Uitsluiten

Sonja Dahlmans drukt het op de website opiniez treffend uit: “de rondreizende mediakaravaan agendeert wat zij belangrijk vindt om zelf relevant te blijven en bepaalt ook de sociale moraal en het gelijk”. Wanneer de wekelijkse berichtgeving op een rijtje wordt gezet dan begrijpt men wat zij daarmee bedoelt te zeggen. De media houden zich vooral bezig met een ding: uitsluiten van berichtgeving die niet het linkse deug narratief ondersteunt, maar juist onderuithaalt.

Uitsluiten is sinds de Bosnische burgeroorlog de slogan waarmee het merendeel van de traditionele media zijn berichtgeving op voorpagina’s en websites opleukt. Een slogan die nog eens blinkend opgepoetst werd tijdens de regeerperiode van Trump, de Coronapandemie en stevig werd afgestoft voor de berichtgeving over het gewapende treffen op Oekraïense grondgebied. Mediaberichtgeving is de kunst van het uitsluiten, de kunde van het propagandawezen geworden die het karakter van het eigen deugdenken reflecteert en in zijn spoor incompetente politici in Regering en Parlement mee laat surfen.  

De doelstelling van dat deel van de media dat het overheidsnarratief ondersteunt en in veel gevallen diepte en kleur geeft, is niet meer het informeren van de samenleving met feiten en data om persoonlijke meningsvorming te ondersteunen, maar het dom houden om de weg voor het overheidsnarratief te plaveien. Uitsluiten geeft ruimte aan hele leugens en halve gemanipuleerde waarheden; aan framing en doxing.

De lijst

Wie niet gelooft in de bovenstaande teksten, moet maar eens verklaren waarom Reporters Sans Frontieres (RSF) de verzameling van Nederlandse berichtgevers heeft laten duikelen van plaats 6 naar plaats 28? Net boven het oerdemocratische Argentinië. Het is bovendien tekenend dat West-Europese media die zich herhaaldelijk op de borst slaan over de (niet-bestaande) vrijheid van meningsuiting niet erg hoog op die lijst van 180 landen staan: Duitsland op 16, Frankrijk op 23, UK op 24 en Frankrijk op 26. Nog wel een groot aantal plaatsen beter dan de Amerikaanse media die in de lijst op plaats 42 bivakkeert. Kopieert de Nederlandse media niet gretig de berichtgeving van die steeds socialistischer gekleurde Staat? Het is een bewijs waarom het zo bedenkelijk gesteld is met de status van de Nederlandseberichtgeving. Nederlandse media kunnen zich beter spiegelen aan hun Noordse collegae die de eerste drie plaatsen bezetten.

De RSF geeft voor mensen die regelmatig de dreigende spinnenwebben in hun denkvermogen willen wegzwabberen de volgende onderbouwing:

• “De Nederlandse Overheid biedt al jaren niet meer de wettelijk vereist toegang tot officiële documentatie. In de meeste gevallen kwam de door journalisten gevraagde documentatie te laat, was onjuist of onvolledig”. Er kan daaraan gevoegd worden dat op de via de WOB procedure verstrekte documentatie, essentiële informatie zwart gelakt was en vaak alleen maar zwart gemaakte pagina’s overhandigd werden.

• “De groeiende mediaconcentratie baart zorgen. Twee mediabedrijven bezitten de overgrote meerderheid van de hard copy berichtgeving (kranten)”. Die tekst kan en moet worden aangevuld met “de daarmee verbonden digitale podia”. Twee mediabedrijven die het uitsluiten tot kunst hebben verheven en van het benadrukken van de splinters in andermans ogen en het negeren van de balk in eigen ogen een sport hebben gemaakt. Twee mediabedrijven in buitenlandse handen die zich te vaak bedienen van het propageren van het overheidsnarratief.  Twee mediabedrijven die ogenschijnlijk het monopolie van de berichtgeving hebben.

• “De media worden vaak aangevallen door kleine, populistische partijen, zowel rechts als links van het politieke spectrum”. Dus niet alleen van rechts zoals de deugdenkende coalitie en hun vuurspuwende aanhang, de samenleving wil doen geloven! Overigens staat in het verslag ook een kanttekening over de veiligheid van mediavertegenwoordigers op straat en in de eigen woning. Die worden steeds meer bedreigd door een “verwarde persoon” als het een links denkende persoon betreft resp. een extremist of zelfs een terrorist als het een rechtsdragende persoon is. Door wie of welke beweging dan ook, het is een bevestiging dat het slecht gesteld is met de vrijheid van meningsuiting en boodschappers van voor deugende personen ongewenste informatie. Het is een bevestiging dat de Politie ofwel gepijnigd wordt door eigen onkunde, ofwel door een ongewenste begrenzing van zijn bevoegdheden. De vinger wijst dan naar de overheid.

