As for James Comey, Andrew McCabe, Adam Schiff, Peter Strzok, Maxine Waters, and their enablers in the left-wing media who nurtured the Russia! Russia! Russia! fantasy, they should hang their heads in shame for wasting nearly three years of America’s national life.
De westerse linkse media hebben de afgelopen jaren een ware heksenjacht ontketend om een veronderstelde verbinding tussen Moskou en Trump c.s. realiteit te laten worden. Iedere informatie, hoe onbelangrijk ook, die in die richting zou kunnen wijzen, werd als breaking news door de links georiënteerde media de Amerikaanse en Europese samenleving aangeboden. Bijna altijd bevatte die commentaren de tekst “Müller is closing in on Trump” en met een brede glimlach werd vervolgens gewacht op de bijl die de president zou onthoofden.
Kogel door de Linkse Kerk
De Special Counsel van Müller schoot die inspanningen met een schot aan barrels. Müller diende op 22 maart 2019 zijn eindrapport in bij de huidige Attorney General Barr en tot verbijstering van het linkse segment van de Amerikaanse samenleving ontbraken ten laste leggingen tegen de Amerikaanse president en zijn toenmalige verkiezingsentourage. Geen munitie om Trump uit het Witte Huis te jagen en gehuil van gewonde wolven ontsteeg uit Democratische kelen. Dat wordt het beste tot uitdrukking gebracht door de uitspraak van een van die huilende liberale commentatoren, Chris Matthews:
“…How can the president be pointed to as leading collusion with Russia, aiding a Russian conspiracy to interfere with our elections if none of his henchmen, none of his children, none of his associates have been indicted…Maybe he (Müller) missed the boat here (na twee jaar onderzoek?) ….because we know about the Trump Tower meeting in June 2016, we know about the meeting at the cigar bar with Kilimnik. My God, we know about all of those meetings with Kislyak at the Republican convention in Clevelan (overigens allemaal onbevestigde gebeurtenissen). All these dots we’re now to believe don’t connect.”
Het feit dat ook de inlichtingen commissies van het Huis van Afgevaardigden noch die van de Senaat enig bewijs daarvoor hebben gevonden, ontmoedigt Democraten en linkse media niet. Ze hebben twee jaar gewacht en in hun geurspoor de Nederlands kenners bij de NPO, die regelmatig de Nederlandse versie van crossing in aan de tafels van DWDD en Nieuwsuur kwamen ventileren. Dus gaan ze door met hun ondermijnende en voor de politieke geloofwaardigheid van de USA schadelijke inspanningen. Vastbesloten hun niet bestaande gelijk te halen. De absolute waarde die ze jarenlang aan het resultaat van Müllers onderzoek hebben gegeven, proberen ze nu weer te ontkrachten. Het spinnen is begonnen, want zoals Nader en Schiff blijven beweren “ there is significant evidence of collusion.” Waarbij ze wijselijk de aanvulling “in ons eigen huis” weglaten. Het is kinderachtig, triest en verwerpelijk tegelijk.
Closing in
Als het liberale segment echt van plan zou zijn geweest ongewenste banden tussen Amerikaanse staatsburgers en Russische autoriteiten aan de kaak te stellen, had het niet zover hoeven te zoeken. Die banden waren duidelijk herkenbaar in eigen huis; bij de Clintons, Senator Warren en Rep. Schiff. Dan was ook geen tijd – , energie – en geld verslindende Special Counsel nodig geweest; had een echte apolitieke instantie die banden kunnen onderzoeken en de betreffende functionarissen voor een Grand Jury kunnen slepen. De linkse media hebben de achterliggende maanden angstvallig geprobeerd om naast het krampachtig in stand houden van de heiligverklaring van Obama ook de misstappen van die andere Democratische prominent, bad loser crooked Hillary Clinton buiten het blikveld van de doorsnee Amerikaan te houden.
