Prikbord nr 984

De dwaasheid van het klimaatakkoord wordt weer eens bevestigd door de productie van de 20 grootste olie- en gaslanden. Die is ruim 2 maal zo hoog als toelaatbaar volgens het Akkoord van Parijs waar ‘beloftes’ werden gedaan, waaraan volgens toenmalige deskundigen geen juridische verplichtingen verbonden waren.

Die volgden pas toen de EU – lees: Timmermans – zich met het klimaat ging bemoeien en kennelijk meende dat dit ook bindend zou moeten zijn voor niet-EU-landen. Hoe dom kun je zijn om de welvaart van West-Europa op te offeren aan een hersenschim waarmee ook figuren als Jetten hun politieke rol ‘rechtvaardigen’. Neen, niet privé, daar gelden andere normen. De rest van de wereld kijkt verbijsterd toe en is alleen geïnteresseerd in de miljarden die deze zelfdestructie oplevert.

Corendon

Het voorgenomen vertrek van de Corendon-directie naar het buitenland kost de schatkist naar verluidt slechts 11 miljoen per jaar aan inkomsten wegens passagiersreductie. Daarbij gaat het kennelijk ook om de bedrijfsbelastingen en de inkomstenbelasting van expats, want de activiteiten in Nederland zullen niet helemaal ophouden of straks worden overgenomen door hier gevestigde maatschappijen. Misschien de vliegtuigbrandstof nog een beetje duurder maken of de landingsrechten of de milieuheffingen op tickets, want de toename van het vliegverkeer heeft de luchtvaart al veel te kwetsbaar gemaakt voor (ver)storingen. Terugdringen dus! Met dank aan de hulp van Corendon daarbij. Overigens wel merkwaardig dat de goedkopere Duitse luchtvaart nog mag groeien; zelfs met Nederlandse passagiers. Hebben ze daar een ander ‘Brussels’ klimaatbeleid; net als Spanje dat 13 miljard gaat verspillen aan uitbreiding van luchthavens?

Geweld

De klacht dat er bij straatgeweld tegen de politie niets is tussen de wapenstok en het pistool, lijkt een ondeugdelijk bewijs voor vermeende onmacht. Dan zijn er altijd nog de arrestatie en veroordeling, maar ook rubberkogels kunnen effectief zijn evenals traangas en video-opnamen.

Het zijn echter de burgemeesters, politiebazen en het OM die het optreden van de ME smoren en vervolgens met krokodillentranen hun verontwaardiging uiten. Overigens zijn er ook verhalen en filmpjes bekend, waarin ME-ers in de fout gaan tegen de verkeerde ‘doelgroep’, zoals bejaarden en mensen op een terras. Wellicht uit begrijpelijke woede en frustratie, gezien het Nederlandse strafbeleid.

Groen Nederland

Ik zal het boek van Tim van Hattum over het vergroenen van Nederland niet kopen. Zijn Wageningse beweringen dat Nederland de kennis en het geld heeft om de wereld te laten zien dat wij voorop (kunnen) lopen in het bestrijden van de klimaatverandering, was voldoende om te beseffen dat deze wetenschapper is losgezongen van de werkelijkheid. De ‘wereld’ zit helemaal niet te wachten op Nederland als ‘koploper’, tenzij we miljarden meebrengen. En ons land ‘vergroenen’ door 1 miljoen huizen te bouwen op de hoge gronden, omdat ons land weer een waterrijke delta moet worden, zou betekenen dat op landbouwgronden, de Veluwe, in Limburg en Midden-Brabant complete steden moeten worden gepland. Want het idee om bestaande steden verder uit te breiden zou ertoe leiden dat de industriegebieden en logistieke centra straks in de stad liggen in plaats van aan de rand. En dan hebben het nog niet over de ‘gewenste’ andere voedselproductie, de energievoorziening, de recreatiegebieden (nu al staat bij veel bossen Verboden Toegang) en de benodigde nieuwe wegen en spoorlijnen.

