Ze stonden op 15 oktober op een podium en sloegen elkaar breedlachend op de schouders na iets wat op een debat moest lijken. Althans volgens CNN spelleider van dienst Anderson Cooper. Om het debat in perspectief te plaatsen: agenda en toonzetting van het debat.
Anderson Cooper stelde stakingen, demonstraties en gewelddadige reactie van Beijing in Hongkong, de immigratie tsunami en humanitaire crisis aan de grens met Mexico niet aan de orde. Blijkbaar te gevoelig voor liberale geestjes. Vanzelfsprekend kwam Syrië en vooral het besluit van Trump wel uitgebreid aan de orde. Het Trump Derangement Syndroom werd weer gevoed en volgens de serieuzer en neutraler media was Cooper “whiteknighting Hunter Biden and attacking Trump”. Als dat voor iemand een verrassing is, zal een bezoek aan een psycholoog de juiste stap zijn.
Dalende interesse
Slijmen, bruinwerken en schelden zijn terugkerend thema´s bij debatten tussen Democratische politici en die vertonen daardoor de kenmerken van een stotterende langspeelplaat met slechte muziek. Niet verrassend dat de interesse van de doorsnee Amerikaan voor die debatten aan het dalen is. Volgens Nielsen Research keken ongeveer 8 miljoen kijkers naar het debat en volgens CNN volgden 9 miljoen kijkers de live-stream op de websites van CNN en New York Times (NYT) en Facebook (FB) et onderlinge gekibbel. Die laatste uitslag is niet door een min of meer onafhankelijk onderzoekslichaam gecontroleerd en gelet op de inmiddels bedenkelijke reputatie van CNN, NYT en FB mag die informatie best met enig wantrouwen bekeken worden. Overigens een daling van 20% vergeleken met het voorlaatste debat. Op het zelfde tijdstip keken ruim 10 miljoen Amerikanen naar een aflevering van NCIS en 5 miljoen naar de honkbalwedstrijd tussen New York Yankees en Houston Astros in New York. Men zou kunnen vaststellen dat de kijkers weglopen bij debatten van Democratische politici.
Gezwets
Er werd heel wat geraaskald. Citaten geven een indruk van toonzetting en kwaliteit van de onderlinge gesprekken:
”End free speech for Trump”(Kamala Harris. Een bevestiging dat vrijheid van meningsuiting een Democratisch privilege is); “Mueller determined Trump obstructed Justice” (Kamala Harris. Dat wilden de Democraten wel, Mueller kon niets vinden); ”US Soldiers ashamed; Trump taking away their honor (Buttigieg, Over de veronderstelde uitspraak dat Trump Amerikaanse militairen uit Syrië wil terughalen. Een opzetje van de media waardoor bijna geheel politiek Amerika een bloedneus opliep. Geen US SOF militair in Syrië heeft dat uitgesproken); ”Planned parenthood closures existential threats (Booker en niet Booker T. Geen idee hoe de man tot die observatie is gekomen); “Trump most corrupt president in all of our History (Biden. Een opmerkelijke uitspraak uit de mond van een man die zijn status herhaaldelijk heeft misbruikt en laten misbruiken om er zélf en zijn familie beter van te worden); “The people of Hong Kong rise up for democracy and don’t get a peep of support from the president,”(Pete Buttigieg. De enige opmerking over Hong Kong om maar weer eens Trump van het toneel te duwen. Overigens een onjuiste observatie. Trump heeft de reacties van Beijing tijdens zijn 24 september UN toespraak scherp veroordeeld); “Ohio, Michigan, and Pennsylvania actually in the latest jobs data have lost jobs, not gained them (Julian Castro, onjuist de drie staten werden in augustus verblijd met een banengroei. Vermoedelijk te gering in de ogen van de spreker); “Three out of four Americans believe in the rule of Roe v. Wade,” (Elizabeth Warren. Over het legaliseren van abortus in de USA. Bijna correct, het percentage ligt iets lager); “The leading cause of death of young black men in America is gun violence, more than the top other six reasons total,”(Kamala Harris. De andere zes zijn dodelijke ongevallen, zelfmoord, hartfalen, kanker, HIV en ademhalingsproblemen. Wordt niet bevestigd door de beschikbare data over doodsoorzaken bij Afro-Amerikanen).
Iedereen mag over die onderwerpen een mening hebben (sommigen kunnen zich zelfs een onderbouwde mening vormen), maar het helpt de geloofwaardigheid als uitspraken ondersteund worden door de juiste data en niet onderbuikgevoelens of over the top emoties als vertrekpunt hebben.
