De ‘Stille Genocide’ op West-Papoea [3]

Als er íets is wat onze zelfbenoemde mensenrechtenactivisten en alle andere categorieën Gutmenschen zou moeten aanspreken om eens wat meer de aandacht op te vestigen, dan is het wel de ‘Stille Genocide’ die in de voormalige Nederlandse kolonie West-Papoea door Indonesië wordt gepleegd. Het fenomeen doet in ieder geval zijn bedenkelijke naam alle eer aan: er wordt in de Nederlandse media hoegenaamd geen aandacht aan besteed.

Afb: wikimedia-commons

In de vorige artikelen was te lezen over de historische achtergronden van Nederlands-Nieuw-Guinea, de voorbereidingen van de onafhankelijkheid en de feitelijke annexatie door de Republiek Indonesië en het verschijnen van een rapport van Amnesty International over de bijna 100 doden als gevolg van politieoptreden op West-Papoea.[i][ii] In dit artikel zal de aandacht worden gevestigd op de javanisering en de islamisering, welke twee aspecten feitelijk hand in hand gaan: Indonesië is een hoofdzakelijk islamitisch land, waarbij met name de Atjeeërs uit Noord-Sumatra doorgaans als zeer conservatief tot fundamentalistisch worden aangemerkt. Dat lijkt in de praktijk overigens iets genuanceerder te liggen: het is vooral de overheid die de sharia probeert op te leggen, zo bleek uit een artikel in Trouw begin dit jaar.[iii] Deze was na de allesverwoestende tsunami van 2004 in Atjeh ingevoerd door de overheid.

De dominerende islam, al dan niet geruggesteund door de overheden, is echter een schrille tegenstelling met de provincies Papoea en West-Papoea, waar maar liefst 78% van de gelovigen uit christenen bestaat – een overblijfsel van het koloniale verleden, waar ontwikkeling en daarmee ook zending en missie een belangrijke rol speelden – en voor ‘slechts’ 21% uit moslims.[iv] In de meer afgelegen gebieden wordt nog het animisme aangehangen. De toestroom van vooral Javanen, maar ook van verhuizers uit andere delen van de Indische archipel – al dan niet gedwongen(!) – dreigt de Papoea’s tot vreemdelingen in hun eigen land te maken.[v][vi] Van de 3,5 miljoen inwoners van Papoea komt inmiddels bijna de helft van buiten en het merendeel van hen is moslim. Het behoeft geen betoog wat dit betekent, want dat kunnen wij ten onzent met het toenemend aantal moslims in West-Europa dagelijks met eigen ogen waarnemen – sterker nog: de ‘omvolking’, waar velen in het Westen tegen waarschuwen, is op het westen van Nieuw-Guinea feitelijk in volle gang. Er kan ook werkelijk van omvolking worden gesproken, want de Papoea’s zijn een heel ander type mens dan de Javanen en dan hebben we het niet alleen over cultuur en religie.

Deze zgn. ‘transmigrasi’ was overigens al in Nederlandsch-Indië ingezet, waarbij in het ‘topjaar’ 1929 ruim 200.000 mensen transmigreerden. Het Nederlandse bestuur over Nederlandsch-Indië heeft niet bepaald een onbesmet blazoen en wat dat betreft hadden de Indonesische nationalisten destijds groot gelijk dat ze van de Nederlandse koloniale overheersing afwilden. Des te merkwaardiger is het, dat Indonesië op West-Papoea thans feitelijk zelf precies hetzelfde doet als de Nederlanders destijds in het toenmalige Nederlandsch-Indië, en net als in het verleden moge het duidelijk zijn dat economische motieven hierbij een bijzonder belangrijke rol spelen. Het eiland is rijk aan grondstoffen en bodemschatten, waaronder belangrijke voorraden koper en goud. Grote delen van de uitgestrekte wouden op het eiland worden daarnaast gekapt om plaats te maken voor palmolieplantages, wat met name in kringen van milieuactivisten hoog op de agenda prijkt – en bepaald niet onterecht, want de wijze waarop dit gebeurt is bijzonder grof. Dat is klaarblijkelijk gangbaar in Indonesië, want daar hebben meer eilanden en hun bewoners in de Indische archipel schade van.

Nóg merkwaardiger is echter dat hele hordes aan zure activisten moord en brand schreeuwen als – om maar eens een hedendaags voorbeeld te noemen – Israël in actie komt tegen Palestijnen en daarbij steevast wordt beticht van kolonisatie en zelfs nazi-praktijken, maar dat diezelfde activisten zich in stilzwijgen blijven hullen omtrent de onderdrukking, de javanisering en islamisering door Indonesië van West-Papoea, die in de afgelopen ruim 5 decennia al zeker 400.000(!) mensen het leven heeft gekost en tot op de dag van vandaag nog steeds doorgaan. Wat moet er in hemelsnaam nog meer gebeuren om de schijnwerpers van de internationale gemeenschap op deze ‘Stille Genocide’ gericht te krijgen?

——————————————————-

[i] http://sta-pal.nl/2018/07/de-stille-genocide-op-west-papoea/

[ii] http://sta-pal.nl/2018/07/de-stille-genocide-op-west-papoea-2/

[iii] https://www.trouw.nl/religie-en-filosofie/atjeeer-laat-zich-de-sharia-niet-zomaar-opdringen~a2a52875/

[iv] Het voormalige Nederlands-Nieuw-Guinea, de westelijke helft van het eiland Nieuw-Guinea, is door Indonesië opgedeeld in de provincies Papoea en West-Papoea. De oppervlakte hiervan beslaat maar liefst 21% van het grondgebied van Indonesië.

[v] Dit begon al met de infiltraties van Indonesische militairen met als doel de Papoea’s tegen het Nederlandse gezag op te stoken, hetgeen uiteindelijk op een mislukking uitdraaide omdat de Papoea’s de Javanen ook niet moesten.

[vi] Er was sprake van een Indonesisch regeringsprogramma om door middel van transmigratie de bevolkingsdruk op de grote eilanden Java, Bali en Madoera te laten dalen. De transmigratie naar Papoea werd door president Joko Widodo in 2015 beëindigd. Plaatselijk zorgt javanisering voor etnische conflicten en soms ook voor geweld.