Zelfs als politici een dergelijke langetermijnvisie zouden omarmen, dan nog zijn het geld er niet, de wetgeving er niet en het nut er niet. Wat er wel is, zal niet veranderen: activisten, geldgebrek, luchtfietserij en bestuurlijke chaos als voortzetting van de afgelopen 35 jaar, evenals wetenschappers die zich tientallen jaren met hun ‘project’ bezighouden, .

Ombudsvrouw

De nationale Kinderombudsvrouw heeft een nieuwe aanpak bedacht voor kinderen uit arme gezinnen. De dure hulpverlening door de zogenaamde jeugdzorg bevalt haar kennelijk niet; en terecht. Maar om nu te beweren dat het niet op extra geld aankomt, maar vooral om begeleiding gaat, is verbijsterend. Welke hulpverleners gaan die 100.000 kinderen dan ’begeleiden’; vrijwilligers? En aan wie worden hun bevindingen op integere wijze gerapporteerd; coördinatoren, jeugdzorg, Kinderbescherming, gemeente, de Kinderombudsvrouw? En hoe krijgen die kinderen met zorgen en achterstand en slechte voeding een beter leven; door bijlessen, gratis sport, voedselbank? Terwijl er voor de ouders niets verandert. En wie zijn de managers, toezichthouders, administrateurs en aanspreekpunten?

Zouden we niet eerst de jeugdzorg moeten opdoeken en de medewerkers omscholen, zodat genoeg ‘vrijwilligers’ (5 – 10.000) in een betrouwbare, professionele organisatie kunnen functioneren? De Ombudsvrouw kan zich beter gaan bezighouden met de activistische gemeenteraad in Ede waar stikstof belangrijker wordt gevonden dan mensen; met name bij het aanwijzen van pleeggezinnen/gastouders. Want bij ongeveer 30.000 van die kinderen schiet/schoot de zorg tekort zonder dat er wordt ingegrepen.

Opdracht tot studierapport

Veel overheidsrapporten van externe deskundigen worden gemanipuleerd door de opdrachtgever(s). Het begint al met de – politieke of ambtelijke – reden waarom ‘adviezen’ worden gevraagd van een bepaalde groep deskundigen, vervolgens de formulering van de opdracht, de vaststelling van het budget en tot slot de aanpassingen in het concept-rapport.

De recente opdracht om een advies te schrijven over het instandhoudingsniveau van wolvenroedels lijkt een goed voorbeeld. Wie wil nu bij het Ministerie van Landbouw etc. weten hoeveel roedels in Nederland kunnen (over)leven voordat er moet worden uitgedund door afschot? Waarom niet de vraag: hoe komen we tot een instandhoudingsniveau van nul? Welk ‘nationaal’ belang – anders dan van activisten – wordt gediend met dit verschenen rapport en wat zijn de kosten daarvan? Ik heb die Kamervragen nog niet gehoord, maar dat komt misschien omdat ik niet meer wil luisteren naar geleuter.

Palestijnse Staat

Hamas, Hezbollah en Iran hoeven zich niet ongerust te maken over de toekomst van de Palestijnen, want de vele landen die een Palestijnse Staat willen zullen ongetwijfeld bereid zijn de jaarlijkse miljarden over te maken naar hun bankrekeningen en de wederopbouw te financieren. Misschien kunnen tevens de honderden miljoenen – wellicht enkele miljarden – aan banktegoeden van de Palestijnse leiders worden geblokkeerd ten behoeve van de bevolking?

Niet dat dan alle terroristen aan het ‘werk’ gaan, want zoveel echt werk zijn ze niet gewend. Maar ze kunnen in ieder geval de bestuurlijke – en communicatiefuncties blijven bezetten, de eigen bevolking onderdrukken en de kinderen les geven in Jodenhaat. En uiteraard zal ook de VN ‘hulp’ bieden, net als de activisten en andere ‘nuttige idioten’ hier. Het wachten is op de eerste levering van kernwapens door Iran, want de ‘gelijkwaardige’ strijd tegen Israël begint dan pas echt.