Natuurlijk Syrië
Natuurlijk werd het debat of wat daarvoor moest doorgaan, gevuld met waanvoorstellingen, gespeelde verbijstering en platte leugens over Syrië. Het meest actuele onderwerp om Trump voor de bus te gooien. Op vragen of de kandidaten een beschrijving van de actuele situatie konden geven en hoe zij het Syrische politieke en militaire moeras zouden dempen, kon geen van de twaalf een helder antwoord geven. Het bleef beperkt tot ongefundeerd schelden op Trump.
Volgens Biden werden Amerikaanse militairen beschoten door Assad troepen, schaamden US Commandanten zich dood door het besluit van Trump en besloot hij zijn retirade met “letting him (Erdogan) know that he’s going to pay a heavy price for what he has done now. Pay that price”. Biden pochte dat door zijn ervaringen opgedaan tijdens de duizenden uren die hij in de operationele situatie zaal van het Witte Huis had doorgebracht, hij een ander besluit zou hebben genomen. Een goede journalist zou sloppy Joe onmiddellijk vragen waarom extremistische groeperingen die volgens de Obama regering voor de goede zaak tegen Assad vochten en daarom jarenlang werden gepamperd met wapens en munitie, nu schouder aan schouder met Erdogan troepen tegen US militairen vechten. Die vraag werd door Biden lover Cooper vanzelfsprekend niet gesteld.
Biden maakte zoals gebruikelijk bij hem, twee onjuiste observaties: Turkse artillerie granaten vielen iets te dicht bij SOF militairen en die werden daarom gerepositioneerd om gevechtscontact tussen militairen van twee NATO-lidstaten te voorkomen. Gelet op de gevechtskracht verhouding USA (1000 lichtbewapende SOF militairen met eventueel US luchtsteun) versus Turkije (30.000 troepen met tanks, pantservoertuigen, artillerie, mortieren, luchtafweer en luchtsteun) niet zo´n gekke beslissing.
Blijkbaar was Biden ook niet op de hoogte gesteld van de brief die Trump twee dagen voor de inval naar Erdogan heeft gestuurd. Wellicht had Biden geen belangstelling of geen tijd, omdat hij druk was met damage control door de politieke en media aanvallen op zijn zoon Hunter.
Trump heeft Erdogan gewaarschuwd voor de gevolgen van zo´n besluit. Een paar citaten uit die brief bevestigt de harde opstelling van Trump: “Lets work out a good deal….I donot want to destroy the Turkish economy…and I will… donot be a tough guy..,..donot be a fool”. In de brief staat ook dat Abdi Mazloum, de sterke man van de SDF/YPG op verzoek van Trump bereid zou zijn om het stoppen of sturen van grensoverschrijdende Koerdische operaties met Erdogan te bespreken. Een brief van Mazloum met die strekking is gevoegd aan de brief.
Tulsi Gabbard, US Army veteraan, was de enige kandidaat die bereid was om de ongemotiveerde Democratische kritiek op Trumps Syrië beleid, te temperen. Haar uitspraak legde terecht de schuldvraag bij de Obama regering: “yet another negative consequence of the regime change war we’ve been waging in Syria, a war the media was championing and cheerleading throughout the Obama administration”. Zij zou twee maatregelen nemen: de sancties tegen de Assad regering opheffen en de steun direct stoppen aan extremistische groeperingen die door Turkije worden gesteund. Beide maatregelen zullen echter geen invloed hebben op Erdogans invasie drang.
Volgens Warren is er geen militaire oplossing voor Syrië; iets wat Erdogan blijkbaar wenst te bestrijden. Na aan vijftal vruchteloze jaren om aan de onderhandelingstafel een oplossing te realiseren voor de YPG en PKK invallen op Turks grondgebied, heeft hij naar militair geweld gegrepen als het laatste effectieve democratische middel om Turks territoir te beschermen tegen terrorisme uit de buurlanden Syrië en Irak.
