Van Brexit naar Dexit.

Terwijl Theresa May als een lemming naar de afgrond snelt, speelt in Duitsland – eindelijk- het onvermijdelijke concept van de Dexit – uiteraard geïntroduceerd door de AfD, die graag heilige linkse huisjes aan de linkerzijde van de straat afbreekt.

Alexander Gauland’s kompanen hebben zaterdag jl. de brand erin gestoken door ook een Dexit niet langer uit te sluiten en de ideologisch compleet verstarde tegenstanders van de Afd hebben deze rechtse hoek kennelijk niet zien aankomen.

Dit was één van hun grootste heilige huisjes! Zij zijn zo ademloos van nijd, dat er geen rationele reactie is gegeven, slechts ontzetting en simplistische retoriek over de aantasting van dit taboe. De AfD hééft Brussel de wacht aangezegd, ‘sollten sich die “grundlegenden Reformansätze” der Partei “im bestehenden System der EU nicht in angemessener Weise verwirklichen lassen”, dan opteren zij voor de Dexit. Dat staat in het programma voor de Europese verkiezingen in mei, zonder dat er voorlopig een dwingende termijn wordt gesteld, maar die willen zij Brussel weldegelijk opleggen

Het gaat hen er niet om een Duitsland, dat in feite een maatje te groot is voor de EU, ‘op maat te snijden’; een Dexit zou er anders uitzien dan de Brexit. Alexander Gauland ziet in dat met de Dexit de hele EU kan omvallen omdat een ‘Deutsche Einzelgang’ nu eenmaal aantikt – kijk maar naar ‘wir schaffen das’ – terwijl historische en geografische argumenten ook minder spelen dan in Engeland.

Dit lijkt een project ‘in statu neascendi’ dat op veel punten nog goed doordacht moet worden, want dat het EU Parlement ondemocratisch is weet iedereen wel. De AfD ziet de EU kennelijk liever als internationale organisatie zoals de NATO, die ook geen parlement kent.

De leden van het Duitse ‘kartel’ werden dit weekend volkomen verrast en komen voorlopig slecht voorbereid voor het voetlicht: ‘Pure Radikalität’ aldus de Süddeutsche Zeitung, terwijl Markus Blume, Generalsekretär van de Beierse ‘ Christlichsozialen’ lamenteert dat ‘die AfD lege die Axt an unseren wirtschaftlichen Wohlstand, unsere aussenpolitische Sicherheit und unsere gemeinsamen Werte’. Te simpele retoriek om serieus en inhoudelijk tegengas te geven over de toekomst van de EU, zeker nu hun macht tanende is.

Dat zal grotendeels hun eigen schuld zijn omdat er elders in Europa al lang gediscussieerd wordt over dit thema dat zij in Duitsland tot een taboe gemaakt hebben.

Aan de Brexit discussie namen politieke ‘heavy weights’ deel als Boris Johnson en Nigel Farage, maar ook intellectuelen als de historicus Robert Tombs, David Abulafia en de econoom Mervyn King. In Duitsland heerste een soort van salon socialistisch determinisme dat zich wentelde in het storend oppervlakkige geleuter dat wij ook van Rutte en Penthouse hoorden over ‘vooruitgang’ met al hun andere gelieg en bedrieg.  

Zeker is dat de voortzetting van deze ideologische drammerij ten gunste van de federalisering van Europa op weg naar Utopia veel extra sceptici zal creëren over de verdere ontwikkeling van de EU, zeker als de pro-EU kliek in Berlijn zo doorgaat met hun doorgedraaide ‘eet-meer-EU-repertoire’. Zo laten zij het politieke podium volledig aan de AfD!

.