Het vestigingsklimaat staat volgens de VVD onder druk. De plannen van SHELL om zich in het VK te vestigen, waren voldoende pijnlijk voor het kabinet om de vestigingsnoodtoestand uit te roepen. Het klimaat wat SHELL dwarszit heeft vermoedelijk meer te maken met de (te) sterke posities die NGO’s in dit land hebben.
Shell moet in 2030 de CO2-uitstoot met 45 procent teruggebracht hebben ten opzichte van 2019 volgens de rechtbank in Den Haag. Daar diende op 26 mei j.l. ‘de klimaatzaak tegen Shell’ die was aangespannen door onder andere de Nederlandse NGO’s Milieudefensie en Greenpeace. Het vonnis bleek wereldwijd een absoluut unicum. Nooit eerder verplichtte een rechtbank een groot (olie) bedrijf tot meer actie tegen de uitstoot van broeikasgassen. Die uitstoot draagt volgens de klagende organisaties bij aan de opwarming van de aarde en daar moet Shell iets tegen doen, vinden de rechters. De rechter noemt het duidelijk dat de uitspraak “verstrekkende gevolgen kan hebben bijvoorbeeld voor de groei van Shell en voor investeringen in fossiele brandstoffen die het nu mogelijk zal moeten nalaten”. Het tegengaan van gevaarlijke klimaatverandering rechtvaardigt echter dat soort offers, oordeelden de kennelijk zeer klimaatdeskundige rechters. Hoe enorm de aarde overigens opwarmt zullen we tussen 20 november en 10 december a.s. kunnen zien. Noteert u het maar vast in uw agenda: het wordt dan ongekend koud.
Een nieuw maatschappelijk middenveld heeft zich sinds de negentiger jaren naast de reeds bekende organisaties en instituties van de verzuiling kunnen nestelen. In internationaal perspectief worden zij NGO’s (non governmental organizations) genoemd, die met name op de terreinen van milieu, natuur en ontwikkelingshulp werkzaam zijn. Mits de doelstellingen aan bepaalde en weinig doorzichtige criteria voldoen, ontvangen zij veelal subsidies van uiteenlopende – lokale of de landelijke – overheden. Deze organisaties hebben dikwijls wel leden, maar dan wel leden die over beleid en standpunten van de NGO’s en de samenstelling van het bestuur werkelijk helemaal niets te zeggen hebben. De eigenlijke doelstellingen van de NGO’s beperken zich dan ook veelal tot het verzamelen van geld, teneinde dit in eigen kringen weer uit te betalen als ‘salaris’. In hun besturen komen we veelal ‘bekende Nederlanders’(BN-ers) als bestuursleden tegen die, alvorens aan het beoogde werk te gaan, eerst een paleis annex kantoor confisqueren en het eigen inkomen vormgeven met vele tonnen (overheids-) geld en dito pensioenvoorzieningen. U snapt het al: zij zijn gerekruteerd uit de kringen van genossen in de achterbannen van de kartelpartijen.
Deze NGO’s zijn in Nederland belangrijk geworden, omdat zij de kaste van zittende politici veelal van dienst zijn als ‘influencers’ in de media of anderszins. Het ziet er echter naar uit dat de NGO’s, teneinde hun oorspronkelijke aanspraken op de verstrekte subsidies alibi te geven, zich soms gedwongen zien daadwerkelijk een ‘niet gouvernementele’ actie te nemen. Dat mes snijdt aan twee kanten; in de eerste plaats is een alibi verkregen voor de (veelal grote) sommen geld die zij aan subsidie ontvingen en in de tweede plaats bestendigen zij hun bestaansrecht in de publieke opinie. De overheid zal het niet snel wagen de subsidies stop te zetten, wat het einde van de organisatie zou betekenen en waardoor er in de toekomst geen gebruik meer van kan worden gemaakt.
Dat een bedrijf als SHELL onder die condities Nederland letterlijk links laat liggen, is begrijpelijk. De onzekerheid rond investeringen is met het optreden van gesubsidieerde NGO’s zoals Greenpeace en Milieudefensie te groot geworden en voldoende reden om het Verenigd Koninkrijk als thuisbasis te kiezen. Het ligt ook nog eens buiten die malle EU van Timmermans; dat is ook mooi meegenomen.