Deroy Murdockvan de National Review besteedde op 27 maart 2018 in het artikel “Russian Collusion, Clinton Style” ruime aandacht aan de warme banden die de Clinton´s met Moskou in de loop der jaren hebben opgebouwd. Murdock start zijn artikel met de zin “Mueller should probe the Clintons’ $152 million–plus in payoffs” en presenteert in dat artikel genoeg bevestigingen van die stelling. De meest in het oog schietende zijn: de bemiddelende rol bij de Russische aankoop van 50 stuks Boeings; het Skolkovo project om een Russische tegenhanger van Silicon Valley van de grond te trekken; de Uranium One deal om 20% van de Amerikaanse uranium voorraad aan de Russen over te dragen en het Steele dossier. Volgens Murdock stakende Clinton´s bij al die ontwikkelingen een bemiddelend en sturend handje toe. Vanzelfsprekend tegen betaling. De geldhonger van de twee kent geen grenzen en op die manier harkten zij rechtstreeks of via hun Clinton stichting tussen de M$152 en M$173 binnen.
Van Boeing naar Steele
De Clinton´s waren in 2009 wel heel knuffelig met Russische regeringsfunctionarissen. In oktober 2009 vertrouwt Hillary Clinton in Moskou haar Russische gastheren toe: “The Ex-Im Bank would welcome an application for financing from Rosavia to support its purchase of Boeing aircraft”. Volgens een onderzoek van de Washington Post bracht Boeing drie dagen later een offerte uit voor een overeenkomst met de Russen. Rostekhnologii een door Moskouse moguls gestuurde firma besluit op 1 juni 2010 om 50 st. Boeing 737 aan te schaffen voor de Aeroflot luchtvloot. Een order voor een bedrag van $ 3,7 miljard. Op 17 augustus 2010 stort Boeing $900.000 op de rekening van de Clinton Stichting “to help support the reconstruction of Haiti’s public-education system”. In Haïti wacht het men nog steeds op die financiële ondersteuning.
In 2009 stimuleerde Clinton een aantal Amerikaanse firma´s om ICT ontwikkelingen in Skolkovo – het Russische Silicon Valley – van nabij te bekijken. Twee en twintig Amerikaanse firma´s gaven daaraan gehoor en Clinton overtuigde o.m. firma´s als Google, Cisco en Intel om als key partners aan die Russische ontwikkelingen deel te nemen. Victor Vekselberg, een van de vele Russische donoren van de Clinton stichting, coördineerde en stuurde de activiteiten van de Russische kant. In Moskou zijn Medvedev en Lavrov instrumenteel geweest om Skolkovo te realiseren Ondanks de waarschuwingen van het U.S. Army Foreign Military Studies Program dat “Skolkovo is arguably an overt alternative to clandestine industrial and military spionage, stappen achtentwintig US, Europese en Russische ondernemingen in.Lucia Ziobro, een top FBI functionaries in Boston verklaarde in 2014 “The FBI believes the true motives of the Russian partners, who are often funded by their government, is to gain access to classified, sensitive, and emerging technology from the companies.”. In augustus 2016stelt een Government Accountability Institute studie met de titel “From Russia with Money” vast dat zeventien van de deelnemende firma´s tussen de M$6,5 en M$23,5 aan vergoedingen voor toespraken van Bill Clinton resp. contributies naar de rekening van de Clinton Stichting hebben overgemaakt
Tijdens zijn verblijf in Moskou voor de beruchte $500.000 toespraak heeft Bill Clinton met toestemming van BuZa en vermoedelijk ook Obama, een onderhoud met Vekselberg en Arkady Dvorkovich, een hoge functionaris van Rosatom. Dvorkovich zoekt namens Rosatom naarstig naar openingen en opties om een deel van de Amerikaanse uranium voorraad op te kunnen kopen. Vermoedelijk legt Bill Clinton in Moskou de eerste contacten die zullen resulteren in de Uranium One overeenkomst. In 2010 kondigt Rosatom, Ruslands door de staat gestuurde Kernenergie firma, een offerte aan van $ 1,3 miljard om een meerderheidbelang in de Canadese firma Uranium one te krijgen. Die firma bezit ruim 20% van de US reserves voor het belangrijkste bestanddeel van Amerikaanse kernwapens. Voor, tijdens en na de ontwikkelingen die tot de deal hebben geleid, hebben de belangrijkste aandeelhouders ruim M$ 145 overgemaakt naar de Clinton stichting[1]. De conclusies van een 2010 FBI onderzoek naar Rosatom bevestigen de indruk dat heel wat schimmige schijnbewegingen hebben geleid tot die handelstransactie. Het rapport bevestigt dat Rosatom[2] zich bedient heeft van omkoping, afpersing, illegale betalingen en witwassen om Poetins nucleaire energie imperium binnen de USA uit te breiden.
