Prikbord nr 833 (incl. correctie)

In voorgaande ‘Prikbord’ maakte ik onder het kopje Biden-gate gewag van 128775 e-mails op de laptop van ‘Biden’. Dit is echter diens zoon, Hunter Biden. Deze jongeman* loopt mank van de vele miljoenen die hij vanuit China, Rusland en dergelijke krijgt toegeschoven voor ‘adviezen’ m.n. op het terrein van energie.

De Bidens runnen al jaren een ‘familiebedrijf’ in adviezen en zijn vooral actief op het gebied van energie (wegens ‘milieu’), met name ook in Oekraïne waar zich in de Donbas-regio veel schaliegas bevindt…) Het is te verwachten dat er tevens communicatie met president Biden is aangetroffen. Overigens zijn ze daarin niet uniek: ook van de familie Bush en van de Clintons is bekend dat ze in ‘buitenlandse zaken’ deden. En de relaties tussen Franse politici en oliebedrijven zijn al eerder door onderzoeksjournalisten aan de kaak gesteld. En de lobbyisten van industrie en gezondheidszorg liepen het Duitse parlementsgebouw in en uit.

* Volgens het “verhaal” zou H.B. zijn laptop weggebracht hebben voor

reparatie en de reparateur heeft een kopie van de HD gemaakt alvorens hij de laptop bij de overheid(!) terug heeft ingeleverd. Het is natuurlijk lastig te achterhalen of dit verhaal juist is.

Afsluitdijk

Als naar verluidt de Staat bijna een half miljard moet (terug)betalen aan de bouwers die de Afsluitdijk renoveren, dan gaat het niet om incompetentie van de betrokken ambtenaren, maar ook om de voorspelbaarheid van dit soort blunders (of zijn het malversaties?). Bij de renovaties van paleizen, de nieuwe sluis in IJmuiden, de ict-projecten en de bouw van ministeries, musea, gevangenissen en ambassades is dit ‘normaal’. Welke belangenverstrengeling hier achter zit, wil de Kamer niet weten; zelfs niet van het Chipshol-dossier, het witwasdossier (banken), de (internationale) vennootschapsbelasting, de Schipholuitbreidingen en de biomassacentrales.

En wanneer beginnen de parlementaire enquêtes over de kosten van de Corona-aanpak en de ‘verdwenen’ 18 miljard, nadat al eerder 5 miljard bij Ontwikkelingssamenwerking was ‘ verdampt’?

Groene gelovigen

In meerdere landen blijken bij verkiezingen het geloof in sprookjes en wonderen toe te nemen. Niet alleen in Zuid Amerika en Afrika raken kiezers geboeid door redevoeringen en beloftes die volstrekt ongeloofwaardig zijn; ook in de Filippijnen en Australië is men de recente geschiedenis vergeten en hopen eenvoudigen van geest op een betere toekomst. In Australië – net als in Duitsland – gaat het om de groene verwachtingen van klimaatbeheersing, terwijl de wereld daar helemaal niet mee bezig is. Zelfs de (minimale) CO₂-reductie zal de klimaatverandering niet terugdringen naar de stand van zaken vóór de stormen, overstromingen, tsunami’s, bosbranden, vulkaanuitbarstingen en tornado’s. Hoogstens kan de opwarming van de atmosfeer (niet de aarde) iets worden afgeremd, maar die blijft toenemen. Duitsland realiseert zich reeds de stommiteit om kerncentrales stil te leggen en in Australië is men kennelijk nog steeds onwetend over de bevolkingstoename in de wereld, de enorme groei van het vliegverkeer en de bouw- en industrialisatie-explosies in Azië en (voormalige) ontwikkelingslanden. Helaas is er nog geen groene religie die grenzen stelt aan de sprookjes en aan de bevolkingsgroei.

