Prikbord nr 527

Wat heeft Juncker bij Nigel Farage in het oor gefluisterd bij de laatste ontmoeting in Brussel? Duidelijk is dat de Britten niet meer welkom zijn in Brussel en dat Farage zelfs geen zin meer heeft om de Britse jeugd die demonstreerde tegen Brexit, de oren te wassen. Want de argumenten van vooral de studerende demonstranten waren zo gemakzuchtig en egocentrisch, dat men er moedeloos van zou worden. Reizen, banen en eigen toekomstige privileges overheersten. Daar tegenover staan ervaren politici in de rij om een toekomstige Britse regering te gaan leiden buiten de EU. Cameron kan dus met een gerust hart het voorbeeld van Farage volgen. Doch waar in de komende 2 jaren de kater in Londen zal zijn verdwenen, zorgt de kater in Brussel voor steeds meer hoofdpijn en niet alleen bij Juncker. In meerdere landen twijfelt de bevolking aan de geloofwaardigheid van de EU-potentaten en de ECB-manipulators. Dit besmet tevens het vertrouwen in de eigen regeringen en in de (controle op de) banken. Een nieuwe crisis tekent zich af, waarbij verdere onthullingen, dwangmaatregelen en het eenzijdige media-offensief (zoals in Duitsland) de schade alleen maar zullen vergroten.

Prikbord_pixabayGeheime belangen
Waarom het politieke overleg over onze pensioenfondsen naar verluidt geheim moet blijven, geeft te denken. Kennelijk is de wet Openbaarheid van Bestuur hier niet van toepassing. Eerst moesten gepensioneerden er jarenlang aan wennen dat ze niets te zeggen hebben over hun pensioen, de bonussen, de beleggingen en de geheime afspraken met vakbonden. Vervolgens doen politici nu alsof de pensioenfondsen van de staat zijn en ‘dus’ met Brussel besproken kunnen worden. Hiermee wordt bevestigd wat insiders reeds jaren geleden voorspelden: Brussel wil macht over onze unieke pensioenreserves. Welke geheime belangen hebben onze kabinetsleden en volksvertegenwoordigers om dit buiten de publieke opinie te houden: bang voor een referendum hierover?

Leedvermaak
Na de zieligheidsindustrie met hun gironummers voor verwaarloosde dieren in het buitenland, weeskinderen, aids-kinderen, vluchtelingen, kinderen in oorlogsgebieden, humanitaire projecten (scholen, medische zorg, voedsel, drinkwater) en voor de voedselbanken of zeehondjes, beginnen de media nu zelf met nieuwe vormen van tv-‘vermaak’. Zoals ontvoerde kinderen, kindslaven, mensen met schulden, gevangenen in het buitenland, gedetineerden in onze leeggelopen gevangenissen evenals de misdragingen van straattuig en vakantiezuipers. Geen idee waarom dit aan de kijkers wordt voorgeschoteld, daar het vaak niet meer diepgang heeft dan sport en Kamerdebatten. Ook de bewering dat het leidt tot actie door onze regering of de VN is allang achterhaald. Het leidt tot gewenning – met hoogstens een feel good effect – en tot de valse illusie dat die media-aandacht wel aanleiding moet zijn tot verbeteringen. Een vorm van afstomping en onbenul die slechts wordt overtroffen door programma’s als ‘Blauw bloed’.

Onwetendheid
Journalisten die er achter moeten komen hoeveel geld er door ministeries wordt verspild aan de meest absurde enquêtes. Lezen Kamerleden dan geen jaarrekeningen van ‘hun’ ministerie of worden dergelijke kosten opzettelijk verborgen gehouden?

In Zweden wordt de bevolking onwetend gehouden over de achtergronden van een stel aanranders en verkrachters. De overheid vindt namelijk dat hun afkomst ‘er niet toe doet’. Een duidelijke aanwijzing dat het om allochtonen gaat.

In Duitsland was de overheid onwetend omtrent het niet-bestaande Chinese bedrijf waarmee men zaken deed. De bedrijfsgegeven, ervaring van het management en betrouwbaarheid waren niet onderzocht. Waarom niet, daar wordt over gezwegen. In Nederland zou dit ondenkbaar zijn, toch?

Tussenstand
Het aantal ‘geredde’ en andere binnendringers in de EU bedraagt inmiddels ruim 200.000 geregistreerden in 2016. Het falen van Frontex in cijfers, waarbij de niet-geregistreerden een groeiende groep vormen. Uiteraard zien de linkse partijen in Europa dit anders. Want voor ‘mensenrechten’ moet alles wijken; ook het gezond verstand. Intussen is Duitsland zo doorgedraaid dat een naar verluidt verkrachte linkse politica niet wil vertellen wie haar belagers waren. Te ‘stigmatiserend’? Bijna een miljoen kinderen leeft in Duitsland onder de armoedegrens en zelfs van de werkenden moet een groot aantal aanvullende bijstand aanvragen om te overleven. Dat de werkloosheid er iets is gedaald zegt dus weinig over de welvaart, met name in het Ruhrgebied. Daarbij komt dat honderden gemeenten door banken zijn opgelicht met rentederivaten en dat er onvoldoende geld is, onder meer voor de terreurbestrijding terwijl het aantal salafistische centra alleen maar groeit, net als hier. Doch de Europese elites hebben andere zorgen …

Deel dit:
0 0 stemmen
Artikel waardering
Abonneer
Laat het weten als er

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties