Er is een bestand bereikt tussen Israël en Hamas. De eerste fase — de vrijlating van gijzelaars, zowel de nog levende als de vermoorde, in ruil voor een tijdelijk staakt-het-vuren — lijkt een beginpunt. Maar achter dat schijnbare keerpunt schuilt een dringende vraag: hoe verder met Gaza? En vooral: welke plaats kan er nog zijn voor Hamas, de organisatie die niet alleen Israëli’s, maar ook haar eigen volk heeft gegijzeld in naam van ‘verzet’?
Terwijl Israël zich deels heeft teruggetrokken uit Gaza-stad, weigert Hamas de gemaakte afspraken na te komen. De overdracht van vermoorde gijzelaars blijft uit. Wat Hamas wél uitvoert, zijn publieke executies van Gazanen die verdacht worden van samenwerking met Israël. Zonder proces, zonder bewijs — op straat, voor de ogen van kinderen en familie. Het beeld is even gruwelijk als onthullend: Hamas’ grootste vijand is niet Israël, maar de waarheid. Waar blijven de demonstraties?
De schaakmeester van Jeruzalem
In dit morele moeras heeft één man zich weten te handhaven als strateeg van overleving: Benjamin Netanyahu. Wat men ook van zijn binnenlandse beleid vindt, op het internationale toneel manoeuvreert hij met precisie. Van Washington tot Doha weet hij wereldleiders te bewegen in een geopolitiek schaakspel waarin elke zet telt.
Zijn eerdere samenwerking met Donald Trump getuigde al van een meedogenloze realpolitik — het vermogen om macht niet alleen te grijpen, maar ook te behouden. In een wereld waarin chaos en populisme regeren, verdient Netanyahu erkenning, een nieuwe Nobelprijs voor zijn geopolitieke meesterschap. Niet uit bewondering, maar als erkenning van een zeldzaam talent: de kunst om richting te houden in zware morele stormen.
Ondanks alles behoudt zijn rechtse coalitie, volgens de jongste peilingen van Kan14, een stabiele meerderheid van 64 zetels. Een signaal dat Israëli’s leiderschap verkiezen boven leeg idealisme.
De morele paradox van hulp
Dagelijks steken honderden vrachtwagens met voedsel, medicijnen en brandstof de grens over naar Gaza. Het lijkt een toonbeeld van menselijkheid. Maar het roept een ongemakkelijke vraag op: waarom is deze hulp überhaupt nodig?
Gaza ontvangt al decennialang miljarden dollars uit Qatar, de Golfstaten en Europa. Toch blijft de bevolking verstoken van basisvoorzieningen. Waar blijft al dat geld? Het antwoord is even eenvoudig als pijnlijk: het verdwijnt in de zakken van Hamas.
In plaats van scholen bouwde Hamas tunnels. In plaats van ziekenhuizen — raketinstallaties. In plaats van hoop — propaganda. Gaza is geen samenleving meer, maar een militair fort.
De paradox is pijnlijk: een beweging die met groot enthousiasme en elan raketten kan produceren, maar geen brood weet te bakken. Een organisatie die beweert te strijden voor vrijheid, maar haar eigen volk gevangenhoudt in armoede en angst.
De prijs van onschuld
Elke vrijlating van een gijzelaar kent een bittere bijsmaak. Israël moet terroristen ruilen voor onschuldige burgers — moordenaars die hun daden rechtvaardigen met ideologie. Namen als Hilmi Hammash, die een bus opblies in Jeruzalem, en Mouad Da’is, die een moeder van zes kinderen vermoordde. Dit zijn geen verzetshelden, maar fanatici die geweld heiligen met ideologie.
Toch blijft Israël vasthouden aan haar morele standaard. Alles wordt in het werk gesteld om burgers te ontzien: waarschuwingen via sms, flyers, telefoontjes. Terwijl Hamas haar bevolking als menselijk schild gebruikt, probeert Israël de menselijkheid te bewaren te midden van oorlog.
De vrijlating van Hamas-gevangenen markeert daarom geen einde, maar een gevaarlijk begin. Veel van hen zullen hun weg vinden naar het Westen, waar de ideologie van de Moslimbroederschap op subtielere wijze haar invloed probeert uit te breiden met als doel: de islamisering van vrije samenlevingen.
