Toen auteur Sid Lukkassen als gemeenteraadslid actief was, maar ook tijdens zijn traineeships bij het Europees Parlement en in de Tweede Kamer belandde hij in een wereld die nog grotendeels uitging van het wereldbeeld van Thorbecke uit de negentiende eeuw, toen communicatie tussen politiek, media en burgers nog langzaam verliep.
Afb: bol.com
Thorbeckes ideaalbeeld voor een goede politicus was dat van een verlicht staatsman, iemand die voldoende afstand kon nemen van de kiezer en van de waan van de dag om zo tot bezinning en reflectie te komen. Maar dat ideaalbeeld is anno 2016 totaal niet meer realistisch. Vandaag is er veel sneller en vaker interactie tussen vertegenwoordigers onderling, met de media en met hun kiezers – met verstrekkende gevolgen.
Loopt de representatieve democratie op haar einde? Is het model van de verkozen parlementariër, die op afstand van de burger staat, gebouwd op de aanname dat de wereld langzamer verloopt dan tegenwoordig het geval is?
Ondanks zijn ‘post-progressieve’ benadering, doceert Sid Lukkassen in Nijmegen – ‘Havana aan de Waal’ – praktische filosofie. De democratie en haar media is een bewerking van zijn proefschrift. Zijn eerste boek ‘Avondland en Identiteit’ werd door de premier in ontvangst genomen en werd snel een cultboek. In dit vervolg komt Lukkassen tot de kern van de politieke wijsbegeerte: nu gaat het om het functioneren van de volksvertegenwoordigende instituties zelf.