Hoe moeten we spreken over de beweegredenen achter terrorisme? Het is een vraag die regelmatig terugkeert in nieuws, politiek en wetenschap. Na de bedreiging van een Deense cartoonist, en de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo, stonden overheden en burgers pal voor het recht van vrije meningsuiting. Maar de oordelen over godsdienst en ideologie werden niet altijd verdedigd. Hoe ver mogen zulke uitspraken gaan? En andersom: moeten we religieuze beweegredenen onderzoeken en bespreken? En kan dat zonder overmatige aandacht aan de linker- of rechterkant van de politiek te ontlokken?
Let op: dit programma vindt plaats in de Nina van Leerzaal van het Allard Pierson Museum (Oude Turfmarkt 129)
In 1987 belde de Nederlandse minister van buitenlandse zaken Van den Broek naar de Nederlandse televisie, om de heruitzending van een satirisch programma van Rudi Carrell te voorkomen. De grapjes van Carrell over Ayatollah Khomeini hadden in Duitsland eerder tot een rel geleid. Dergelijk oproer wilde de minister vanuit diplomatiek opzicht koste wat het kost vermijden. Ging het hier om een beleefdheid, of om een weliswaar kleine, maar serieuze ondermijning van democratische vrijheid? Die vraag stelt Paul Cliteur in zijn nieuwe boek, Theoterrorism vs. freedom of speech. De Carrell-affaire ziet hij als een voorbode van de Rushdie-affaire, en nog dodelijker gebeurtenissen in deze en de vorige eeuw.
Ter gelegenheid van het verschijnen van Theoterrorism vs. freedom of speech discussiëren Cliteur, Edwin Bakker en Soumaya Sahla met elkaar over die tegenstelling. Hoogleraar terrorisme en contraterrorisme Bakker publiceerde veelvuldig over Syriëgangers, waarin hij ideologie niet als een van de primaire factoren voor jihadisme ziet – al zei hij over zijn student en voormalig Hofstadgroeplid Jason Walters: ‘Hij heeft mij wel overtuigd dat voor een bepaalde categorie terroristen het echt noodzakelijk is om te begrijpen wat ideologie met mensen doet en dat een filosofische benadering daarbij behulpzaam is.’
Soumaya Sahla werd in 2006 gearresteerd op verdenking van verboden wapenbezit en veroordeeld tot celstraf. De Hoge Raad vernietigde haar zaak uiteindelijk, in 2011. Sahla werd voorzitter van de Organisation for Reconciliation, Rehabilitation and Reintegration (ORRR), een organisatie die zich richt op integratie en verzoening. Verder adviseert Sahla overheden over het tegengaan van radicalisering. Bakker en Sahla zullen beiden vanuit hun onderzoek en expertise reageren op Cliteurs werk en zijn stellingen, om vervolgens in debat te gaan onder leiding van Marjolijn Voogel.
Over de sprekers
Paul Cliteur is hoogleraar encyclopedie van de rechtswetenschap aan de universiteit van leiden. Hij was eerder hoogleraar filosofie aan de universiteit van delft en gasthoogleraar aan de universiteit van Californië en van gent. Eerder publiceerde hij The secular outlook (2010), In naam van god (2018), Theoterrorism v. Freedom of speech (2019). Binnenkort verschijnt van zijn hand A new introduction to jurisprudence (2019).
Edwin Bakker is hoogleraar Terrorisme en Contraterrorisme aan het Institute of Security and Global Affairs in Den Haag. Zijn onderzoeksonderwerpen zijn radicalisering en jihadistisch terrorisme in het algemeen en profielen van (jihadistische) terroristen in het bijzonder. Daarnaast richt zijn onderzoek zich op het omgaan met (angst voor) terrorisme en beleidsimplicaties op dit terrein. In 2016 publiceerde hij Nederlandse jihadisten, van naïeve idealisten tot geharde terroristen.
Soumaya Sahla is Afrikanist, deradicalisatie-expert en politicoloog. Ze is onlangs begonnen met een promotieonderzoek bij professor Andreas Kinneging.
Marjolijn Voogel (moderator) is zelfstandig uitgever en sociologe en publiceert regelmatig over identiteitskwesties.
Aanmelden
Toegang tot de activiteiten van SPUI25 is gratis. Aanmelden is niet vrijblijvend. Wij rekenen op uw komst. Bent u verhinderd, dan graag doorgeven via spui25@uva.nl | T: 020 525 8142.
Eventuele pers moet zich accrediteren via SPUI25.
.
Nog even een klein stukje over de “tekortkomingen “van het ras mens.
Het Kamerdebat over het gevangenschap van Michael P. is enkele minuten geschorst nadat PvdA lid, Attje Kuiken, onwel werd. ( Attje Kuiken heb ik vaak gevolgd op Youtube, meestal was zij ” te emotioneel”, en……… daarmede zien we ook de ongeschiktheid van een “volksvertegenwoordiger”. Ook, bij het “klimaat – voorstel ” was zij, met haar reactie, op de verklaring van Thierry Baudet, niet in staat iets zinnigs te melden. Een bonk emotie. )
En, In de Telegraaf staat op 3 april 2019: Bij buitenland:’ **Homo’s in Brunei mogen gestenigd worden”. In Brunei blijkt men nog in de middeleeuwen te leven.**
Nu……. en hiermede hebben WE dagelijks te maken. Ook in Nederland zijn er moslims die zich niet willen aanpassen en er is zelfs een “islamitische school” waar het “Salafisme” wordt aangehaald en daarbij is, aldus de heer Schoo van de AIVD, een parallel gemeenschap ontstaan……… : Dank zij emoties en veronderstellingen van “het gelijk zijn” als dogma bij de P.v.d.A. en andere linkse partijen. En… artikel 1 van de Grondwet.
De gebakken peren, waar we nu mee zitten……… komt bij de, nu al zwaar belastte, burger terecht.
Het “Marrakesh” gedrocht voorspelt dus niet veel goeds.
Iedere keer als ik de uitdrukking ” vrijheid van meningsuitingen en/of vrijheid van Godsdienst” lees, moet ik denken aan de “tekortkomingen” van het menselijk ras. Immers: Als “men: een auto wil besturen is discipline en kennis verkeersregels” onmisbaar. Dat houdt dus in dat er eerst geleerd moeten worden hoe “men” een auto kan besturen en de verkeersregels zijn er om geen ongelukken te maken omdat “men”: niet weet wat de andere automobilist van plan is welke richting hij/zij wil.
Maar…….. zodra er een/de Godsdienst ter sprake komt of de “vrijheid van meningsuiting”, dan bekruipt mij het gevoel van ” onbegrip”. Beide “vrijheden” moeten… eigenlijk… gebaseerd zijn op het feit dat “men” eerst geleerd heeft **daarmede om te gaan**. Maar………. de meest ernstige fout is, ” dat MEN daar NIET mee om kan gaan.” Immers: de discipline ontbreekt en de wijsheid is MEESTAL zeer ver te zoeken.
Daarbij komt dat NIEMAND eigenlijk wéét wat ” vrijheid van Godsdienst wel is” en NIEMAND weet wat een “vrije mening” inhoudt.
Zodat: Vrijheid van Godsdienst is dat ” men” gelukkig kan DENKEN dat er mogelijk een ” MEESTER/GOD bestaat die de wil van het individu beïnvloed. De praktijk is, dat het vaak een levensstijl wordt, op ongeacht op welk niveau, en “men” zich, gedreven door angst, daaraan Psychisch aan vast knoopt. Vaak kom ik tegen: ” DAT IS GODS WIL” . Zieker kan niet. De vrijheid om een menings-uiting te hebben is een “groot goed, zo wordt gezegd,” als dekmantel van ONMACHT. De persoon die gebruik maakt van die *vrijheid van meningsuiting * weet meestal niet eens wat de inhoud is die “men” wil aanroeren en de consequenties van die meningsuiting “” als men al iets zinnigs zegt.”” .
Er zijn zoveel invloeden op een meningsuiting dat het ” MEESTAL” slechts een “samenraapsel” van indrukken blijkt en zogenaamde kennis van zaken: de onkunde is vaak dominant.
De tekortkomingen worden duidelijk zichtbaar. ( Als men een boek schrijft is meestal goed nagedacht ** wat men*** opschrijft)
Mr Gudo van van Moerkom, ex directeur van de ANWB, zei eens:” Als het om geld gaat worden alle principes vloeibaar”. De principes maken dus plaats voor geld. Waar blijft dan de “vrije meningsuiting???”
Het is ook duidelijk merkbaar dat er ZEER uiteenlopende karakterologische én psychische constitutionele verschillen zijn bij mensen die, naar inzicht en opvoeding, een mening willen verkondigen ,zonder dat er eerst een vorm van discipline én echte kennis van zaken aanwezig blijkt.
De laatste verkiezingen hebben toch de verschillen goed laten zien. Groen Links is ,mijns inziens, een samenraapsel van ” naïevelingen” en D-66 een groep van ” Pseudo- intellectuelen” is , de zogenaamde betweters. (Pseudo:
Pseudo is Grieks voor “nep” of “vals”. )
Ik heb ook een artikel geschreven met de aanhef: **De “Fantasten” in Functie..**, waarin
ik de fantasieën van mensen aanhaal. Let wel….. grootheidswaan is vaak problematisch.
Ook U zilt weten dat veel mensen fantasie en realiteit niet kunnen scheiden.
Maar “gelukkig” is er Sta-Pal nog, waar schrijvers de waarheid én een op realiteit gebaseerde mening, wordt opgeschreven.
NOG een voorbeeld:” De Partij van de Arbeid” en artikel 1 van de Grondwet geeft aan ” dat, “”in gelijke gevallen gelijk behandeld. Op welke grond dan ook……..
Het gelijk zijn bestaat niet. Gelijke behandeling eist een criterium. En…… dat staat er ook niet. Artikel 1 van de grondwet, staat, mijns inziens, gelijk aan:
Het credo van/bij de Rooms- Katholieke mis: **Credo qui absurdum:**: Ik geloof het , omdat het ongerijmd is, niet voor verstandelijke of zintuiglijke waarneming vatbaar is. ( Ongerijmd betekent:” In tegenstelling met het gezonden verstand.”
Immers:*** Hoe ver mogen zulke uitspraken gaan? En andersom: moeten we religieuze beweegredenen onderzoeken en bespreken? En kan dat zonder overmatige aandacht aan de linker- of rechterkant van de politiek te ontlokken?***