Pensioenoverdracht

Als de aangeboden (concept)rijksbegroting zo snel kan worden doorgerekend, waarom kan dit dan niet met de jaarrekeningen van het ABP. Daar worden onwaarschijnlijke verliezen geleden, lage rendementen gerealiseerd en hoge beloningen uitgedeeld. Voordat banken de failliete boedel ‘overnemen’ zal er toch een eindafrekening moeten plaatsvinden of behoort dit tot de geheime afspraken van de pensioenoverdracht waarbij de gedupeerden geen inspraak zullen hebben? Het is ongelooflijk te zien dat naar verluidt een van de hoofdschuldigen – Paul Rosenmöller – bij de Prinsjesdagtoespraak op de voorste rij mocht aanschuiven. Bijna 100 miljard zoek en de politiek weet van niets; kennelijk te druk met bijzaken?

Politieke taal

Het gejammer in de Tweede Kamer over de motie van de naïeve mevr. Bikker (CU) en vervolgens mevr. Van der Plas (BBB) kan nauwelijks indruk op de kiezers hebben gemaakt, hoewel dit kennelijk toch de bedoeling was. Het fulmineren over de ‘rechtse’ rellen en de schuldigen daarvan, was interessanter, maar even dom, want de kiezers herinneren zich ongetwijfeld het taalgebruik van – vooral linkse – politici over en tegen Pim Fortuyn, de linkse uitspraken – ook in de media – over Wilders, de aanvallen op Faber en Joseph, daarna Yesilgöz, evenals de termen die Timmermans, Dijk (SP) en Jetten gebruiken in de Kamer. Maar ook Vijlbrief (D66) was onbeschoft tegen Joseph zonder dat de Kamervoorzitter ingreep. Dus het schijnheilige toneelstukje over de schuldigen van de rellen, terwijl de rechter kennelijk weinig kwaad daarin ziet, was weer eens kenmerkend voor het niveau van sommige politici. Intussen gaan de media ijverig door met zich in de verkiezingsstrijd te mengen.

Raad van State

De activistische Raad van State ontmaskert zichzelf steeds meer, zonder dat de Koning ingrijpt. Nu weer de drogreden om statushouders voorrang te geven bij woningtoewijzing. Het gaat er niet om wanneer iemand (niet) in de gelegenheid is geweest om op een wachtlijst te komen, maar wanneer dat recht is ingegaan. Het is goed als dit soort wensdenken door de politiek wordt genegeerd; er zijn al genoeg problemen met activistische adviesorganen en rechters, ook op Europees niveau.

Rechterlijke macht

Prof. A. van Putten heeft ooit een kwaliteitssysteem bepleit voor het functioneren van de rechterlijke macht. Dat zal er nooit komen, omdat daarvoor cijfers, normen en ‘prestatiecriteria’ moeten worden ontwikkeld, die ook bruikbaar kunnen zijn voor de Raad van State, Commissies, curatoren, ambtelijke organisaties en het politiemanagement. Zo is onbekend hoeveel rechtszaken terecht tot hoger beroep leiden, hoe vaak meineed wordt gepleegd, hoe vaak advocaten een rechtszaak frustreren en vertragen door te liegen, uitstel te vragen, zuivering van een vonnis te vragen, manipulatie van de rechter (met ongegronde beschuldigingen aan de wederpartij), hun cliënt ziek te melden of een zodanig slechte Conclusie van Antwoord te produceren dat de partijen daarna meerdere malen stukken moeten/mogen wisselen. Zelfs een uitspraak ‘niet ontvankelijk’ of met de toevoeging ‘het overige geëiste wordt afgewezen’ kan leiden tot een nieuwe rechtszaak al dan niet voorafgegaan door een kortgeding. Maar ook asielprocedures, bestuursrechterprocedures, Art. 12 procedures, OM-besluiten (oplichting, straatgeweld, fraude), strafprocessen met chicanerende advocaten, ontslagprocedures, graaiende curatoren en zaken tegen de Jeugdzorg duren vaak (veel) te lang en kosten capaciteit, met name indien de rechter een uitspraak beoogt die niet tot hoger beroep of maatschappelijke onrust leidt. Daarnaast is er sprake van misbruik van recht door het UWV, SVB, vakbonden, Landsadvocaat, Raad van State en activisten. Zolang rechters dit niet (willen) afstraffen blijft hun werklast groeien ten koste van de kwaliteit van de rechtspraak. En dan hebben we het nog niet over het (dis)functioneren van de Orde van Advocaten met de beschermende disciplineprocedures of de frauderapporten van de Algemene Rekenkamer of ‘plaatsvervangend’ rechters met een neventaak als advocaat, adviseur dan wel lid van een belangengroep.