Leiders in luxe, volk in lijden
Terwijl Gaza gebukt gaat onder honger, chaos en angst, leven Hamas-leiders in weelde in Doha. Ver van het puin dat hun beleid heeft veroorzaakt. Zij houden persconferenties vanuit luxesuites, niet uit schuilkelders. Hun volk sterft — zij dineren.
Het contrast met figuren als Alexei Navalny, die zijn verzet met zijn leven betaalde, is schrijnend. Hamas’ leiders offeren niets van zichzelf; ze offeren hun volk. Dat is geen verzet, dat is verraad.
De ware lakmoesproef
De toekomst van Gaza hangt niet af van humanitaire konvooien of diplomatieke akkoorden, maar van één fundamentele keuze: leven of haat.
Zolang Hamas haar macht bouwt op slachtofferschap en vernietiging, blijft elke vorm van wederopbouw een illusie. Werkelijke bevrijding begint pas wanneer Gaza verantwoordelijkheid neemt — voor bestuur, onderwijs, infrastructuur en vrede.
Geen enkele vrachtwagen vol meel of medicijnen kan een volk redden dat gegijzeld blijft door zijn eigen leiders. Gaza heeft niet méér hulp nodig, maar méér moed: de moed om te breken met terreur en te kiezen voor leven.
Tot slot: de prijs van vrede
Elke keer dat moordenaars worden ingeruild voor burgers, dat miljarden verdwijnen in corruptie en dat leiders in ballingschap hun volk opofferen, sterft het idee van vrede een beetje meer. De wereld kan blijven praten over staakt-het-vuren en humanitaire corridors — maar zolang haat het fundament vormt van macht, blijft elke vrede tijdelijk.
De ware strijd in Gaza is niet tussen Israël en Hamas, maar tussen menselijkheid en ideologie. De keuze is eenvoudig, maar allesbepalend: leven of haat.
NB: Dit artikel verschijnt ook op de website van NieuwRechts
.
Prof. Dr. David Pinto
prof.davidpinto@gmail.com
www.davidpinto.nl
De heer Pinto schrijft : “” Gaza ontvangt al decennia lang miljarden uit de Golfstaten en dat het geld NIET bij de Gazanen komt maar in de zakken van Hamas “”: We lezen dus , dat Hamas moreel gezien , niet minder of meer dan een stel “” Boeven zijn met het karakter van een terrorist “”. Dat Israël Hames totaal wilde vernietigen, met helaas veel onschuldige slachtoffers aan Palestijnse zijde “ was toch een uitstekende beslissing om vervolgschade te voorkomen . Mijn conclusie is dan ook dat de Donateurs , ook Europa , niet goed hebben begrepen waar het geld naar toe gaat , en dan te bedenken , dat Israël genocide zou plegen op de Gazanen . Het hypocriete en absolute domheid van de “” donateurs “” spat er van af . Met stond dus toe dat de Gazanen werden onderdrukt door “” Hamas “ terroristen . En nu Israël de schuld geven van Genocide ??? De moordpartij van Hamas op onschuldige burgers werd niet goed genoeg begrepen . Het oude liedje ……. Het affect was weer de baas en het rationele werd weggedrukt of…… was dus NIET aanwezig . Net als de Taliban de bevolking onderdrukt in Afghanistan en de vrouwen een vernedering moeten ondergaan en als “” bezit van de man en de denigrerende regels van de Taliban “ is het Karakter van het Salafistische respectievelijk “”Het Islamitische “” is in opmars ook in Europa ……. En toch wordt dat niet goed begrepen door het hypocriete zooi in Europa ( Nederland) , de linkse bende , de krankzinnigen, dewelke « « hun eigen land offeren voor …….. waanzin beleid van Moslims .De heer Pinto schrijf « « niet voor de flauwe kul « « over leven en haat …… « « . De absolute domheid ( naïviteit ) is zo ongelooflijk schade berokkend en…….. toch stemt men weer op de PvdA / Groen Links en D-66 waar de domheid en idiotisme hoogtij viert , Ook Nederland is overgeleverd aan idioten ….! Immers : Rob Jetten van D-66 pleit voor « « « tien( 10) steden bouwen in Nederland ……. Ook al is Nederland “” overbevolkt “”. Wilt U nog meer krankzinnigheid????