De rel tussen Ankara en Berlijn escaleert snel. Rond acht uur gisterochtend belde een man naar het gemeentehuis in het Zuid-Duitse stadje Gaggenau. Hij dreigde met een bomaanslag, waarna de politie de ambtenaren naar huis stuurde. Dit volgde precies een dag nadat Ankara zowel uit deze provincieplaats als uit de Keulse carnavalsmetropool afzeggingen voor een Turkse verkiezingsbijeenkomsten had gekregen.
“Duitsland veracht de democratie, de meningsvrijheid en de vrijheid van vergadering. Dat land probeert zich in onze interne aangelegenheden te mengen. Turkije neemt geen bevelen aan. U bent geen baas over Turkije. Als u met ons wilt werken, moet u wel weten hoe u zich tegenover ons moet gedragen. Anders slaan we zonder twijfel en met ieder middel terug”, zo lieten de Turkse Minister van Binnenlandse Zaken en Turkse diplomaten de Duitsers weten. Dat was naar aanleiding van de Duitse afzegging van n.b. een verkiezingsbijeenkomst in Keulen, waar de Turken landgenoten wilden ronselen om het dictatorschap van machtswellusteling Erdogan te faciliteren. Op 16 april aanstaande kunnen de Turken per referendum kiezen of ze de streng islamitische Erdogan als alleenheerser willen. Inmiddels hebben de Turken een Duits-Turkse journalist vastgezet met de beschuldiging dat hij zou spioneren voor Duitsland en bovendien heult met de Koerdische PKK.
Het Turkse duo Kuzu & Öztürk. Afb: wikimedia.
De ontwikkelingen in Turkije zelf hebben met democratie weinig van doen en des te meer met machtspolitiek. Het land stevent af op een islamitische dictatuur die in wreedheid hooguit wat milder zal toeschijnen dan bijvoorbeeld de terreurstaat IS, die iets verderop het veld ruimt en ruimte maakt voor een groter Turks kalifaat. IS concentreert zich dan, zoals collega Brantz vanmorgen duidelijk maakte, wat meer noordelijker en oostelijker van het Arabische schiereiland.
Dat de Turken een grote invloed hebben op landgenoten die in het Westen van Europa bivakkeren (veel anders kunnen we het niet noemen: een aanzienlijk deel zit werkloos thuis) is wel duidelijk na de dreiging in Gaggenau. Het korte tijdsbestek waarin dit plaatsvindt, maakt ook duidelijk dat de communicatielijnen goed worden benut door de Turken. Dat vermoeden bestaat ook in ons land, in het bijzonder rond de beweging DENK.
Volgens de beweging DENK, een politiek verdienmodel van enkele vooraanstaande allochtonen, is er voldoende geïntegreerd in ons land. De PvdA afscheidingsbeweging van Öztürk en Kuzu is van mening dat in Nederland inmiddels meer mensen ‘geïntegreerde mensen moeten accepteren dan mensen die nog moeten integreren’. De onderzoeken die aantonen dat de integratie op een formidabele puinhoop is uitgedraaid, kunnen volgens die beweging dus door de versnipperaar. Sterker: de club wil de ‘acceptatie monitoren’ en een Ministerpost voor ‘wederzijdse acceptatie’. Dat is dus, zeg maar, een ministerie van verplichte vriendschap met mensen waarvan bekend is dat zij niet zijn geïntegreerd en dat ook niet van plan zijn te doen. Een beter bewijs dat de voorlieden van deze partij zelf nog een weg hebben af te leggen als het om integreren gaat, is er eigenlijk niet. Of het zou de naam van de beweging moeten zijn, die in de Turkse taal iets betekent van ‘evenwicht’.
Welke agenda’s de beweging precies hanteert is misschien niet meteen duidelijk, maar het is wel opvallend dat de beweging geleid en ondersteund wordt door voornamelijk mensen met een islamitische achtergrond. Onlangs kwam de klaagpartij in het nieuws met de verbluffende (van facebook geplukt nepnieuws) boodschap dat islamitische patiënten in ziekenhuizen te maken hebben met doktoren die ‘de stekker er te snel uittrekken’. Ook de categorische weigering om de overheidsterreur in het eigen moederland Turkije te veroordelen maakt de beweging nog meer verdacht. De aansporing van hier als ‘haatimams’ bekend staande islamitische geestelijk leiders om op DENK te stemmen bij de komende verkiezingen voor het Nederlandse parlement, maken de partij er ook al niet betrouwbaarder op. En eenmaal in de Kamer maken ze dan nog deel uit van de ‘commissie stiekem’ ook, waarin de veiligheids-issues van ons land tot in detail worden besproken.
Mocht de islamitische veroveringsdrang ook in Nederland voet aan de grond krijgen in de vorm van DENK, dan weet de nieuwe regering meteen wat haar te doen staat. Dan hebben de Turken in ons land ‘te vroeg gepiekt’.