De initiatieven van Rutte in de EU lijken ingegeven door het voorbeeld van Merkel of reeds rekening te houden met verloren verkiezingen, zodat diens rol van premier gaat vervallen.
De afwijzing van samenwerking met de PVV heeft het inmiddels voorspelde verlies van de regeringspartijen mede in gang gezet, want het summiere PVV-programma biedt alle mogelijkheden voor een sterke coalitie, mits de PVV-speerpunten voldoende worden gerespecteerd. De rest van een regeerakkoord mogen andere partijen dan invullen. Doch in de aanloop naar een toekomstige functie in Brussel past alleen verkettering van ‘populistische’ partijen; zelfs ten koste van de VVD die daarmee strategische stemmen verliest.
Eerste stap
Het landingsverbod voor de Turkse minister van Buitenlandse Zaken en de uitzetting van de minister voor Familiezaken zijn een eerste stap in het ‘normaliseren’ van de betrekkingen met Turkije. Een fatsoenlijke relatie tussen landen kan niet gebaseerd zijn op chantage en ongegronde eisen, dus zeker niet op absurde beschuldigingen. Het eventuele gezichtsverlies heeft Erdogan over zichzelf afgeroepen, maar tevens duidelijk gemaakt dat Turkije een andere toon zal moeten aanslaan zoals ook Berlijn inmiddels duidelijk heeft gemaakt.
Hondsbrutaal
De publieke omroep kwam al eerder in het nieuws door de herhalingen, de slechte kwaliteit van bepaalde programma’s, de graaicultuur en de weigering te bezuinigen. Nu heeft men een nieuwe list bedacht en vraagt naar verluidt € 50 miljoen extra om de reclame rond kinderprogramma’s achterwege te laten. Hondsbrutaal om meerdere redenen. Sommige kinderprogramma’s kunnen beter helemaal verdwijnen; uit niets blijkt dat die reclame-inkomsten dan vervallen en niet anders worden besteed; en de NPO wil in feite beloond worden voor een bestaande fout in de programmering, waar eigenlijk helemaal geen (commerciële) reclame moet worden toegestaan. Het is als een belastingontduiker die ‘om zijn leven te beteren’ voortaan wil worden vrijgesteld van belasting.
Turks geweld
De voorstanders van een multiculti samenleving moeten zich toch eens afvragen wat die fameuze ‘voordelen’ zijn. Het recente Turkse geweld – ook op diplomatiek niveau – lijkt erop gericht te zijn om de Turken in het buitenland blijvend te binden aan het ‘moederland’ en de integratie in het gastland te belemmeren, zoals enige jaren geleden reeds in Duitsland bleek tijdens het bezoek van Erdogan. De rapporten over eventuele toelating van Turkije tot de EU kunnen zo de prullenbak in. En de recente militaire samenwerking van een NAVO-land met Rusland zou eveneens consequenties moeten hebben, mede gezien het optreden tegen de Koerden.
Verkiezingen en media
De media lijken in verkiezingstijd een beetje de weg kwijt door de pogingen om de eigen (veelal linkse) voorkeur te verbloemen. Sommige artiesten zijn hierin veel opener zonder daarbij altijd blijk te geven van verstand van zaken. De vraag blijft echter of al die media-aandacht werkelijk het beoogde effect sorteert als telkens andere invalshoeken worden gekozen, zoals de prestaties in de afgelopen jaren, de kwaliteiten van de betrokken bewindspersonen, de partijprogramma’s, de persoonlijkheid en geloofwaardigheid van de lijsttrekkers, de bereidheid om echte veranderingen in de positie/selectie van politici door te voeren, de bereidheid om met andere partijen samen te werken of de ‘scores’ in debatten. Daarbij kunnen werkbezoeken, peilingen, partijbijeenkomsten, reclamefilmpjes en posterborden verder worden afgeschreven als folklore.