Het Steele dossiers is een andere bevestiging van (in) directe relaties tussen de Clinton campagne en Moskou. Met instemming van Clinton en DNC hebben functionarissen van de FBI en DOJ direct contact gehad met Russische personen. Beide liberale instanties hadden daarbij echt niet het onthullen van Russische bemoeienissen bij de Amerikaanse president verkiezing voor ogen, maar wilde het verkiezingsproces naar een Amerikaanse president met de naam Hillary Clinton zo soepel mogelijk laten verlopen. Door Trump te beschadigen en belachelijk te maken.
Het zou voor iedereen duidelijk moeten zijn op wie de closing in uitspraken van toepassing zijn. Ook voor de Special Counsel van Müller. Die heeft gezien de intense Democratische kleur van het onderzoeksteam die relaties buiten beschouwing gelaten. Blijkbaar vond Müller de ten laste leggingen van aan Trump tijdelijk en plaatselijk verbonden personen en de vonnissen die niets met het onderzoeksonderwerp te maken hadden, veel belangrijker. Daardoor wekte hij voortdurend de indruk dat hij en zijn onderzoeksteam inderdaad het speelveld voor Trump c.s. kleiner aan het maken waren.
Vermijdbare bijkomende schade
Naast de onderzoeken van het Huis van Afgevaardigden en Senaat is het eindrapport van de Special Counsel het derde rapport dat geen enkel bewijs heeft geleverd van een samenzwering tussen Trump c.s. en Moskou. Drie onderzoeken hebben Democraten, liberale nieuwszenders, kranten als CNN; NBC; MSNBC, ABC, WP, NYT, en in hun spoor Europese nieuws kopieermachines als NPO, Volkskrant en NRC ontmaskerd als leugenaars, als verziekte propagandisten, als incompetente nep nieuws evangelisten.
In die ruim twee jaar is het leven van een aantal Amerikanen vergald en soms permanent vernietigd. Amerikanen die nooit voor een rechtbank zouden zijn verschenen als Trump geen president van de USA zou zijn geworden. Personen zijn failliet gegaan aan advocatenkosten en het leven van hun families is in limbo. Het is een grof schandaal. Amerikaanse en Russische personen en organisaties zijn aangeklaagd voor zaken die niets met een veronderstelde samenzwering van Trump c.s. met Moskou te maken hebben.
Maar er zijn wel degelijk samenzweringen, complotten geweest tussen Amerikaanse politici en Moskou, maar het linkse segment van de Amerikaanse samenleving heeft angstvallig de ogen gesloten voor de duidelijk politieke en financiële relaties tussen Moskou (functionarissen en instanties) en de familie Clinton. De Uranium One overeenkomst en Steele dossier zijn de duidelijkste bevestigingen van die verbindingen, maar ook de voor het grote publiek buiten de media gehouden inspanningen voor een high tech campus in de trant van Silicon Valley met de naam Skolkovo en de relaties met Rosatom onderstrepen de warme banden tussen Moskou en de Clintons. Het is bovendien nog onduidelijk of Clinton haar privé server ook gebruikt heeft voor het uitwisselen van berichten met Moskou over de genoemde onderwerpen. Het misbruik van haar privé server voor het zenden en ontvangen van geclassificeerde informatie hangt nog steeds als het zwaard van Damocles boven haar hoofd.
Een Special Counsel moet het landsverraad van Democraten aan de kaak stellen; liberale media vertegenwoordigers (inb. de niet-Amerikaanse met hun liberale Amerikaanse collegae meeheulende nieuwszenders en dagbladen) moeten voor het gerecht gesleept worden voor het jarenlang bewust misleiden van de westerse samenleving en het onterecht aan de schandpaal nagelen van Trump aanhangers. Zij moeten gedwongen worden een gelijksoortig lot te ondergaan als de mensen die door Müller zijn onderzocht.
Kijken wie
het volhoudt om twee jaar over zijn schouder kijkend met samengeknepen billen
van schaduw naar schaduw te sluipen. Dat is pas echt closing in!
[1] Zie boek van Peter Schweizer “Clinton Cash”.
[2] Een overheidsinstantie opgericht in 2007 die verantwoordelijk is voor het beheer van alle Russische nucleaire installaties.
.