag en dat is een regelrechte ondermijning van de rechtsstaat.
Inmiddels is door WOB verzoeken van RTL-nieuws bekend geworden dat het er de schijn van heeft dat de Staat, bij monde van toenmalig minister Opstelten (VVD) bemoeienis heeft gehad met het besluit om Wilders te vervolgen. Volgens de toenmalige minister, het Openbaar Ministerie èn de huidige minister van V&J was het besluit tot vervolging vóór 25 september 2014 genomen, waarna zij zich over de veiligheidsvraagstukken omtrent het proces zouden hebben gebogen. Een uitspraak van persofficier van Justitie Alexandra Oswald van 8 oktober 2014, maakt echter duidelijk dat in ieder geval op die datum mogelijk wel een voornemen bestond, maar zeker nog geen besluit. Dat besluit werd dus pas genomen nadat de minister en zijn ambtenaren met het OM hadden gesproken. Verder is het natuurlijk merkwaardig dat Justitie documenten over deze zaak achterhoudt, want juist in een heikele zaak als deze, past natuurlijk alle openheid.
Er is nu dus materiaal bovengehaald dat de minister onder wie de vervolging is ingezet (minister Opstelten) zich actief heeft bemoeid met de vervolging van de PVV-politicus. Dat is problematisch: de ene politicus (A) die aandringt op vervolging van een concurrerende politicus (B). Nog problematischer: de partijleider van politicus A heeft politicus B in 2012 al beloofd dat hij “niets van diens partij heel zou laten”.
Mag een minister dan nooit het OM aansturen? Jawel, maar dan moet dat openlijk geschieden. Dan moet de minister aangeven dat hij dat heeft gedaan, zodat een politieke beoordeling van zijn beleid kan plaatsvinden. Het materiaal dat nu naar boven is gekomen wijst erop dat de minister tersluiks zijn invloed heeft laten gelden. De stelling dat we hier te maken hebben met een ‘politiek proces’ is daardoor alleen maar sterker geworden. De veroordeling van Wilders is dus niet alleen in strijd met de rechtsstaat, maar ook met democratie. In een democratie horen politici niet te worden veroordeeld voor de standpunten die zij aan het electoraat willen voorleggen.[1]
Over deze onverkwikkelijke zaak hebben de professoren Afshin Ellian en Paul Cliteur onlangs een boek het levenslicht laten zien, waarin zij de problematische juridische kanten van dit proces vanuit diverse invalshoeken beschouwen. Beiden kunnen beschouwd worden als de belangrijkste hedendaagse denkers in het juridisch vakgebied en hebben hierover al een imposant aantal boeken gepubliceerd. Beide auteurs hebben een plezierige pen die hun boeken uitermate leesbaar en boeiend maken zodat zij niet zijn voorbehouden aan juridisch of wetenschappelijk geschoolde lezers. Juist de exercitie om in dit boek het lastige terrein van de juridische rechtspraktijk in deze kwestie begrijpelijk te maken voor iedereen, maakt dat dit in geen enkele boekenkast misstaat.
In hun eigen woorden:
“De vervolging van staatswege van een politicus vanwege de opvattingen die hij aan zijn electoraat wil voorleggen is uniek in de Nederlandse geschiedenis. Dat Wilders voor diezelfde opvattingen ook al door het internationaal terrorisme tot doelwit is verklaard, maakt de zaak extra wrang. Sinds Willem van Oranje († 1584) is waarschijnlijk geen Nederlandse politicus zo zwaar bedreigd. De zaak Wilders is daarom van groot belang voor de geschiedenis van Nederland. Het roept de vraag op of de vrijheid van kritiek in dit land zal overleven. Na de moord op de cartoonisten in 2015 gingen de Fransen de straat op onder de leuze Je suis Charlie. Nu zou men de straat op moeten gaan met Je suis Wilders.”
HIER te koop en wie wijs is bestelt het meteen.
[1] Paul Cliteur, The Post Online, 2 september 2019. Zie ook: https://tpo.nl/2019/09/02/prof-paul-cliteur-de-staat-versus-wilders-is-een-vergissing/
.
Hoe wetenschappelijk alles ook wordt uitgelegd, “we” hebben te maken dat er een politieke voorkeur in de rechtelijke macht aanwezig is. Dat is zéér onverkwikkelijk. Waarom heeft de moordenaar van Theo van Gogh levenslang gekregen en de Graaf, de moordenaar van Pim Fortuyn, “slechts” 11 jaar heeft gezeten. De moordenaar van Theo van Gogh was “godsdienst gestoord, maar, de moordenaar van Pim Fortuyn was een zogenaamde doorgedraaide ” natuur-activist”. De echte waarheid zullen we kennelijk nimmer te weten komen: of heeft de Graaf in opdracht gewerkt? Het proces Wilders is, mijns inziens, “slechts” een belangenproces van de huidige elite. De schijnbewegingen en argumenten sloegen nergens op. Ik heb alles gevolgd en de uitspraak van Wilders zeker enkele keren geanalyseerd en op de juiste ” distinctie”, de beledigende elementen op een rij gezet, om daarna tot de slotsom te komen dat er van belediging geen sprake is. De fijne beschaafdheid was duidelijk aanwezig. Immers: enkele getinte uitziende mensen hebben het gehele Sinterklaas- debat aangezwengeld, omdat zij zich beledigd voelden, terwijl anderen, ook met een nog zwaarder getinte huid geen enkele vorm van belediging heeft gevoeld. ” Gewoon een Nederlandse traditie meneer”. “Leuk voor de kinderen toch”.
Beledigend voelen is een zuiver persoonlijke zaak….. maar mu politiek is uitgebuit om Wilders ” Kalt zu Stellen” .
Waarom wilden Lodewijk Asscher, Jesse Klaver en Pechtholt Thierry Baudet aan de schandpaal zetten door een uitspraak van Raumantarsing, dat het IQ van donkere mensen iets lager is? De feiten hebben later een en ander bevestigd. Ook zij wilden Baudet gewoon uitschakelen. Wat hebbende “linkse partijen” nu in Rotterdam uitgehaald door Leefbaar Rotterdam buiten de raad te houden? Joost Eerdmans had toch een uitstekende score van het electoraat? Het heeft niets meer met democratie te maken , alles met een vorm van politieke criminaliteit en ideologie.