Zijn we er toch weer ingetuind?

De titel van dit artikeltje is ontleend aan de uitspraak van sportcommentator Herman Kuiphof, die de bijna wanhopige uitspraak gebruikte tijdens de finale van het WK-voetbal in 1974 waar het Nederlands elftal werd afgeserveerd. Eenzelfde gevoel bekruipt de burger Anno 2021, nu de regering alsnog heeft besloten tot de invoering van een ‘digitaal toegangspaspoort’.

Óf je bent gevaccineerd of je hebt een herstelbewijs, anders kun je straks niet meer deelnemen aan de samenleving. Een jaar geleden was dat nog ondenkbaar. Minister De Jonge riep te pas en te onpas dat “ongevaccineerden nooit gediscrimineerd zouden worden”. Er zou geen vaccinatiedrang of -dwang zijn en zo’n 2G-systeem, dat zou er ook echt h e l e m a a l niet komen. Wie dat dacht moest wel een enorme ‘wappie’ zijn en geschikt voor de psychiatrische inrichting.

Andere voornemens?

Maar zie: de verplichte 1.5 meter is terug, de toch al zwaar getroffen horeca moet om 20.00 uur dicht, geen publiek bij sportwedstrijden, het invoeren van de 2G-regel, de ‘coronapas’ in winkels en totaal geen informatie wanneer de maatregelen kunnen stoppen. De maatregelen lijken steeds minder te maken te hebben met de volksgezondheid en je vraagt je toch af of dit demissionaire kabinet wellicht heel andere voornemens heeft. Baudet (FvD) in 2020: “Straks komt er een digitaal paspoort waarmee ze mensen die zich niet twee keer per jaar laten injecteren de toegang ontzeggen tot de samenleving”. In de Tweede Kamer lachte het Kartel zich kapot om zóveel onbenul en geraaskal. Via de Publieke Omroep werd ons nogmaals ingepeperd dat de teksten van Baudet ‘nergens op sloegen’. Rutte en De Jonge in 2021 echter: “Met het digitaal paspoort gaan we mensen die zich niet twee keer per jaar laten injecteren weren uit de samenleving”. De voorspelling van Baudet en veel van zijn collega’s in de Kamer, kwam dus uit. Het gaat er niet om of men gevaccineerd is tegen TBC, pokken of polio, maar uitsluitend om de mededeling “gevaccineerd tegen COVID-19”.

Het categorisch falen van alle maatregelen verontrust de burgers; zij hebben steeds minder vertrouwen in deze lichting politici. Dit falen tegen de achtergrond van andere, wellicht betere, coronamaatregelen die ook veel meer voor de hand liggen, maakt de burger ronduit achterdochtig. Het enkele feit bijvoorbeeld, dat de overheid uitgaven ter grootte van 5 miljard euro voor de ‘volksgezondheid’ niet kan verklaren en alternatieve behandelmethoden niet laat onderzoeken maar zelfs verbiedt, voedt de gedachte dat in ieder geval enkele grote farmabedrijven meer invloed op de kabinetsbesluiten hebben dan de situatie rond de volksgezondheid, laat staan de burger. Het tranentrekkende verschijnsel ‘persconferentie’, waarbij twee – kennelijk amper volwassen – ministers de natie bejegenen alsof diezelfde samenleving uitsluitend bestaat uit geestelijk gestoorden, haalt inmiddels het niveau van een slapstick met Laurel en Hardy. De inhoudelijke boodschap is dat vaccineren niet verplicht is, maar eigenlijk wel. Vooralsnog werkt het uitsluitend op de lachspieren, want al te serieus kun je dit toch werkelijk niet meer nemen.

Alle maatregelen hebben een aantal overeenkomsten:
-ze helpen doorgaans niet of nauwelijks tegen verspreiding van het virus;
-ze hebben een onbeperkte tijdsduur;
-ze beperken essentiële vrijheden;
-ze delen de samenleving op in groepen.

Klimaat

Eenzelfde methodiek zien we rond de klimaatcrisis: er wordt een ‘probleem’ in stelling gebracht en de maatregelen die genomen worden hebben eenzelfde effect: het is niet bekend hoe lang deze maatregelen nog voortduren, ze beperken de burgerlijke vrijheden ernstig en delen de samenleving op in groepen. Het lijdt geen enkele twijfel dat de diepe economische crisis die nu ophanden is, eenzelfde overheidsoptreden te zien geeft. “Er is een probleem en de burgers moeten een deel van hun vrijheden opgeven teneinde dit probleem het hoofd te kunnen bieden”.

Per saldo werken de maatregelen niet, want de overheid is helemaal geen producent van ‘economie’, of ziekten, noch klimaat. De economie wordt gemaakt door ondernemers die hun kapitaal, creativiteit en lef inzetten en de overheid stelt namens – en afgevaardigd door – het volk, daar de spelregels voor op. Ziekten worden door de natuur gemaakt of gebroken en de overheid beperkt zich tot het zo goed mogelijk beschermen van de volksgezondheid. Van de veronderstelde natuurproblemen zullen we later nog zien dat het ongekende nonsens is. Misschien kunnen Kamerleden eerst eens vragen hoeveel water er op deze aarde voorradig is en hoeveel water er nog aangevoerd moet worden vanuit de ruimte om landen te laten overstromen.  

Het ziet ernaar uit dat de overheid telkens twijfelachtige fenomenen aan de man brengt als ‘problemen’, om vervolgens maatregelen te nemen die steeds hetzelfde karakter dragen: een verdere beperking van burgerlijke vrijheden. Dat vrijwel alle gevestigde partijen, opgericht in de 19^e of 20^e eeuw, daaraan meewerken, laat zien dat er met name na de Tweede Wereldoorlog een feodaal type politiek is ontstaan.

Ik heb slecht nieuws voor de gevestigde partijen; feodale regeringssystemen vallen doorgaans ten prooi aan revoluties.