Na een kort ziekbed is Hans van Baalen overleden aan een slopende ziekte. Ik ken Hans al meer dan 25 jaar, samen hebben we vaak gestreden voor onze krijgsmacht en onze militairen. Niet alleen als collega’s in de Tweede Kamer, maar ook als medewerkers van Stavast en Sta-Pal. Zijn overlijden op 60-jarige leeftijd is een groot verlies voor zijn vrouw Ineke, zijn tienerzoon Robert, familie en vrienden, maar ook voor conservatief Nederland. Hans was een van de weinige politici die met kennis van zaken sprak over Defensie en internationale veiligheid. Hij hield de VVD op koers.
Eerlijk gezegd hou ik nu een beetje mijn hart vast als het gaat om de inzet van de grootste regeringspartij voor onze nationale veiligheid. Ik denk met enige weemoed terug aan de tijd dat de VVD over deskundige en betrokken woordvoerders beschikte als Hans, Han ten Broeke, Arend-Jan Boekestijn en André Bosman. En Jeanine Hennis, die als minister van Defensie uitstekend werk verrichtte, totdat zij moest aftreden.
Hans van Baalen was een fijne collega in de ruim vier jaar dat wij samen in de Kamer zaten. Ik herinner me de diepgaande gesprekken tijdens uitzendingen, zoals in Irak, die doorgingen tot in de kleine uurtjes in de slaapcontainer die Hans en ik deelden met SGP-collega Kees van der Staaij, ook zo’n collega met hart voor de krijgsmacht.
Wat in de media onvoldoende wordt belicht, is zijn inzet als voorzitter van de Commissie NATO Response Force (NRF).
De aanbeveling van deze commissie Van Baalen om Artikel 100 van de Grondwet uit te breiden met het formele instemmingsrecht van de Tweede Kamer, is nog steeds niet uitgevoerd. Terwijl we vorige maand nog konden zien hoe belangrijk dat instemmingsrecht van de Tweede Kamer is, toen Defensie met spoed 80 militairen als versterking naar Afghanistan stuurde.
Voordat Hans van Baalen in 2009 lid werd van het Europees Parlement, was hij hij voorzitter van de Vaste Commissie voor Defensie van de Tweede Kamer. In de Haagse jaren van Hans (1999-2009) is de krijgsmacht op de rails gezet en ik houd mijn hart vast voor ontsporing, nu met Hans een gezaghebbende stem in de liberale wereld is heengegaan.
Enkele foto’s (© Privecollectie Mat Herben):
Over de doden niets dan goeds?
Hans van Baalen heeft samen met Verhofstadt ook bloed aan zijn handen gekregen met opruiende gedragingen tijdens de Maidan opstanden waar een democratisch gekozen regeringsleider moest vluchten zodat een CIA puppet zijn plaats kon innemen.
Als gevolg daarvan vloeit er tot op de dag van vandaag nog steeds bloed van burgers die daar niets mee van doen hebben.
Democratisch gekozen president Victor Janoekovytsj sloeg een groot financieel aanbod af van het IMF en de EU en koos voor een beter aanbod van Rusland met minder ingrijpende verplichtingen.
Dat was voor de VS en de EU o.a. de reden om hem te vervangen voor een westers gezinde puppet.
De bedoeling is altijd geweest om de Oekraïne bij de EU te krijgen d.m.v. veel geldschulden vlak aan de grens te kunnen komen met Rusland.
Hans van Baalen heeft zich daarvoor laten gebruiken.
Ik weet niet of u Hans van Baalen persoonlijk heeft gekend. Ik wel. Op de afscheidsdienst van Prosper Ego spraken we elkaar kort. Hans van Baalen was een warm mens en een aanraakbaar politicus; anders dan andere figuren in dat metier. Hij wist heel nauwkeurig waar Abraham de politieke mosterd haalde en acteerde aldus. De wijze waarop dat gebeurde mag aan kritiek blootstaan en daarmee mag iedereen het ook van harte oneens zijn, maar de eigenlijke mens blijft over. Hans van Baalen was een goed mens. Wij gaan hem missen, niet in het bijzonder voor zijn politieke beslissingen, maar als een bevlogen en geïnspireerd mens. En aan de mens doen wij recht.
U ook mag ik aannemen.
Wat in de media onvoldoende wordt belicht, is zijn inzet als voorzitter van de Commissie NATO Response Force (NRF). Zal waar zijn. Wat in het stuk van Herben onvoldoende wordt belicht is precies waar Tigron de vinger bij legt en wat door Nijhof op geen enkele manier wordt weerlegt. Ook vind ik het allerminst een aanbeveling om in één adem genoemd te worden met Boekestijn, Hennis en ten Broeke… Voor een sterke krijgsmacht zijn is één ding. Waar je uiteindelijk met zo’n krijgsmacht op aanstuurt is iets heel anders… Deze opmerkingen willen het persoonlijke leed niet bagatelliseren. Maar als burger kun je er uiteindelijk niets mee of iemand een aardige man, een goede echtgenoot een fijne collega voor gelijkgestemden enz. was. Dan heb je liever een botte man die de goede dingen goed doet, dan een flamboyante persoon die ergens op een plein coupplegers staat aan te vuren.