Een derde kandidaat Buttigieg, ook een veteraan, was niet voor een endless war, maar wel voor endless presence van SOF militairen ondersteund door een inlichtingenstelsel in de Syrische zandbak. Andere kandidaten kwamen niet verder dan algemene kreten over de IS dreiging voor de veiligheid van de USA, de heropleving van IS in het Midden Oosten, de optische winst voor Moskou, Teheran en Damascus en het effect als Erdogan uit de NATO wordt verbannen. Met uitzondering van Gabbard kon geen van de kandidaten met een evenwichtige oplossing komen. In tegendeel, de kijker hoorde uit de Democratische monden de volgende boodschappen:
“…virtue-signal as loud as they can and slam President Trump as hard as possible, but none of them wants to discuss the details of what has been happening in Syria since 2011 or propose a cogent strategy for changing conditions on the ground in a meaningful way….none of them talked about an “exit strategy,” a phrase they were very big on during the Iraq operation.. None of the Democrats wanted to discuss Turkey’s claims of a severe security threat from northeastern Syria, discuss why the international community did nothing to address those claims, or explain why the United States was held solely responsible for preventing Turkey from taking action. They treated the notion of Russian and Syrian involvement against the Turkish assault as inherently outrageous without explaining why the Syrian government should not be held responsible for protecting its own citizens and securing its own borders. They complained about escaping ISIS prisoners without discussing why thousands of them were still parked in Kurdish prison camps and how long they should be left there…. None of them, not even (or specifically) Biden, was pressed on how the Obama administration set the table for current events….None of them acknowledged the difficulty of getting reliable information from any party involved in the savage Syrian civil war, although Gabbard came close when she pointed out how dodgy some of the groups supported by the Obama administration were. ”
Alle kandidaten deden net of Erdogan pas na het aantreden van Trump gestart is met het dreigen van een grootscheepse inval op Syrisch grondgebied. Het tegendeel is waar. Die dreigementen uitte hij al vaker tijdens de regeer periode van Obama. In die periode hadden Democratische politici ruim de tijd om voorstellen in te dienen en een krachtig signaal naar Erdogan af te geven. Maar dat zou wellicht ten koste zijn gegaan van politiek kapitaal in binnen en buitenland en de winstkansen van de Democratische partij bij (tussentijdse) verkiezingen kunnen schaden. Nee, dan liever aan de zijlijn schelden op de coach die de pionnen op het veld heeft uitgezet.
Take aways
Welke leermomenten uit het laatste debat gehaald kunnen worden? Democraten hebben geen plan voor minder rooskleurige economische tijden. Ze gaan er ten onrechte van uit dat de groei zich tot het einde der tijden zal voortzetten. Zoals altijd zijn ze voor een grotere overheid waarvan een groeiend volume Amerikanen van afhankelijk wordt gemaakt. Executive orders die Trump in 2017 en 2018 in die richting heeft uitgevaardigd[1], moeten ingetrokken worden. Beperking van de persoonlijke vrijheid, meer belastingen, regulering van het zaken doen. De bekende liberale riedel.
Wie voor die kosten moet opdraaien? Zoals gebruikelijk is geworden in het westen: de middenklasse. Die moet $ 3,3 tot 4 biljoen (12 nullen!) per jaar over een periode van 10 jaar ophoesten om bijvoorbeeld de kosten van de medische zorg voor iedereen (inb. illegale migranten) en New Green Deal (NGD) ad $ 93 biljoen over een periode van 10 jaar te compenseren.
Weg met de belasting aanpassing van Trump; hogere belasting voor inkomens boven de $500.000, hogere belastingen op bezittingen (werkt niet, bewezen is dat personen met bezittingen uitwijken naar andere belasting gunstigere landen). Geen aandacht voor de werkende Amerikaan. Alles wat door Trump in vier jaar is gerealiseerd moet worden geschrapt zoals een werkeloosheid op het laagste niveau in vijftig jaar; grootste loonstijging van de laatste 10 jaar; de kleinste inkomensverschillen per huishouding en het afslanken van het contingent Amerikanen dat moet leven op voedselbonnen.
De doorsnee Amerikaan zal blij worden van die gedachtespinsels.
Debat, geen tsunami van irreële denkbeelden en voortdurende ongemotiveerde beschuldigingen
Wanneer men bedenkt dat een debat een discussievorm is met het doel een stelling te verdedigen of juist te bestrijden en kenmerkende elementen een stelling, voor- en tegenstander, een vooraf vastgesteld spreekregime (waarin zaken als spreekvolgorde, spreektijden en dergelijke worden vastgelegd) en een onafhankelijke partij die beslist wie het betreffende debat gewonnen heeft, zijn dan voldoet het gezwets tijdens veronderstelde Democratische debatten niet daaraan. Debatten met twaalf deelnemers zijn een uitdaging. Het uren vullende gezwets gevuld met vingerwijzen, niet te realiseren voorstellen, halve waarheden, hele leugens, anti-Trump retoriek en een bruinwerkende, Trump Derangement Syndroom faciliterende en regelmatige versterkende debat leider, beantwoordt niet aan een vurig, scherp debat. Vooral als iedere kandidaat tijdens zijn spreektijd bijdraagt aan toonzetting en strekking van het door CNN en NYT in elkaar gedraaid scenario.
Geen wonder
dat kijkers weglopen, vertaald in lagere opkomsten en andere keuzes tijdens de
verkiezingsdag.
[1]Voor iedere nieuwe federale regel moesten twee andere regels ingetrokken worden; Trump trok zestien wetten van Obama in die nog niet in werking waren getreden.
.