Marcel Gelauf (hoofd van het Genootschap van Hoofdredacteuren) voegt aan die kanttekeningen de volgende opmerking toe: “Beleidsmakers worden afgeschermd door hordes (hij noemt legers, maar dat scoort onder de huidige omstandigheden niet echt) voorlichters; primeurs worden kapot gemaakt en er wordt gelogen. Dat doet iets met de informatievoorziening naar het publiek toe”. Die kanttekening heeft een ietwat hypocriete toonzetting. Gelauf is hoofdredacteur van de NPO en die kan niet echt als een objectieve uitzendinstantie worden aangemerkt.

De reactie van de Doofpotten-66 voorganger Jan Paternotte onderstreept waarom Nederland geduikeld is: “dat komt door Wilders!” Opmerkelijk dat hij de naam Baudet uit die reactie heeft weggelaten. Vermoedelijk had hij in het spoor van Minister-president en Minister van Financiën daar even “geen herinnering aan”. Ik verbaas me niet over zo’n uitermate geborneerde uitspraak, omdat het gezien de argumenten van de RSF de verdraaiing van feiten in de geesten van de huidige politieke generatie markeert.

Politici

In het spoor van de media doen ook politici van de coalitie partijen graag aan uitsluiten en in dit geval het uitsluiten van het klootjesvolk. Alma van Hees legt dat in haar column “Links opgeleiden halen de neus op voor de gewone burger” uit. Los van het feit of hier niet sprake kan zijn van een pleonasme geeft ze in normale mensen taal een leesbare en vooral begrijpelijke onderbouwing van die titel. Een paar uitspraken als leeswijzer:

• “GroenLinks, D66 en de PvdA hebben al lang afscheid genomen van de ‘gewone’ mensen: the little people. Ze kennen ze niet meer en willen ze ook niet kennen. “Wie zijn die mensen?” vroeg Sigrid Kaag en Hillary Clinton noemde ze onomwonden deplorables. De voormalige ‘arbeiders’ zijn blij gemaakt met de term ‘praktisch geschoolden’ – dat klinkt al een stuk beter – maar ondertussen zien deze linkse partijen hen nog steeds niet staan. 

• De ‘progressieve’ intelligentsia kent nauwelijks iemand buiten hun eigen bubbel en is zo overtuigd van eigen gelijk, dat de verworven macht wordt gebruikt om iedereen met de eigen ideologie te indoctrineren. Want zij weten het beter. De, domoren en achterblijvers, moeten worden opgevoed om ‘de ideale wereld’ te kunnen realiseren.

• Want als er één ding duidelijk is, is het wel dat een steeds groter deel van de Europese bevolking, zoals in Frankrijk maar ook hier, niet blij wordt van het EU-beleid. Dat is ook nogal logisch, want wie houdt er nu van ongebreidelde immigratie, woningnood, stijgende prijzen door een onnadenkend sanctiebeleid die alleen de gewone burger in heel Europa raakt? 

• Een complex verdeeld land (…),  dat wordt gerund door hoogopgeleiden versus de rest. Die rest heeft niet alleen minder te verteren en een lagere opleiding, maar voelt zich vooral buitengesloten, ongezonder, eenzamer en mist sterke netwerken. Die rest woont in probleemwijken van grote steden, op krimpend platteland en in middelgrote gemeenten waar de industrie verdween.

Het is op deze website herhaaldelijk benadrukt dat de kleine man en vrouw alleen als kiesvee mogen en moeten fungeren. Waarom? Om te kunnen pronken met groei en winst of zelfs als je verliest en nog steeds de grootste blijft, kunnen beweren dat je toch gewonnen hebt. Om te kunnen pronken met een brede achterban, die tijdens maandelijkse peilingen krimpt en bij verkiezingen toch weer is gegroeid. Is het dan verrassend dat met steun van een deel van het electoraat met een windvaan instelling, beleid gevoerd kan worden dat Nederland rechtstreeks naar donkere grotten en onpeilbare diepe ravijnen voert?

Corrigeren

Dat modieuze geklets door de combinatie media, elitocratie en activistische deugbewegingen over inclusiviteit, diversiteit, xenofobie, genderkeuze, klimaat neutrale onbegrensde samenleving en sancties om ongehoorzame leiders naar de rechtszaal te kunnen dirigeren, heeft de traditionele Nederlandse mores in twee decennia vermoord. Heeft de Nederlandse samenleving opgezadeld met een liegende, bedriegende, draaiende, onbetrouwbare combinatie die probeert om de begrenzing van denken en doen naar eigen inzicht te verleggen. Die politieke opstelling en instelling kan alleen in het stemhokje bestraft worden en als dat niet gebeurt dan blijft slechts een paar ongewenste opties over. De keuze is aan het klootjesvolk: wil die aan het stuur zitten of  in de achterbak liggen.