De verkiezingen zijn geweest. Hebben we gekregen wat de gemiddelde Nederlander wil? Nou, een beetje wel, vooral omdat (extreem-) links is gedecimeerd: naar het zich laat aanzien kregen GroenLinks/PvdA, SP en de PvdD samen nog minder zetels dan de PVV.
Dat is goed nieuws: Nederland schuift wéér iets verder op naar rechts, waardoor voormalig ‘extreem’ rechts weer ‘gewoon’ rechts wordt en links steeds meer fascistisch/communistisch. De ‘lange mars door de instituties’ moet nu omgedraaid worden in een ‘rappe mars uit de instituties’ en daarin zit waarschijnlijk nog wel een moeilijkheid, want een linkse smet is ook de partij van D66-oprichter Van Mierlo inmiddels niet meer vreemd. Daar komt nog bij dat het ambtelijk apparaat in ons land compleet is overwoekerd door extreemlinks evenals de NPO.
NSC

Een ander aspect wat opvalt aan de verkiezingsuitslag is dat de grote ambities van Pieter Omtzigt met Nieuw Sociaal Contract (NSC) compleet zijn weggestemd: zijn opvolgers bij NSC hebben opzichtig gefaald in hun jacht op rechtsstatelijkheid en hebben zichzelf technisch briljant uit de wedstrijd gespeeld. Waarom is dat zo? Pieter Omtzigt heeft zeker niet gefaald als criticus van de overheid en de huidige rechtsstaat, maar waarom hebben zijn voornemens dan geen vertaling gevonden in de nationale politiek? Dat is simpel: ze werden niet vertaald door de brekebenen Van Vroonhoven en Van Hijum die hun eigen spel veel belangrijker vonden dan de knikkers.
PVV
Eén van degenen die de problemen van dit land wél goed begrijpt – Wilders – was tijdens de campagne niet erg op dreef. De kennelijk eeuwigdurende bedreigingen uit islamitische en extreemlinkse hoeken speelt hem nog teveel parten. Sinds de moord (2002!) op Fortuyn is er nog bij niemand in onze ‘rechtsstaat’ het rechtsstatelijke licht aan gegaan om aan dergelijke persoonsbedreigingen nu eens een rigoureus einde te maken. Dan heb je per definitie al geen normale ‘rechtsstaat’ meer, maar een ordinaire ballentent.
Daarnaast kan het ook electorale berekening zijn van Wilders c.s. Na de vorige verkiezingen moesten veel relatief onervaren PVV’ers naar de Haagse stolp komen en nog voor ze aan hun nieuwe functie konden wennen hadden de ‘top’-ambtenaren op de ministeries al “zand in de machines gestrooid”. Wilders heeft wel tijd gehad om de nieuwe fractieleden te wegen en te beoordelen. Nu wat minder en later weer wat meer komt eigenlijk wel goed uit als je het zo bekijkt.
Nederland drijft al lang af
Nederland is al langdurig aan het afdrijven – cultureel en moreel door import van cultuurvreemde kanslozen, en bestuurlijk door extreemlinks. Fortuyn voorspelde het al lang geleden: er is sprake van een soort bestuurlijke lafheid, waarin zóveel politici/bestuurders ‘verantwoordelijkheid’ dragen dat uiteindelijk geen enkele politicus of bestuurder zich nog hoeft te verantwoorden. Er is sprake van een compleet doorgeslagen technocratie waarin “ons kent ons” belangrijker is dan het land en de bevolking. We verliezen de nationale samenhang in hoog tempo aan de ongebreidelde import van cultuurvreemde groepen en er is zelfs een stuitend gebrek aan open debat over dat thema.
De vraag is nu of het nota bene D66 van Jetten in staat is dat tij te keren en maatregelen neemt om de gewone Jan en Truus weer voorop te stellen. Of hij in staat is om de van onze erflaters ontvangen, unieke Nederlandse cultuur van goed nadenken, hard werken, slim handelen onder de conditie van een objectieve, strikt religieuze en ideologische neutraliteit, te bewaren voor het nageslacht zoals het een staatsman van enig statuur betaamt. Waarschijnlijk niet, als we kijken naar de bemanning van zijn partij en de ervaringen die we inmiddels hebben met dat hele gezelschap, inclusief Jetten.
De laatste slagen zijn gewonnen, maar de oorlog beslist nog niet.


Ik vermoed dat Wilders aan gemakszucht ten onder is gegaan. Hij stond ruim voor in de peilingen en dacht wel een paar debatten over te kunnen slaan. Waarbij hij jongetje Jetten de kans gaf zichzelf goed op de kaart te zetten.
Wat nu wel duidelijk is geworden is dat veel, heel veel, Nederlandsers niet op een partijprogramma stemmen maar op een poppetje. Schuif iemand naar voren die goed kan lullen, niet schroomt om te zeggen wat de mensen graag horen (geldig tot de verkiezingsdag), glimlachjes erbij, en je hebt een winnaar.
Dat was 90 jaar geleden ergens anders al zo. Alhoewel die niet eens glimlachjes nodig had.