Rusland

De verwachting dat de Russische economie zal instorten door de kosten van de oorlog en de sancties, moet voorlopig niet serieus worden genomen. Poetin heeft nog een aantal opties zoals een NAVO-inzet uitlokken waarmee hij de Russen kan overtuigen van zijn gelijk omtrent de reden van de bijzondere militaire operatie tegen Oekraïne, hij kan de strijd aan het front stoppen zonder een meter grond op te geven en gewoon doorgaan met drones en raketaanvallen, hij kan overgaan op een oorlogseconomie wat de elites niet leuk zullen vinden, maar voor de gewone Rus niet ongewoon is. In ieder geval voor de oudere generatie die de Koude Oorlog heeft meegemaakt en daarbij het Stalin-tijdperk. En tot slot kan hij zijn kernwapen dreigement daadwerkelijk op meerdere plaatsen toepassen, wetende dat veel NAVO-landen kwetsbaar zijn geworden voor de effecten op het gevechtsveld, de morele zwakheid van de bevolking en beduchtheid voor escalatie, de toename van vluchtelingenstromen en politieke verdeeldheid, de uitwerking van de elektromagnetische stralingspuls van nucleaire luchtexplosies op computersystemen, verbindingsmiddelen e.d. Terwijl die bedreigde landen zelf niet over nucleaire gevechtsveldwapens beschikken en tevens kwetsbaar zijn voor cyberaanvallen, aanvallen op zeekabels, zeehavens en koopvaardijschepen, aanvallen op civiele vliegtuigen, GPS-systemen en luchthavens, en aanvallen op allerlei vormen van energievoorziening, internetcommunicatie en brandstofproductie. Doordat het Westen dacht de eerste Koude Oorlog te hebben gewonnen, dreigen we de huidige te verliezen.

Strijkstokken

Niet alleen bij de compensatie in Groningen blijft enorm veel geld aan de ‘strijkstok’ hangen, maar ook bij de toeslagenaffaire, faillissementscuratoren, dubieuze bewindvoerders, pensioenfondsen, UWV, SVB, verkoop van provinciale energiebedrijven, ontwikkelingshulp, sociale werkplaatsen, thuiszorg, goede-doelen-stichtingen en grote (internationale) hulporganisaties. Van veel goede doelen weten we niet eens voor wie het geld werkelijk bestemd is.

Daarom dient ook de vermeende ‘verkoop’ van de Duitse belangen van TenneT (ons nationaal stroomnetwerk) meer aandacht van de politiek en media te krijgen, want voor je het weet is de opbrengst ‘verdampt’. Zeker gezien de beweerde deelname van het ABP in de Duitse tak met naar verluidt een belangrijk deel van bijna 10 miljard. Is dat geld er wel? Want de indruk wordt gewekt dat de Staat (TenneT) haar belangen niet verkoopt, maar gedeeltelijk weggeeft in de vorm van aandelen voor nieuwe investeerders.

