De opkomst van ‘the Intellectual Dark Web’

Twee eeuwen geleden begon een nurkse kroegtijger in Londen zijn socialistische ideeën vorm te geven in ‘het communistisch manifest’ en dat was het begin van een hoop ellende, hopelijk niet van het einde. Geïnstitutionaliseerde sociale en economische gelijkheid voor een betere wereld, Utopia met een harmonieuzere maatschappij zonder onrecht. Een concept waarmee een hoop andere kroegtijgers goede sier hebben gemaakt en enkele onfrisse types de rechtvaardiging vonden voor moordpartijen zonder weerga, zoals Hitler’s eerste en Stalin en Mao’s tweede holocaust.

Jordan Peterson. Afb: wikimedia-commons

Niemand heeft daar kennelijk van geleerd, dus vandaag de dag zitten wij opgescheept met een geëvolueerde versie genaamd ‘Social Justice’, die naar Trotskistisch model ernaar streeft de ‘permanente revolutie’ in stand te houden door elke dag obligaat boos te worden over een nieuwe vorm van onrecht, uiteindelijk leidend tot spelletjes als ‘identiteitsdenken’ dat men net zo lang kan volhouden tot de maatschappij in louter individuen zal zijn opgedeeld.  Waar de schoen dan wringt is dat daarmee de collectiviteit van het SJW-kuddedenken zichzelf de nek omdraait. Daar vinden wij t.z.t. wel weer iets op, zolang wij degene die tegenover ons zit en wellicht een zelfstandig denkende ‘liberaal’ (in de klassieke zin van het woord) is, maar niet hoeven laten uitspreken omdat hij wellicht dingen denkt waar wij het niet mee eens kunnen zijn en die wij als kwetsend ervaren .… Daarvoor hebben wij macro- (AntiFa) en micro-agressie (type LGBTQRSTUVWXYZ) gecreëerd, zodat wij overal een passend verwijt bij de hand hebben voor ‘andersdenkenden’ die menen alles te kunnen zeggen wat hen redelijk lijkt.  Wij kunnen weliswaar ‘no-go-zones’ op universiteiten creëren, waar fascisten niet mogen komen, laat staan praten maar toch blijft die knagende onzekerheid dat de toverkol Ollongren het slot niet op tijd op de deur krijgt.

In de USA knaagt namelijk het sinds een paar jaar steeds manifestere ‘Intellectual Dark Web’ aan het veilige superioriteitsgevoel der S.J.W., dat die veilige ‘no-go-zones’ niet erkent, noch het bestaan van ‘no-go-mensen’ omdat e.e.a. leidt tot een decadent-liberale gedachtenpolitie die de het vrije denken, dat zo essentieel is voor ware liberalen, poogt te onderdrukken. De opkomst van het ‘Intellectual Dark Web’ is het resultaat van jarenlang misbruik van terminologie als ‘Islamofobie’(een slimme trouvaille van de moslim Brotherhood) tot ‘Nazi’, de favoriete dooddoeners der S.J.W. zodra zij geen goed argument hebben in een (on-)intelligente discussie.  Naarmate deze oerdomme S.J.W. stereotyperingen minder kans krijgen om de grenzen van het publieke debat te bepalen zal de vrije meningsuiting in ere hersteld kunnen worden met inachtneming van, bijvoorbeeld, het feit dat de huidige islam door een puur fascistische Wahhabi/Sharia stroming wordt gedomineerd, maar dat wellicht slechts een minderheid der wereldwijde moslim immigranten geradicaliseerd zijn, dus wij hoeven niet bang te zijn voor alle moslims. Dat zij dan alsnog cultureel volstrekt incompatibel zijn en zullen blijven door hun primitieve religie en in hun (veel te) grote getallen onze maatschappij volledig kunnen ontwrichten, kan dan als meer zakelijke overweging op zijn merites getoetst worden zonder hysterisch gehuil van de linker zijlijn over ‘raciale, genetische verschillen of ongelijkheid’ .

Dit is waar de I.D.W. een breekijzer is geworden om de discussie weer mogelijk te maken, nadat allerlei éénrichtings-drammers het publieke debat bijna onmogelijk hadden gemaakt. Als ‘klassieke liberaal’ voel ik grote affiniteit met de I.D.W. die geen vooropgezette, geborneerde ideologische ‘claptrap’ hanteert maar deze juist met één gedecideerde veeg van tafel zwiept. Het zou onze overheid sieren als deze trend ondersteund zou worden i.p.v. de toverkol Ollongren met haar D’66 vooroordelen op de vrijheid van meningsuiting los te laten.

