Op 15 januari jl. uitte ik in ‘De val van president Trump’ mijn bezorgdheid over de bedreiging die het tere karakter van ‘de man Trump’ mogelijkerwijze vormt voor ‘president Trump’, die in de laatste twee jaren meer goeds voor elkaar kreeg dan Obama in de laatste acht.
Tegenstanders van Trump neigen ertoe om zich af te reageren op ‘de man’, zoals vandaag weer eens het naïeve Elsevier, dat gretig inging op een kwaadaardig artikel in Buzzfeed en zo pure onzin debiteerde over zijn ‘impeachment’. Dat Buzzfeed de leugenfabriek is die het – door Clinton’s DNC gesponsorde – Steele dossier het licht deed zien dat daarna als basis diende voor Mueller’s ‘collusion’ activisme, leidde geenszins tot bezinning bij Elsevier, want dit was weer eens een buitenkansje voor ‘Trump-bashing’. Zelfs het zwijgzame team van ‘special counsel’ Mueller ontkent dit, maar doet Elsevier aan ‘Factcheck’? Gekke Henkie!
Dat Trump één der weinige presidenten is die de mateloze energie heeft om lachend de strijd aan gaat met hen die zijn ‘impeachment’ nastreven, is een voordeel van dat tere karakter.
Waar ik geen econoom over hoor is het feit dat Trump in zijn handelspolitiek, op puur feitelijke gegevens gebaseerd, er een stokje voor steekt dat de wereld kan doorgaan om ‘zich vol te vreten’ middels exporten naar de USA, zonder enige reciprociteit.
Trump is de enige die ziet dat China het afgelopen jaar een handelsoverschot opbouwde van meer dan US $ 450 Miljard! De rest leutert slechts over negatieve politieke aspecten van zijn bulldozer approach, terwijl China doorgaat met diefstal van intellectuele eigendom en volstrekte wetteloosheid in binnen- en buitenlands beleid.
De columnist Victor Davis Hanson koestert het niet onrealistische vermoeden ”dat een meerderheid der kiezers Trump ziet als een vorm van ‘politieke chemotherapie’, waar men af en toe behoorlijk misselijk van kan worden maar die wel noodzakelijk en effectief is om een giftige, uitzaaiende vorm van maatschappelijke kanker te genezen”. In ‘de val van president Trump’ stelde ik in die context ook al dat hij ‘met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, een historische rol kan spelen als ‘the right man at the right time on the right spot’.
Miljoenen denken dat Trump hun laatste redmiddel is tegen socialisme, radicale culturele transformatie zo niet revolutie en sociale chaos waarop communisten als Obama en zijn discipelen aansturen. De recente geschiedenis geeft hem in feite ook relatief goede papieren voor de verkiezingen van 2020 als wij kijken naar de comeback van een Clinton of Obama uit praktisch verloren positie bij de verkiezingen in 1996 en 2012.Wat daarbij een enorme steun in de rug was voor de Democraten was het feit dat de Republikeinen in 1996 een halfdode ‘apparatchik’ als Bob Dole tot kandidaat bombardeerden, terwijl in 2012 een élitaire Mitt Romney, iemand zonder enige pit en karakter, totaal niet aansprak. De Democraten waren op voorhand uitgeteld in de polls dankzij hun zwakke beleid en, met name, de onverteerbare persoonlijke trekjes en faux pas van Clinton en Obama, maar wonnen ‘hands down’.
Trump deed het afgelopen november beter dan voornoemde Democraten terwijl zijn rating, dankzij zijn ego en de vijandige media, vergelijkbaar laag blijft. Maar het zijn niet de polls doch de kiezers die de doorslag geven en enerzijds is de afkeer van Obama’s communisme groot, anderzijds zijn de potentiële Democratische kandidaten voor 2020 niet imposant.
Hoe de economie zich ontwikkelt tot 2020… Wie zal het zeggen, maar Trump zit nu op rozen, terwijl de handelsconflicten veel tumult veroorzaken maar wel een eind maken aan wantoestanden waar ongeveer de halve, zoniet de hele wereld zich volvrat aan lucratieve exporten naar de USA terwijl reciprociteit ver te zoeken is.
Op het thuisfront krijgt men te maken met de confrontatie tussen de Democratische élite in ‘the Swamp’ enerzijds en de verdwaasde Democratic Socialists anderzijds. Millennials als het leeghoofd Alexandria Ocasio-Cortez (D., N.Y.) and de rabiaat antisemitische Rashida Tlaib (D., Mich.). maken veel kabaal, maar “Medicare for All,” stopzetten van fossiele brandstoffen, afschaffing van de Immigratiedienst (ICE) en open grenzen zijn fata morganas. Zoals het gezegde in Mexico luidt: ’ mucho tricky tricky, poco bumbum…’
Het gezever over ‘impeachment’ in ‘the House of Representatives’ is op voorhand verloren tijd, want de Senaat boort dit sowieso in de grond, maar het is een therapeutische uitlaatklep voor socialistische onvolwassen, opgewonden standjes (èn Elsevier). Toen Clinton een impeachment aan zijn broek kreeg, ging zijn populariteit notabene omhoog en verloren Republikeinen zowel in 1998 als in 2000 in ‘the House’ of Representatives’!
De Democratische partij en hun kandidaten hebben het moeilijk nadat de communist Obama een ongecontroleerd monster gebaard heeft dat nu de eigen partij dreigt te verscheuren. Zij variëren van dinosaurussen als Sanders en Biden tot te veel ongeloofwaardige opportunisten om op te noemen, maar iedereen moet die extreme linkervleugel te vriend houden dus de kiezers in het midden zullen drie keer nadenken voordat zij hun hebben en houden riskeren met deze gekte. Extremistische kandidaten hebben het nooit goed gedaan en Obama kwam pas na zijn aantreden volledig uit de communistische kast.
Als de wantoestanden bij de benoeming van Brett Kavanaugh in de Senaat maatgevend zijn voor wat de Democraten in petto hebben voor het land dan is dat pure chaos en wie zit daar op te wachten? Dan kiest men waarschijnlijk liever nogmaals Trump, hetgeen een zegen zou zijn voor diegenen die de ontmanteling van de ‘deep state’ en het ‘salonsocialisme’ wensen.
.
Dat zou inderdaad een zegen wezen.
Net zoals zijn verkiezing een zegen is geweest.
Ik probeer mij wel eens voor te stellen hoe de wereld er nu uit zou zien als Clinton twee jaar geleden gewonnen had, en dan lopen mij de koude rillingen over de rug.
Jammer dat zo veel mensen niet kunnen of willen begrijpen hoezeer we toen door het oog van de naald gekropen zijn.
Hoe “Trump de man” precies is dat is feitelijk enkel van belang voor zijn familie, vrienden, en bekenden.
Voor de rest van de wereld telt enkel hoe “Trump de president” is, en dan kun je enkel vast stellen dat Trump, tot nog toe, een godsgeschenk is gebleken.
Als resultaten behaald in het verleden maatgevend mogen zijn voor de toekomst dan hoop ik ten zeerste dat hij in 2020 herkozen wordt.