Hoge Raad

Niet alleen uit de uitspraak over de belastingteruggaaf aan spaarders blijkt dat de Hoge Raad een politiek orgaan is geworden. Overigens net als de Raad van State. Maar in dit geval doet zich het merkwaardige fenomeen voor dat de Raad ook reeds een uitspraak doet over gedupeerden die nog helemaal geen procedure zijn gestart via de bestuursrechter. Het belangrijkste aanknopingspunt daarvoor is immers de kennisname van onrechtmatig handelen resp. misbruik van (belasting)recht resp. ongerechtvaardigde verrijking resp. discriminatie tussen belastingbetalers/burgers bij belastingheffing resp. weigeren van een administratieve/ambtshalve correctie. Dit laatste zal de gedupeerde nu eerst moeten vragen, omdat de verjaringstermijn is ingegaan (vanaf datum bevestiging/bewijs van schade, kennis van de omvang daarvan en aanwijzing van de ‘dader’ door uitspraak HR). Eerst daarna – bij afwijzing door de belastingdienst – kan een bezwaar worden ingediend en de procedure bij de bestuursrechter worden gestart, waarbij doorgaans geen advocaat nodig is. Elke jurist (bijv. van een gerechtsdeurwaarder) kan de eenvoudige aanklacht tegen de staat/belastingdienst opstellen, indien men dit niet zelf kan of wil doen. Wel een berekening van de omvang van de schade (onrechtmatige heffing) bijvoegen. Dit geldt eveneens bij het aangetekend versturen van een stuitingsbrief aan de belastingdienst betreffende de mogelijke verjaring van recht op ‘compensatie’.

Mensenrechten

Een VN-onderzoek naar de mensenrechten van Oekraïense burgers zal weinig opleveren zolang landen als China en Rusland vooraanstaande posities innemen in de VN en de Veiligheidsraad. Men name de VN-commissaris die daarvoor is aangesteld, wil in haar rapport nauwelijks iets weten over de behandeling van de Oeigoeren. Zoals eerder de bezetting van Tibet, de steun aan Noord Korea en het optreden in Hong Kong werden genegeerd. Taiwan vreest terecht voor haar toekomst, ondanks de ‘verspreking’ van Biden. Moskou kan eveneens ongestoord mensenrechten schenden, oorlogsmisdaden plegen, dreigen met kernwapens en de dictatuur in Wit-Rusland steunen. Terwijl Poetin mekkert over de mogelijke levering van raketten aan Oekraïne, wordt er intussen hard gewerkt aan nieuwe Russische raketten met een bereik van naar verluidt 1000 km.

Wanneer wordt die corrupte VN-moloch eindelijk opgeheven?

Misbruik toeslagcompensatie

Zoals eerder misbruik werd gemaakt van toeslagen – door studenten, EU-arbeiders, ouders, bemiddelingsbureaus, thuiszorg, etc. – is nu eveneens misbruik gesignaleerd van de generieke toeslagcompensatie. Het gaat daarbij om een bedrag van € 30.000 voor ouders die in de computers van de Belastingdienst geregistreerd staan als ‘aangeslagen voor terugbetaling plus boete of als deelnemer betalingsregeling’. Waarom de oplichters niet (kunnen) worden aangepakt of iedereen tenminste gewaarschuwd voor toekomstige consequenties van een valse claim, is een raadsel. De computers van de Belastingdienst zijn niet defect, neem ik aan, en alle andere (te hoge) toeslagen zijn wel geregistreerd en verrekenbaar. Bovendien is er een hele staatssecretaris voor dit dossier en een lijst van meldingen over verdachte claims. Juist het aanpakken van een handvol oplichters zal de rest afschrikken. De vele te vroeg ‘gepensioneerde’ belastingambtenaren kunnen hierbij wellicht een handje helpen; zelfs als thuiswerker. Met € 30.000 per oplichtingsdossier moet dit kosteneffectief kunnen zijn en in ieder geval preventief werken. Nalatigheid ter zake is niet alleen onrechtmatig (en discriminerend tegenover degenen die wel terecht een terugvordering hebben voldaan), maar bovendien een bevestiging dat oplichting, fraude en schulden maken ‘loont’, want in het ergste geval komt men in de gratis schuldsanering met alle voordelen die daarbij horen.

Onnozel

Na de spionage door een Pakistaanse ‘medewerker’ bij een Nederlands uranium-project – een schandaal dat in de doofpot moest blijven door de klokkenluider ernstig te chicaneren – en de incidenten rond de dood van een NL technicus op het gebied van onderzeeboottechnologie, zou men verwachten dat Den Haag wat minder naïef was geworden. Zeker sinds de spionage via Duitse communicatie-/crypto-apparatuur en Chinese elektronica bekend is geworden, had er een analyse moeten komen van de studies/onderzoeksprojecten waarbij buitenlandse studenten niet welkom zijn. Nu lijkt het erop dat er zelfs geen toezichthouder is of helemaal geen beleid. Hoe onnozel kun je zijn?