De S.J.W. komt met het verpletterende argument dat de I.D.W. ‘gevaarlijk’ zou kunnen zijn, maar waarschijnlijk alleen maar voor wat zij allemaal gaan ontdekken en zichtbaar maken over de S.J.W.  Vervolgens, bij gebreke van argumenten op een filosofisch niveau,  wordt de aanval ingezet ‘ad hominem’, waarmee impliciet het sterkste argument voor het recht op vrije meningsuiting wordt gemaakt.  Dat wordt ook interessant omdat veel I.D.W. proponenten succesvolle auteurs zijn die met hun eigen websites en boeken de massa media enerzijds intrigeren, maar hen tegelijk het gras voor de voeten wegmaaien omdat zij hun eigen miljoenenpubliek hebben gecreëerd dat steeds meer ‘Millennials’ trekt. Dat zijn de toekomstige stemmen van de ratio die de S.J.W. tot zwijgen wil brengen…  In de Amsterdamse Jordaan zei men vroeger : ‘geluk!’

Veel van deze prominente vertegenwoordigers zijn gelouterd uit de harde strijd tegen de S.J.W. gekomen op hun niveau van vandaag : Bret Weinstein kwam tegenover een hysterische ‘lynch-mob’ te staan op Evergreen College, Jordan Peterson moest in het ultralinkse Canada voor zijn leven vechten met het risico dat ook hij zijn baan als hoogleraar zou verliezen en Ben Shapiro kreeg, nadat hij Breitbart verliet, een lawine van typisch links antisemitisme over zich uitgestort omdat hij Trump niet zag zitten, kortom ook rechts kan er wat van.  Allen hebben dapper volgehouden en hoewel de S.J.W. nog steeds, dagelijks probeert hen te ondermijnen en bedreigen zijn hun platvormen inmiddels zo groot geworden dat zij de S.J.W. werkelijk angst inboezemen.

Kortom het I.D.W. gaat in eerste instantie nog niet eens zozeer om de acteurs maar om het publiek!   Dat is nog steeds geïntimideerd omdat de ‘deep state’ hun economische en sociale voortbestaan op onbeschaamde wijze in gevaar brengt, zowel in de USA als in de Haagse ambtelijke sfeer, in de rechterlijke macht, politie en zelfs (de restanten van) onze strijdkrachten.

In de USA, die maatgevend zijn voor de S.J.W. terreur der afgelopen decennia tegen de vrije meningsuiting, begint de rechterlijke macht de wet voorzichtig te respecteren, maar zolang zelfs H.R. afdelingen van bedrijven de social media activiteiten van hun employés monitoren als een soort gedachtenpolitie is een carrière snel voorbij, terwijl veel bedrijven zich zozeer genoodzaakt voelen om zich te verdedigen tegen aantijgingen over hun ‘ongevoeligheid’ inzake S.J.W. onzin, dat zij al preventief aan ‘sensitivity training’ doen en diegenen die willen werken bijeen roepen om hen uit te leggen dat Harry – die nu Truus heet en dat eigenlijk ook altijd is geweest – uit te leggen waarom ‘gender’ iets anders is dan ‘geslacht’  en dat eenieder die dat niet bloedserieus neemt op voorhand schuldig is aan pure haat en geborneerdheid ….  Kortom, pas op want anders sta je op straat! Ook in het onderwijs zien wij, zowel daar als hier, dagelijks een neo-Marxistische cultuur en  indoctrinatie zo niet pure brainwashing . Daarom is het zo’n verademing als Jordan Peterson en Ben Shapiro zonder enige vrees de vloer aanvegen met de S.J.W. met hun puur rationele argumenten die vaak nieuw zijn voor de repetitieve argumenten  uit het stoffige ‘S.J.W.-handboek-soldaat’.

Dat er impliciet nieuwe grenzen zijn staat als een paal boven water omdat Peterson en Shapiro uiteraard niet te vergelijken zijn met een provocateur als Yiannopoulos, hoe onderhoudend het ook moge zijn als deze het bloed onder de communistische nagels vandaan haalt.  Anderzijds meldde ik al dat Shapiro geen Trump fan is, verre van, maar dat moge al aangeven dat I.D.W. zich niet uitsluitend tegen linkse extremisten keert, maar tegen alle vormen van geborneerdheid en intolerantie die anderen hun mening willen opleggen.

Niet alleen de S.J.W. maar ook opportunistische grote bedrijven, die meer en meer politiek geëngageerd raken, geven precies het verkeerde antwoord op de I.D.W., reden waarom de tot op heden makkelijk manipuleerbare ‘millennials’ meer en meer geconfronteerd raken met en gecharmeerd raken van de frisse intellectuele wind die door de USA begint te waaien. Hopelijk zal dat ertoe leiden dat ook links-Nederland accepteert dat bullying, stigmatisering en censuur uiteindelijk puur zelfdestructief zijn in een wereld waarin wij – en zelfs zij – pretenderen dat wij onze kinderen in vrijheid willen opvoeden.