Amsterdam: dom, achterlijk en naïef

Volgens D66 wethouder Kukenheim ‘past rebelsheid Amsterdam als een handschoen’. Kukenheim sprak in februari 2017 over zo’n staatsvorm toen ze spreker was op de nieuwjaarsreceptie van het slavernij-instituut Ninsee in Amsterdam. De wethouder hield toen een pleidooi voor een meer activistische opstelling van de stad tegen racisme en onverdraagzaamheid.

Prof. dr. David Pinto.

Sinds enkele dagen weet heel Nederland hoe het Amsterdamse stadsbestuur daar invulling aan heeft gegeven en ook dat de aan ‘deradicalisering’ besteedde belastingcentjes keurig in verkeerde zakken terecht kwamen[1]. De kennelijke angst voor de radicalisering van moslims gaf in Amsterdam ruim baan aan islamitische voorlieden die nogal gewag maakten van hun gematigdheid en hun toezeggingen om het extremisme in eigen kring in de gaten te houden. Op grond daarvan kwam Saaida a. T. in dienst van de Gemeente Amsterdam. Zij deelde de klussen zeer gewiekst uit en die kwamen uiteraard veelal terecht bij vrienden uit eigen kring. Zo ontving het bureau Vizea van de zogenaamde ‘jongerenimam’ en PvdA partijgenoot Yassin Elforkani leuke klusjes van Saaida. De echtgenoot van haar beste vriendin Fatima Elatik (ook PvdA) kreeg ook een leuke baan op het kantoor van Saaida. Uiteraard zijn al deze mensen druk bezig met het deradicaliseren van de stad Amsterdam. Wie niet beter weet zou denken dat onze hoofdstad wat dat betreft een radicalistische ramp is.

Dat is natuurlijk baarlijke nonsens. Voor er in Amsterdam ook nog maar een Marokkaan (inmiddels de grootste allochtone groep in Amsterdam) te bekennen was, bulkte de stad al eeuwenlang van immigranten en buitenlandse expats die van ‘radicalisering’ of ‘racisme’ geen benul noch last hadden. Radicalisering en het zogenaamde racisme deden pas opgeld toen de jongste generaties ‘nieuwe Nederlanders’ van vooral islamitische origine op het toneel verschenen. Het verheffen van de arbeiders is voor de PvdA dan al verworden tot een model waarin iedereen die het gevoel heeft achtergesteld te worden, zonodig in hevig gesubsidieerde banen wordt gedirigeerd van waaruit zij het electoraat mogen bewerken ten faveure van de partij. Daarbij komt bestrijding van racisme en radicalisatie, voor zoveel daarvan al sprake is, uitdrukkelijk op de tweede plaats. Sterker: het vestigen van nadruk op –amper bestaand- racisme, radicalisatie en onverdraagzaamheid is een verdienmodel geworden waar belastingcenten achteloos worden omgezet in privé kapitaal.

Daarvan hebben Marokkanen zich kennelijk meester gemaakt in onze hoofdstad. De namen die onder andere De Telegraaf en het weekblad Elsevier (via de pen van Syp Wynia) hebben gepubliceerd, spreken wat dat betreft boekdelen. Er heeft zich een complete kleptomanie-industrie gevormd waarin belastinggeld wordt omgezet in islambevorderende projecten. Zouden de PvdA regenten eens wat meer geluisterd hebben naar Pim Fortuyn, Theo van Gogh of de arabist Hans Jansen, dan zouden zij in ieder geval vermeden hebben dat aanhangers van Al-Qaradawi op dergelijke posities terecht kwamen.

Moslimbroederschap

Al-Qaradawi is de meest invloedrijke islamitische ‘geleerde’ binnen de moslimbroederschap en wordt door een groot gedeelte van de Marokkaanse voorlieden in Amsterdam op handen gedragen. En wat schrijft deze Al-Qaradawi zoal? Wel, hij is een groot voorstander van het islamitische ‘kalifaat’ en denkt dit door middel van ‘wasatiyya’, ofwel een middenweg, tot stand te kunnen laten brengen. Nadat hij in de zestiger jaren van de vorige eeuw een handleiding schreef hoe moslims in het Westen zich dienen te gedragen[2], bracht hij in 1990 een –voor moslims- niet minder belangrijk manifest uit[3] waarin hij stapsgewijze uiteenzet hoe de uiteindelijke verovering van het Westen vorm moet krijgen.

Zo zijn moslims in het Westen voorlopig even vrijgesteld van de vele ‘plichten’ om te voorkomen dat er alarmbellen afgaan bij de niets vermoedende naties. Ondertussen wordt er gestaag doorgewerkt aan het netwerk wat moet voorkomen dat moslims assimileren in het Westen. Die niet-geassimileerde moslimgemeenschappen (onder Nederlanders bekend geworden als ‘sharia driehoeken’) ervaren een zekere desoriëntatie in het Westen, die hen ontvankelijker maakt om terug te keren in de islamitische schoot. Qaradawi spoort onomwonden aan tot het realiseren van moslimgemeenschappen met ‘eigen religieuze, educatieve en recreatieve instellingen’ en zet nadrukkelijk aan tot het vormen van ‘kleine gemeenschappen in een grotere’. Ghettovorming dus.

Wie naar de Amsterdamse affaire kijkt kan niet anders dan concluderen dat de Marokkaanse vijfde colonne vergevorderd is in het uitvoeren van die opdracht. Vele bekende namen passeren de revue, van Ahmed Marcouch tot Fatima Elatik. Allen bezig met hun heimelijke tweede agenda: het stap voor stap eensgezinde fundamentalistische moslims op posities zetten die, mits getalsmatig eenmaal omvangrijk genoeg, in staat zijn het jahiliyyasysteem[4] omver te werpen. Zo op het oog keurige ambtenaren en politici, die voor microfoons en camera’s hun eigenlijke agenda uitstekend weten te verbergen.

Dat het bestuur van een ‘wereldstad’ zoals Amsterdam zichzelf graag laat noemen, daar is ingetrapt zegt alles over de bestuurlijke kwaliteiten die in onze hoofdstad aanwezig zijn. Of liever gezegd afwezig. Amsterdam blinkt niet uit in rebelsheid, maar in bestuurlijk onbenul, domheid, achterlijkheid, en naïviteit.

————————————————————–

[1] Inmiddels heeft een van de belangrijkste ‘adviseurs’ van Burgemeester Van der Laan, ene Saaida a. T. dan ook het veld moeten ruimen wegens vriendjespolitiek en declaratiefraude. Deze met een Marokkaans paspoort getooide mevrouw was in 2006 met veel bombarie binnengehaald om een ‘werkend meld- en adviespunt radicalisering’ op te zetten en ook om ‘signalen uit de stad vertalen naar de gemeentelijke organisatie’. Dat is ambtelijk jargon voor een functie van niks met een inhoud van niks. In de volgende jaren zou ze nog twee keer promotie maken, zodat ze twee jaar geleden ‘programmamanager radicalisering en polarisatie’ werd.

[2] The lawfull en prohibited in islam

[3] Priorities of the islamic movement in de coming phase

[4] Het islamitische concept wat refereert aan een pre-islamitische samenleving