Worst Bank Scenario 

(mr. Hester Bais)

Citaat: Verder grepen de wereldleiders de kredietcrisis aan om de mogelijkheden voor een wereldmunt te verkennen, met daarin een cruciale rol voor het Internationaal Monetair Fonds (IMF), een niet democratisch gekozen internationale organisatie (net als de ECB overigens). De focus was eerst gericht op de Europese kapitaalmarkt en dus op Europese liquiditeit, maar het uiteindelijke doel is toegang creëren tot wereldwijde liquiditeit. Hoe ruimer en toegankelijk die liquiditeit, zo is de gedachte, des te beter functioneert het bankmodel. Cruciaal blijft in dit model echter het onderpand. De onderpandcarrousel werd daarom verruimd van de nationale bank-verzekeraars naar de Europese financiële markten.

Om zowel het pimpen van het onderpand als de ruimere beschikbaarheid van liquiditeit op grote schaal mogelijk te maken, moest in een eerder stadium het rondpompen van onderpand (de distributie) juridisch worden geregeld. Om die reden werden aan het begin van deze eeuw alvast de verhandelbaarheid en levering van onderpand juridisch opgetuigd via een Europese Onderpand-richtlijn. Zoals we later zullen zien vormde deze onderpandrichtlijn een belangrijke voorwaarde voor het implementeren van Bankmodel 3.0. […]

In navolging van de historische bijeenkomst in Bretton Woods (1944) – een nederzetting in de staat New Hampshire in de VS – kwamen op 15 november 2008 uiteindelijk alle wereldleiders bijeen. In Washington D.C. dit keer. Ondanks het feit dat deze G20-bijeenkomst van staatshoofden als een Bretton Woods 2.0-bijeenkomst was aangekondigd, bestond er weinig inhoudelijke overeenstemming en werd de bijeenkomst bekritiseerd vanwege het niet-transparante voorbereidingsproces. De publieke opinie over de bijeenkomst was daarom verre van positief. Zo schreef de Britse krant The Independent ‘Wat we hebben is een top zonder [publieke] agenda, over een crisis zonder een overeengekomen oorzaak, in een land zonder functionerende regering’. Bush, Sarkozy, Merkel, Berlusconi, Brown, Trichet (ECB) en Strauss-Kahn [Franse minister] hadden echter wel degelijk een agenda. Achter de schermen werd namelijk een nieuwe financiële architectuur in de steigers gezet. […] De vraag die ze wilden beantwoorden was: moet er wereldwijd een centrale bank komen die naar believen geld kan scheppen of zou het juist beter zijn de kredietkraan dicht te draaien?

[Gezien het initiatief van Frankrijk zal het de lezer niet verbazen dat er voor de eerste mogelijkheid is gekozen…] Word vervolgd.

Zorgkosten

Zelfs ‘deskundigen’ die beweren dat de zorgkosten hier jaarlijks ruim 100 miljard bedragen, kennen de cijfers niet. Overigens wordt die 114 miljard op de rijksbegroting van 2026 gedeeltelijk ‘gecompenseerd’ door de belastingafdrachten van zorgverleners, farmaceutische bedrijven, horecabedrijven, energiebedrijven, ict-bedrijven, verzekeraars, ambtenaren en producenten van medische apparatuur. Daar staat tegenover dat de eigen bijdragen, de zorgpremies, de kosten van privé zorg, de bijdragen voor verzorgingstehuizen, de apotheekkosten (bijv. medicijnen die niet worden vergoed) en overige niet-verzekerde kosten een aanzienlijk bedrag vormen, maar niet worden vermeld. Waarom niet? Indien 10 miljoen mensen € 2000 verzekeringspremie per jaar betalen plus € 500 eigen risico etc. dan gaat het om tenminste € 25 miljard per jaar. Waarom blijven die bedragen buiten beeld? Want ook de vele stichtingen die beweren geld in te zamelen voor verbetering van de gezondheidszorg dragen hun ‘steentje’ bij, maar hoe groot dat is en wat ermee gedaan wordt? De jaarrekeningen en accountantsverklaringen zijn doorgaans opvallend vaag.