Russische taalrechten in Oekraïne

Alleen politieke manipulatie kan de Russische taalrechten in Oekraïne herstellen zoals Lavrov wil. Volgens Andrew Korybko kan alleen de VS dit voor elkaar krijgen, aangezien Rusland geen invloed heeft op de politieke processen in Oekraïne.

De Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergej Lavrov, beloofde begin juni op de Dag van de Russische Taal dat “Rusland de Russen en Russischtaligen niet in de problemen zal laten en ervoor zal zorgen dat hun wettelijke rechten, waaronder het recht om hun moedertaal te spreken, volledig worden hersteld. We zullen dit dringende probleem op internationale podia blijven bespreken. We zullen erop aandringen dat het wordt opgelost als voorwaarde voor een duurzame, vreedzame oplossing van het conflict in Oekraïne.”

Dit sluit aan bij Ruslands denazificatiedoelstelling en werd opgenomen in het memorandum voor het beëindigen van het conflict dat het aan Oekraïne overhandigde tijdens de tweede ronde van hun onlangs hervatte bilaterale gesprekken in Istanbul. Objectief gezien is het herstel van de volledige Russische taalrechten in Oekraïne noodzakelijk voor een duurzame vrede, maar dit kan alleen worden bereikt via wetswijzigingen. Daarin schuilt het probleem, aangezien de Rada (Rada = Oekraïense Perlement) niet geïnteresseerd is in het intrekken van de ” staatstaalwet ” uit 2019, die begin 2022 van kracht werd.

Juist om deze reden roept het Russische memorandum ook op tot verkiezingen voor de Rada, parallel aan die voor het presidentschap, hoewel er nog steeds geen garantie is dat Russisch-vriendelijke krachten (in de context van de intrekking van de bovengenoemde wet) aan de macht komen om die pragmatische eis te implementeren. Daarom is uiteindelijk politieke manipulatie nodig om de volledige Russische taalrechten in Oekraïne te herstellen, maar Rusland heeft geen invloed op de politieke processen, zoals blijkt uit zijn onvermogen om verandering te bewerkstelligen.

Dit deel van Ruslands denazificatiedoelstelling zal daarom mogelijk niet worden gehaald, tenzij de VS deze verantwoordelijkheid op zich nemen, wat verstandig zou zijn om de wortels van een nieuw conflict weg te nemen. Immers, zolang de Russische taalrechten niet volledig hersteld zijn, zal het Kremlin zich blijven inzetten voor deze zaak en mogelijk zelfs geheime acties overwegen. De miljoenen gediscrimineerde Russischtaligen in Oekraïne zouden een vruchtbare voedingsbodem kunnen vormen voor dergelijke operaties na opheffing van de staat van beleg.

De regering-Trump lijkt in dat aspect tot nu toe echter niet geïnteresseerd, zoals blijkt uit het ontbreken van druk op Zelensky om te voldoen aan de belangrijkere concessies die Rusland eist voor vrede, zoals territoriale claims en demilitarisering. Trump suggereerde zelfs tijdens zijn ontmoeting in het Witte Huis met de nieuwe Duitse bondskanselier Friedrich Merz begin juni dat het voor Rusland en Oekraïne beter zou zijn om nog wat langer met elkaar te vechten, wat erop wijst dat hij niet geïnteresseerd is in deze details voor vrede.

Zelfs als hij ervan op de hoogte was en ermee instemde dat ze de beste manier zijn om het conflict duurzaam te beëindigen, mogelijk onder invloed van zijn pragmatische speciale gezant voor Rusland, Steve Witkoff, zouden er vragen rijzen over de manier om de gewenste uitkomst politiek te bewerkstelligen. Het blijft onduidelijk hoeveel Rada-leden zich herkiesbaar zullen stellen, wie hen zal tegenwerken en wat hun standpunt ten opzichte van deze uiterst gevoelige kwestie zou zijn in de binnenlandse context na het conflict als ze zouden winnen.

Zelfs als deze details bekend waren, kunnen geheime financiering en mediasteun voor voorkeurskandidaten slechts tot op zekere hoogte helpen, laat staan ​​dat ze politiek een uitkomst kunnen bewerkstelligen waarbij de Rada stemt voor intrekking van de “staatstaalwet” en de (nieuwe?) president deze niet met een veto treft of door een twee derde meerderheid wordt verworpen. De meest realistische manier om dit doel te bereiken is dat de VS militaire en inlichtingendiensten na het conflict afhankelijk maken van de naleving ervan. Maar daarvoor moet Trump zijn hele beoogde einddoel heroverwegen.

Andrew Korybko is politiek analist, journalist en vaste medewerker van diverse online tijdschriften. Hij is tevens lid van de deskundigenraad van het Instituut voor Strategische Studies en Voorspellingen van de People’s Friendship University in Rusland. Hij heeft diverse werken gepubliceerd op het gebied van hybride oorlogen, waaronder “Hybrid Wars: The Indirect Adaptive Approach to Regime Change” en “The Law of Hybrid War: Eastern Hemisphere”.